۲۰۱-شخصیت و اخلاق و رفتارهای پیامبران و امامان (علیهم السلام) چه تأثیری در فرهنگ جوامع انسانی ایجاد کرده است؟!

سؤال: اخلاق و رفتارهای پیامبران خدا و امامان معصوم (علیهم السلام) در فرهنگ انسان ها چه تأثیراتی به وجود آورده و این موضوع چه ارتباطی به زیارتگاه های آن ها دارد؟!

پاسخ: این موضوع یکی از شاخه های بحث مطرح شده در پاسخ سؤال ۱۹۶ در مورد امامزاده ها و علت کثرت آن ها در ایران و کم بودن آن ها در عربستان می باشد که از تفکیک جهات مختلف آن سؤال حاصل شد. در مباحث قبلی اشاره ای شد به اینکه برقراری امامزاده ها و زیارتگاه ها و سنت زیارت در آن اماکن تأثیرات فرهنگی و اجتماعی و اخلاقی معتنابهی در جوامع انسانی ایجاد کرده است و آثار مطلوب و فواید عظیمی در طول تاریخ زندگی انسان ها از این نوع زیارتگاه ها نصیب آن ها شده است.

این آثار ارزشمند فرهنگی و فواید فراوان دیگر طبعاً امکان ندارد عامل مخالفت های عمومی در جوامع دینی نسبت به سنت زیارت و زیارتگاه ها بشود. آیا وجود اماکنی که عامل ترویج معنویت ها و ایجاد محبت ها به همنوعان و قداست ها و کمک به نیازمندان بوده چگونه ممکن است مخالفت های عمومی را بر انگیزد!

پس طبعاً مخالفت با وجود چنین اماکنی به عده خاصی در جوامع دینی ارتباط خواهد داشت. نه عموم انسان ها و آن عده خاص باید شناخته شوند و علت رفتارهای آن ها مورد بررسی قرار بگیرد. البته احتمال دارد آن گروه خاص با فعالیت های تبلیغی خود عده ای از افراد یک جامعه را هم تحت تأثیر افکار خود قرار بدهند و با خود همراه کنند و یا از جهل عده ای از انسان ها بهره برداری کنند و اهداف خود را در مخالفت با سنت زیارت و زیارتگاه ها به کمک آن عده جاهل عملی کنند.

در بررسی این موضوع و در دید محقّقانه آشکار می شود که در رأس مخالفان زیارتگاه ها، حکام و پادشاهان جبّار قرار داشتند، مثل متوکل خلیفه عباسی که فرد بسیار پلیدی بود و فساد اخلاقی رایج در دربار حکومتی او در حدی بود که او را در ردیف جنایتکاران مشهور تاریخ قرار داده است. سرانجام این جنایتکار پلید بدست فرزند خودش به قتل رسید.

متوکل از گرایش عمومی مردم نسبت به کربلا و زیارت امام حسین (علیه السلام) شدیداً ناراحت بود و تلاش می کرد به هر نحوی شده مانع رفتن مردم به شهر مقدس کربلا شود و مجازات های سنگینی برای زائران تعیین کرده بود و سرانجام دستور داد حرم مقدس امام (علیه السلام) را تخریب کنند.

از مخالفان دیگر زیارت امام حسین (علیه السلام) و حرم آن حضرت و در رأس آن ها، وهابی ها هستند آن ها فعالیت های زیادی در باز داشتن انسان ها از زیارت قبور مطهّر شخصیت های خاندان رسالت انجام دادند و بارگاه آن شخصیت ها را تخریب کردند. بعنوان نمونه آن ها در روز معینی که عده زیادی از مردان شهر کربلا در سفر زیارتی بودند، به آن شهر حمله کردند و بیش از چهار هزار زن و کودک را کشتند و تمام شهر را غارت کردند و حرم مقدس حسینی را آتش زدند و تخریب کردند. اخلاق و رفتار این گروه ضدّ دین و ضدّ خدا امروزه برای جهانیان پوشیده نمانده و چهره واقعی آن ها شناخته شده است. آن ها گروهی جاهل بی سواد هستند که بوسیله سیاستمداران انگلیسی پرورش یافته و نقاب دینی به چهره های خود زده و با حمایت آن ها به قدرت رسیده و مقدس ترین اماکن دینی و خانه خدا را به اشغال خود در آورده و به تبهکاری ها و کشتار انسان ها ادامه می دهند. آن ها کسانی هستند که کشتن کودکان را هم تجویز می کنند، یعنی اگر پدر و مادر یک کودک خردسال وهابی نبودند، کشتن آن کودک را جایز می دانند!!!

در زمان اخیر هم در دوره حکومت صدام حرم مقدس امام حسین (علیه السلام) به دستور آن جنایتکار پلید مورد حمله قرار گرفت و عده ای از زائران در این حادثه کشته شدند. البته مخالفت با سنت زیارت و بارگاه امامان معصوم و امامزاده ها محدود به این موارد و منحصر به حرم امام حسین (علیه السلام) نیست و این چند مورد فقط بعنوان نمونه ذکر شد.

از بررسی حوادث مربوط به حرم و بارگاه امامان معصوم (علیهم السلام) و امامزاده ها در طول تاریخ بالخصوص موضوع تخریب حرم و بارگاه ائمّه بقیع یعنی ذوات مقدسه امام حسن مجتبی و امام سیدالساجدین و امام باقر و امام صادق (علیهم السلام) در شهر مدینه بوسیله وهابی ها و امثال آن ها آشکار می شود که مخالفان زیارتگاه ها، همان مخالفان پیامبران خدا و ائمّه معصومین (علیهم السلام) هستند. کسانی که در زمان حیات پیامبران و امامان دائماً مزاحم آن ها بودند و مانع ارتباط مردم با آن ها می شدند.

مخالفان پیامبران در طول تاریخ زندگی انسان ها، کسانی بودند که از به جریان افتادن تفکر آزاد و بیداری انسان ها و به خطر افتادن نظام برده داری و بردگی فکری انسان ها به وحشت می افتادند. آن ها کسانی بودند که ملت ها و افراد یک مملکت را یا به صورت فردی یا به صورت گروهی به بردگی می گرفتند و از بردگی انسان ها و تحت سلطه بودن آن ها به منافع عظیمی دست می یافتند. طبعاً این گروه، از انتشار آموزش های دین خدا در بین انسان ها که منشأ بیداری آن ها و پاره کردن بندها و زنجیرهای اسارت می شد، ناراضی و ناراحت می شدند، چون منافع نامشروع خود را در خطر می دیدند. ادامه بردگی انسان ها و ملت ها که خواسته مستمر آن ها بود، از ناحیه بردگی فکری و برقراری آن، امکان پذیر بود و طبعاً آن ها با عوامل از بین برنده این نوع بردگی یعنی بردگی فکری و عقیدتی به مخالفت و مقابله و دشمنی بر می خواستند.

حکومت های تبهکار و جباران تاریخ شدیداً با جریان یافتن آموزش های حقیقی دین توحیدی در بین انسان ها مقابله و مخالفت داشتند. آموزش های حقیقی دینی هم در سخنان و رفتارها و شخصیت اخلاقی پیامبران خدا و امامان معصوم (علیهم السلام) جریان داشت و طبعاً شخصیت و علم حجت های پروردگار هم قابل معامله و خرید و فروش در عالم سیاست و در دربار پادشاهان و حاکمان جبّار نبود.

حجت های خداوند اعم از پیامبران و امامان معصوم (علیهم السلام) را نمی شد از مسیر عبودیّت پروردگار عالم و ترویج معارف دین خدا و ارشاد انسان ها منصرف کرد نه با وعده ها و نه تهدیدها.  لذا جباران تاریخ همیشه با پیامبران خدا و جانشینان حقیقی آن ها در حال مقابله و درگیری بودند.

مشکل بزرگ پیامبران و امامان (علیهم السلام) محبوبیّت آن ها در قلوب انسان ها بود. و این محبوبیت از ناحیه شخصیت اخلاقی و رفتارهای کریمانه آن ها بود و حکومت های جبار با انواع فعالیت ها و حیله ها تلاش می کردند، آن محبوبیت را از بین ببرند، و برای این کار دروغ ها می ساختند و به مقابله با حجت های پروردگار، حتی به صورت جنگ اقدام می کردند.

در بین اقوام و ملل تاریخی یهودیان در مخالفت با پیامبران خدا و جنگ با آن ها و کشتن آن ها مشهورتر از ملل دیگر هستند مثل کشتن حضرت یحیی و حضرت زکریا و اقدام به کشتن حضرت عیسی مسیح و عده زیادی از پیامبران (علیهم السلام) شخصیت پیامبران خدا و امامان معصوم (علیهم السلام) و محبوبیت آن بزرگواران در بین مردم بزرگترین موانع را در سر راه جباران و برده داران قرار می داد، و آن ها به هر صورت و هر تدبیر و حیله ای بود می خواستند رهبران آسمانی را از مسیر زندگی خود کنار بزنند، چه از طریق تخریب محبوبیت آن ها و چه از طریق مزاحمت ها و ممانعت ها و چه از طریق کشتن آن ها!!!

محبوبیت رهبران آسمانی بعد از رحلت آن ها هم عامل وحشت جباران و فریبکاران بود، چون سخنان باقی مانده از آن ها و نقل رفتارهای کریمانه جاذب آن ها و حرم و بارگاه آن ها همان تأثیری را در افکار و روحیات انسان ها داشت که کلام و رفتار آن ها در ایام حیاتشان در دنیا! در نتیجه جباران و تبهکاران همچنانکه در ایام حیات رهبران آسمانی با آن ها دشمنی و مقابله می کردند، حتی بعد از رحلت آن ها هم به دشمنی با آن ها، با اشکال و صورت های مختلف ادامه می دادند.

حتی در زمان ما هم دشمنی با پیامبران و رهبران آسمانی به صورت های مختلف ادامه دارد و نسبت به زمان های گذشته گسترش زیادی هم پیدا کرده است. امروزه تبهکارانی در سطح جهان تلاش می کنند همه مقدّسات و عوامل پاکی ها و انسان دوستی ها و قداست ها را تخریب کنند و این فعالیت ها به اشکال مختلف جریان می یابد. یکی از طرق فعالیت های تخریبی در مورد قداست ها و شخصیت های اصلاح طلب، ساختن صورت های تقلّبی از مذاهب آسمانی و ترویج آن بین انسان ها است. یعنی رأفت و عاطفه و انسان دوستی موجود در معارف دین توحیدی را به خشونت ها و آدمکشی ها تبدیل کرده و در سطح افکار عامه مردم جهان آن را ترویج می کنند. این گونه افراد و سیاستمداران مکار محرک آن ها، خیلی طبیعی است که انتشار حقایق دین توحیدی و قداست و محبوبیت رهبران آسمانی به وحشت بیافتند چون در آن صورت منافع نامشروع آن ها به خطر خواهد افتاد.

در رأس شخصیت های آسمانی که سال ها و قرن ها بعد از رحلتشان مخالفت و دشمنی با آن ها ادامه یافته، وجود مبارک امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) قرار دارد. مخالفان آن حضرت حتی امروز که ۱۴ قرن از رحلت او گذشته است، هنوز در مسیر دشمنی با او حرکت می کنند، در عین حال که شخصیت او از زمان های گذشته جهانی شده و محبوبیت عظیمی در بین ملل مختلف در سطح عالم پیدا کرده است.

اخیراً دشمنی با پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و تلاش برای تخریب شخصیت آن حضرت در سطح وسیعی در جهان گسترش یافته و او که برترین و شریفترین مخلوقات خدا و سرور پیامبران است مورد تهمت ها و دروغ های فراوان تبهکاران و سیاستمداران تبهکار و مکاری قرار گرفته است، البته صاحبان فهم و شعور برتر و تحصیل کرده های آزاد اندیش و روشنفکر در دراز مدت از اهداف شوم مکاران مطلع خواهند شد و در نتیجه عظمت ها اخلاقی و فضائل انسانی آن بزرگوار در سطح جهانی آشکارتر خواهد شد. اگر چه در کوتاه مدت عده ای تحت تأثیر فریبکاری های سیاستمداران مکار و تبهکار امروزی قرار گرفته اند.

تخریب شخصیت رهبران آسمانی محدود و منحصر به بعضی از آن بزرگواران نمی شود و به نوعی عمومیت دارد و در مورد بعضی از شخصیت های محبوب بیشتر جریان دارد تا جائی که در اروپا و امریکا و بعضی از مناطق در جهان امروز تلاش برای تخریب شخصیت حضرت عیسی (علیه السلام) گسترش یافته است در حالیکه آن حضرت محبوبیت زیادی در همین مناطق در بین مردم دارد.

این بحث جهات دیگری هم دارد و سؤالات دیگری در این زمینه به عمل آمده است که امیدواریم خداوند عالم توفیق ادامه این بحث و روشن کردن نقاط مبهمی از آن را  عطا بفرماید.

الیاس کلانتری

۱۳۹۵/۸/۳