۲۴-علت خواندن قرآن با حزن؟
سؤال: آیا این که میگویند قرآن با حزن نازل شده و با حزن بخوانید صحیح است؟ آیا این با نشاط و شیرینی کلام خدا منافات ندارد؟
پاسخ :در قرآن مجید آیات زیادی وجود دارد که با بشارت همراه است و این آیات عامل ایجاد نشاط و امیدواری و سرور در انسانها میشود، مثل آیات مشتمل بر اوصاف بهشت و نعمتهای آن و آیاتی که حاکی از رحمت خداوند بر بندگان و غفران گناهان است.
آیاتی هم وجود دارد که حاکی از مجازات افراد متخلف و عذابهای جهنم و نزول عذاب آسمانی بر اقوام میباشد. طبعاً آیات دسته اول عامل امیدواری و سرور و نشاط خواهد بود و تعداد این نوع آیات هم بیشتر از آیات نوع دوم میباشد. یعنی در روش آموزشی قرآن مجید هم بشارت و هم انذار هر دو مورد توجه قرار گرفته، ولی روی عامل بشارت بیشتر تکیه شده است بنابراین آیات مربوط به بهشت و پاداشهای خداوند بیشتر از آیات مربوط به جهنم و مجازاتها است.
امّا حزن انسان وقت قرائت قرآن به جلالت و عظمت قرآن و دقت و مراقبت در مورد آیات و عظمت محتوا و معانی آن میباشد و منافاتی با نشاط قرائت کننده و شیرینی کلام خدا ندارد. در این قسمت به چند مورد از هر سه دسته آیات اشارهای میکنیم، یعنی آیات بشارت، آیات انذار، و آیات مربوط به عظمت قرآن و جلالت آن:
«وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ» (آل عمران / ۱۳۳) بشتابید بهسوی مغفرتی از پروردگارتان و بهشتی که وسعت آن آسمانها و زمین است.
«يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُقِيمٌ ـ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ» (التوبه / ۲۱-۲۲) یعنی پروردگارشان آنها را بشارت میدهد به رحمتی از جانب خود و رضوانی و باغهای بهشتی که در آنها عظمتهای همیشگی و پایدار قرار دارد و آنها در آن باغهای بهشتی بهطور دائم زندگی خواهند کرد و نزد خداوند پاداش عظیمی وجود دارد.
«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُولَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ» (البینه / ۶) یعنی کسانی که کافر شدند از اهل کتاب و از مشرکان، آنها در آتش جهنم به طور ابدی قرار خواهند داشت و آنها بدترین مخلوقات هستند.
«إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلا ثَقِيلا» (المزّمّل / ۵ )یعنی ما بر تو نازل میکنیم کلامی سنگین و با عظمت.
الیاس کلانتری