کلام ایام – ۱۱۲، عظمت حادثه ولادت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم

201622143828673331a

عظمت حادثه ولادت پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم)

بخش دوم

در بخش اول این مقاله گفته شد که میلاد وجود مبارک رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در کلام امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) با کلمه «کریم» توصیف شده و آن حضرت فرمود:

«كَرِيماً مِيلَادُهُ»(۱). همچنین اشاره شد به اینکه در حکمت بیان این موضوع چند احتمال می تواند وجود داشته باشد. حال در این بخش موضوع را به صورت تفصیلی مورد بررسی قرار می دهیم:

معرفی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و موضوع ظهور او و بیان اوصاف کریمه او از جمله آموزش های پیامبران به انسان ها بوده است.

بطوریکه خداوند در توصیف آن وجود مبارک و معرفی شخصیت او می فرماید:

«الَّذِينَ يتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِي الْأُمِّي الَّذِي يجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَينْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيحِلُّ لَهُمُ الطَّيبَاتِ وَيحَرِّمُ عَلَيهِمُ الْخَبَائِثَ وَيضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (الأعراف/۱۵۷) یعنی: کسانیکه پیروی می کنند از رسول نبّی امّی، که ]نام[ او را مکتوب می یابند در تورات و انجیل، او آن ها را به کارهای پسندیده امر می کند و از کارهای ناپسند نهی می کند، و اشیاء پاک و مطلوب را بر آن ها حلال می کند و اشیاء ناپاک و بی ارزش را بر آن ها حرام می کند و قید و بندها و غلّ هائی را که بر آن ها بود، بر می دارد، پس کسانیکه به او ایمان آوردند و او را تعظیم کردند و یاری نمودند، و پیروی کردند از نوری که با او نازل شده، آنان رستگارانند. بحث تفسیری در مورد این آیه و بیان نکات دقیق آن را به فرصت دیگری مثل زمان بعثت آن وجود مبارک- بخواست خدا- موکول می کنیم و فقط متذکر این نکته می شویم که مطابق مدلول این آیه و آیات دیگری در قرآن معرفی وجود مبارک پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و بیان اوصاف کریمه آن بزرگوار در معارف شریعت های آسمانی جایگاه رفیع آشکاری داشت. بطوریکه خداوند فرمود:

«الَّذِينَ آتَينَاهُمُ الْكِتَابَ يعْرِفُونَهُ كَمَا يعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يعْلَمُونَ» (البقرة/۱۴۶) یعنی: کسانیکه به آن ها کتاب ]آسمانی[ داده ایم او ]حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم)[ را می شناختند، همچنانکه فرزندان خود را می شناختند، و اینکه گروهی از آنان، حقیقت را می پوشانند، در حالیکه خودشان هم می دانند.

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) هم با در نظر گرفتن آیاتی از قرآن مجید در این زمینه، در خطبه خود فرمود:

«إِلَى أَنْ بَعَثَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ مُحَمَّداً رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله لِإِنْجَازِ عِدَتِهِ وَ اتمام نُبُوَّتِهِ مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِيِّينَ مِيثَاقُهُ مَشْهُورَةً سِمَاتُهُ كَرِيماً مِيلَادُهُ»(۲) امام (علیه السلام) در این کلام اشاره ای دارد به اینکه پیامبران خدا مأمور بودند به معرفی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به امت خود و خداوند برای این کار از آنان پیمان گرفته بود. این موضوع اهمیت خاص موقعیت آن حضرت و ضرورت ایمان به او را نشان می دهد. توضیح اینکه: همه پیامبران خدا حتی آنهائی که فاصله زمانی زیادی با آن حضرت داشتند موظّف به معرفی او به انسان ها بودند، نه فقط آخرین پیامبر قبل از آن حضرت. یعنی اینکه هر پیامبری بطور عادی پیامبر بعد از خود را معرفی می کرد و این سنت متداول بین پیامبران بود، و امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) هم به همین موضوع در کلام خود اشاره فرموده است.

اما در این موضوع وجود مبارک پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) موقعیت اختصاصی و منحصر دارد. و بطور کلی جریان نبوت با ظهور آن حضرت به مرحله نهائی خود رسید و نعمت خداوند بر انسان ها کامل شد.  خلاصه اینکه حادثه ظهور پیامبر اکرم  (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در جریان عظیم «نبوت» جایگاه رفیعی دارد، بطوریکه عالی ترین مرتبه از رحمت پروردگار به عالم انسان ها در این حادثه نازل شده است و شناسائی این حادثه عظیم و شخصیت پیام آور رحمت برای جهانیان برای همه پیروان شریعت های آسمانی ضروری است و این عمل اطاعت از خدا و پیروی از همه پیامبران او محسوب می شود.

کلام ایام _ 378 ، امتحانات ملکوتی در نهضت عاشورا
بخوانید

آشنائی با شخصیت عظیم آسمانی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و کرامت های اخلاقی خاص او و علومی که برای عالم انسانیّت آورده است لازم است از همان زمان تولد آن وجود مبارک شروع شود، لذا خداوند حادثه ولادت او را هم تکریم فرموده و نشانه هائی از این تکریم را به جهانیان ارائه فرمود.

نقل شده است که در زمان تولد آن حضرت چند حادثه غیر عادی در نقاطی از جهان به وقوع پیوست که نشانه هائی بود برای عظمت حادثه ای که وقوع یافته بود.(۳)

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در توصیف زمان کودکی آن حضرت می فرماید:

«وَ لَقَدْ قَرَنَ اَللَّهُ بِهِ ص مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلاَئِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ اَلْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلاَقِ اَلْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ»(۴) یعنی خداوند از زمانی که او ]رسول الله[ را از شیر گرفتند، بزرگترین فرشته خود را مأمور تربیت و تعلیم او نمود و آن فرشته شب و روز او را در راه های مکارم و محاسن و اخلاق زیبا و پسندیده راهنمائی می کرد.

از این کلام امیرالمؤمنین (علیه السلام) و احادیث دیگری در این زمینه بر می آید که وجود مبارک رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) از همان زمان ولادت تحت نظارت مستقیم و خاص خداوند قرار داشت و بوسیله فرشته مخصوصی آموزش می یافت. یعنی آموزش او از طریق نوعی وحی انجام می گرفت نه از طریق متداول بین انسان های دیگر.

در بخش اول این مقاله اشاره شد به اینکه آن حضرت در خاندانی متولد شد که آن خاندان به بزرگواری ها و کرامت های اخلاقی و عظمت شخصیتی مشهور بودند. اجداد آن وجود گرامی تماماً انسان های یکتاپرست و کریم بودند. شهرت آن خاندان در پاک طبعی و بزرگواری و بخشندگی و مهمان نوازی و کمک به نیازمندان و پذیرائی از زائران خانه خدا در تمام منطقه حجاز منتشر شده بود.

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در یکی از خطبه های خود در توصیف خاندان آن حضرت می فرماید:

«حَتَّى أَفْضَتْ کَرَامَةُ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى إِلَى مُحَمَّدٍ ص فَأَخْرَجَهُ مِنْ أَفْضَلِ اَلْمَعَادِنِ مَنْبِتاً وَ أَعَزِّ اَلْأَرُومَاتِ مَغْرِساً مِنَ اَلشَّجَرَةِ اَلَّتِی صَدَعَ مِنْهَا أَنْبِیَاءَهُ وَ اِنْتَجَبَ مِنْهَا أُمَنَاءَهُ عِتْرَتُهُ خَیْرُ اَلْعِتَرِ وَ أُسْرَتُهُ خَیْرُ اَلْأُسَرِ وَ شَجَرَتُهُ خَیْرُ اَلشَّجَرِ نَبَتَتْ فِی حَرَمٍ وَ بَسَقَتْ فِی کَرَمٍ لَهَا فُرُوعٌ طِوَالٌ وَ ثَمَرٌ لاَ یُنَالُ»(۵) یعنی: تا آنگاه که کرامت خداوندی- سبحانه و تعالی- به حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) رسید. پس آن وجود مبارک را از برترین معادن رویاننده و عزیزترین اصول و ریشه ها برای کاشتن بیرون آورد، از آن درختی که خداوند آن را بشکافته و پیامبرانش را بیرون آورده و امنای خود را برگزیده است. خاندانش بهترین خاندان ها و درخت وجودش از بهترین شجره ها هست که در حرم روئیده و به رشد رسیده است. در کرم و مجد و شرف برای آن درخت شاخه هایی است بلند و ثمری غیر قابل وصول.

بحث تفصیلی در مورد شخصیت وجود مبارک پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به زمان بعثت آن بزرگوار در ماه رجب موکول می کنیم ان شاء الله تعالی.

الیاس کلانتری

۱۳۹۵/۱۰/۵

پاورقی ها:

۱-نهج البلاغه، خطبه اول

۲-همان، ترجمه این قطعه از کلام امیرالمؤمنین (علیه السلام) در بخش اول نوشته شد.

۳-در مورد حوادثی که در زمان ولادت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در نقاطی از عالم واقع شده، در فرصت دیگری-  بخواست خداوند-  بحث خواهیم کرد.

۴-نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، مشهور به خطبه قاصعه

۵-نهج البلاغه، خطبه ۹۴

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن