کلام ایام – ۱۰، عظمت اختصاصی حادثه عاشورا
عظمت اختصاصی حادثه عاشورا
حادثه عاشورا در بین حوادث مهم تاریخ زندگی انسان ها دارای عظمتی انحصاری و اختصاصی و موقعیتی بدون شبیه و نظیر است. از این حادثه با کیفیت و روش خاصی تعظیم و تجلیل به عمل می آید. عجیب تر این که معرفی حادثه عاشورا و شهادت امام حسین (علیه السلام) مدت ها قبل از زمان وقوع این حادثه از جانب وجود مبارک پیامبر اکرم حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) انجام گرفته است.
در سیره شریف آن حضرت آمده است که وقتی حسین (علیه السلام) متولد شد و این نوزاد مبارک را به حضورش آوردند، آن حضرت او را در آغوش گرفت و بوسید و گریه کرد و از حادثه شهادت او خبر داد. خبر دادن از حادثه شهادت حضرت حسین (علیه السلام) در سیره شریف رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به طور مکرّر انجام گرفته است.
از وجود مبارک امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) هم نقل شده است که آن حضرت از موضوع شهادت حضرت حسین (علیه السلام) خبر داده و برای او گریه کرده است. و همچنین امام حسن مجتبی (علیه السلام) آن حادثه را پیشگوئی کرده و خطاب به حضرت حسین (علیه السلام) فرموده است:
«لا یَومَ کَیومِکَ یا اَبا عبدالله» یعنی هیچ روزی مثل روز ]شهادت[ تو نخواهد بود. با این وصف، آشکار می شود که نهضت مقدس حسینی و حادثه عاشورا دارای موقعیتی ممتاز و استثنائی در بین حوادث مربوط به ادیان آسمانی است.
عظمت حادثه عاشورا صرفاً به جنبه عاطفی آن مربوط نمی شود. یعنی این تجلیل و تعظیم اختصاصی و انحصاری به خاطر نوع مظلومیت حضرت سیدالشهداء امام حسین (علیه السلام) و اصحاب آن بزرگوار و شدت مصیبت های آن بزرگوار نیست. بلکه عظمت این حادثه ابعاد وسیع تر و جهات متعددی دارد.
عظمت و قداست و قدرتی که در این حادثه به وجود آمده و استقامت قهرمانانه امام حسین (علیه السلام) و اصحابش اهمیتی به مراتب برتر و بالاتر و گسترده تر از موضوع نحوه شهادت و حوادث عاطفه بر انگیز روز آخر عمر آن پاکان و بزرگواران دارد. در اثر نحوه رفتار امام حسین (علیه السلام) و اصحاب و همراهان آن بزرگوار قدرتی به وجود آمده است که عامل حیات مستمر و دائمی دین توحیدی و بقای جلالت آن شده است.
در این حادثه همه آموزش های علمی و اخلاقی و قداست های رفتاری پیامبران خدا و همه فضائل اخلاقی و شخصیتی آن بزرگواران احیاء شده و رنگ جاودانگی به خود گرفته است. تجلیل از نهضت مقدس و شکوهمند حسین (علیه السلام) تجلیل از توحید و خداپرستی، تجلیل از همه پیامبران خدا، تجلیل از وحی پروردگار و تجلیل از نماز و ارتباط با خداوند و حمایت از حقوق انسان ها و حمایت از آزادگی و جوانمردی و نوعدوستی و همه فضائل اخلاقی در جهان است.
سفارشات مکرّر وجود مبارک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمّه اهل البیت (علیه السلام) برای تعظیم حضرت حسین (علیه السلام) و نهضت مقدس او و عزاداری برای احیاء شعائر حسینی (علیه السلام) برای همین منظور است.
در مباحث بعدی به خواست خداوند به نحوه ارتباط حادثه عاشورا و موضوعات ذکر شده اشاره ای خواهیم داشت و در این بخش به ذکر یک موضوع اساسی به نحوه اجمال اکتفا می کنیم و آن این که علت اصلی اشتیاق قلبی انسان ها به امام حسین (علیه السلام) در طول تاریخ و تجلیل از نهضت مقدس او، اراده مستقیم خداوند عالم در این زمینه است یعنی این، قدرت خداوند است که این جریان عظیم را به راه انداخته است. جریانی با برکات بی انتها به صورت نهر عظیمی که دائماً در جریان خواهد بود.
خداوند در قرآن مجید فرموده است:
«فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ» (البقره / ۱۵۲) یعنی : مرا یاد کنید تا من هم شما را یاد کنم. یاد کردن خداوند یعنی «ذکر الله» انواع و مراتبی دارد، حضرت حسین (علیه السلام) و یاران قهرمانش «ذکر الله» را در سطح عالم به جریان انداختند آن هم در مرتبه ای که در تمام تاریخ جریان یافته است و برای این منظور مصیبت ها و سختی های عظیمی را تحمل کردند و استقامت بی نظیری به عمل آوردند، استقامتی با عظمت تر از استقامت کوه ها. آن ها در مقابل حوادث سهمگین و شکننده آن جنگ نا برابر، صبری به کار بردند، که جهانیان را شگفت زده کرده است. تأثیرات اخلاقی رفتارهای قهرمانانه آن ها تمام وسعت جهان و تاریخ زندگی انسانی را در حیطه خود قرار داده است.
صلوات و سلام بی پایان خداوند بر آن قهرمان های خداپرستی، آزادگی، غیرت و انسان دوستی و همه فضائل انسانی و کرامت های اخلاقی باد.
الیاس کلانتری