کلام ایام تاریخی -۶۰۲، شکوه محبت پیامبر خدا – صلی الله علیه وآله – و ماه شعبان
بخش سوم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
مقالات مربوط به شکوه و جلال و عظمت و برکات ماه شعبان و اعیاد آن بالخصوص عید ولادت حضرت سیدالشهداء امام حسین – علیه السلام- در مراحل اولیه قرار دارد و تأخیری در انتشار آنها پیش آمده و در این حال به شب و روز پرشکوه «نیمه شعبان» رسیدیم. جهت تذکر عظمت این شب و روز آن و بهره مندی بیشتر علاقه مندان به این مباحث، ابتداءً مقاله ای در این زمینه می نویسیم و بحث تفصیلی درباره آن را به مقالات بعدی موکول می کنیم. ان شاء الله تعالی.
عظمت و شکوه شب نیمه شعبان و روز آن
قبل از طرح مباحث اصلی مورد نظر متذکر بخش هائی از مقالات قبلی می شویم.
«در احادیث نقل شده از ذوات مقدسه معصومین (علیهم السلام) جلالت عظیمی برای شب نیمه شعبان بیان شده است و این شب بسیار مبارک شباهتی به شب قدر دارد و سفارش زیادی برای احیاء آن و بجا آوردن عبادات و اعمالی خاص در آن شده است. از جمله برترین عبادات این شب زیارت حضرت سیدالشهداء امام حسین (علیه السلام) است.
ولادت آخرین حجت پروردگار عالمیان، «بقیة الله» امام عصر حضرت مهدی (علیه السلام) هم در چنین شبی واقع شده و این حادثه بسیار مبارک موجب مواج شدن دریای برکات این شب شده است.
ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) در سال ۲۵۵ هجری در سامراء واقع شده است، در حالیکه پدر بزرگوارش حضرت امام حسن عسکری و خانواده اش از طرف حکومت بنی عباس در آن شهر اقامت اجباری داشتند.
دشمنان دین خدا قبل از تولد آن وجود قدسی انتظار او را می کشیدند و نقشه قتل او را در سر داشتند. به جهت اوصافی که در معارف ادیان آسمانی و در کلام پیامبران خدا (علیهم السلام) بالخصوص وجود مبارک رسول اکرم اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) از او ذکر شده بود و شهرت یافته بود!
اما اراده خداوند بر حفظ آن وجود مبارک از نقشه ها و کیدهای دشمنان دین خدا، و همه انواع خطرات تعلّق یافته بود. لذا لازم بود، هم تولد او، و هم زندگی او مجموعاً در نوعی استتار قرار گیرد. این گوهر قدسی تا زمانی که خداوند اراده فرموده در نوعی استتار قرار خواهد داشت و در زمانی مناسب خداوند عالم او را برای تحقّق اهداف مقدس همه پیامبران خدا و تجلّی حقایق دین توحیدی و تجسّم معارف کتاب های آسمانی و آخرین آن ها یعنی قرآن کریم، ظاهر خواهد کرد و با ظهور او نظام زندگی انسان ها تغییر خواهد کرد، و همه فضای زندگی در سطح تمام عالم در حوزه آن تحوّل مبارک قرار خواهد گرفت. و فرصت تبهکاران و ظالمان در عرصه جوامع انسانی به پایان خواهد رسید و ظلم ها و فقرها و جنگ ها و خشونت ها از فضای زندگی انسانی برچیده خواهد شد.
در آیات متعددی از قرآن مجید به آن تحول مبارک جهانی اشاره شده است و تفسیر و توضیح تعدادی از آن ها موضوعات مباحث بعدی را تشکیل خواهد داد و در این قسمت قبل از ذکر موقعیت شب نیمه شعبان برای عبادت پروردگار و تقرّب به او به ذکر یکی از آیات قرآن در مورد ظهور آن مصلح آسمانی و موعود ادیان می پردازیم و بحث مناسب تفسیری در مورد آن را به خواست خداوند به مقالات بعدی موکول می کنیم.
خداوند می فرماید:
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يعْبُدُونَنِي لَا يشْرِكُونَ بِي شَيئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (النور/۵۵) یعنی: خداوند وعده داده است به کسانی که ایمان آوردند از شما و اعمال صالح انجام دادند، که حتماً آن ها را در زمین جایگزین قرار دهد، همچنان که قبلاً کسانی را ]از امت های قبلی در مناطقی[ جایگزین قرار داده بود. و مستقر کند، دین آن ها را که برای آن ها پسندیده است و ترس و نگرانی آن ها را به امنیت ]و آرامش[ تبدیل کند ]بطوری که[ فقط مرا عبادت کنند و چیزی را با من شریک نگردانند، و اگر کسی بعد از آن کفر بورزد، آنان فاسقان هستند.
در این آیه بطور اجمالی از یک حادثه مبارک عظیمی که در سطح جهان واقع خواهد شد ذکری شده، بطوریکه بعد از برقراری خوف و نگرانی عمومی جهانی، در آن حادثه آرامش و امنیت گسترده ای در سطح جوامع انسانی برقرار خواهد شد و دین خدا و پیروان حقیقی آن در آن حادثه به قدرت خواهند رسید.
از آوردن کلمه «منکم» در این آیه بین موضوع ایمان، و عمل صالح، بطور اجمالی روشن می شود که این تحول مبارک از جوامع اسلامی شروع خواهد شد و بعداً جنبه جهانی پیدا خواهد کرد.» (۱)
شب نیمه شعبان فرصت بسیار مناسبی برای اهل ایمان به وجود می آورد جهت تقرب به پروردگار عالمیان و ذخیره سازی برای زندگی معنوی و حقیقی و آماده شدن برای دریافت برکات خدای سبحان برای بقیه ایام ماه عظیم شعبان و جهت ورود به فضای نورانی ماه رمضان و بالخصوص برای شب قدر. همچنانکه ایام ماه رجب و ماه شعبان می شود مجموعاً مقدمه ای برای رسیدن به برکات خاص ماه باشد.
اعمال و عبادات مخصوص شب نیمه شعبان
در شب نیمه شعبان امواج فراوانی از رحمت و برکات خدای سبحان به فضای زندگی حقیقی اهل ایمان جریان می یابد و لازم است آنها از این فرصت گرانبها برای دریافت فضائل مخصوص و مناسب آن شب عظیم بهره برداری کنند. در شب نیمه شعبان امکان تجارت بسیار پرسودی بین پروردگار عالمیان و انسانها برقرار می شود بطوریکه سود حاصل از این تجارت در مجموع فوق حد محاسبه است. آن سود فراوان هم نیازهای زندگی انسانها را در بقیه ایام عمر آنها تأمین می کند و هم دارائی ها و ذخائر فراوانی را برای زندگی اخروی آنها فراهم می سازد، حتی برای اهل خاندان و فرزندان و عده ای از دیگران هم بهره مندی از آن سود فراوان امکان پذیر خواهد بود.
برای شب نیمه شعبان دعاهای زیادی معین شده و ذوات مقدسه معلمان آسمانی، اهل ایمان را به خواندن آن دعاها بطور مؤکد سفارش فرموده اند. دعاهای مخصوص این شب بسیار مبارک و اعمال و نمازهای معین شده برای آن در کتابهای دعا مذکور است. مناسب ترین کتابهای دعا برای آشنا شدن با آنها و بهره مندی سهل از آنها کتاب شریف «مفاتیح الجنان» تألیف شیخ عباس قمی است – رحمة الله علیه- . که قابل دسترسی آسان و راحت و باصطلاح سهل الوصول است. اعمال سفارش شده برای این شب و بالخصوص دعاها امکان اتصال انسان به ذکر الله کثیر را فراهم می کند. البته مراد ذکر الله با انواع مختلف آن مثل: دعا و نماز و قرائت کتاب آسمانی یعنی قرآن مجید و تصدق یعنی کمک مالی به نیازمندان و انواع دیگر آن.
در این نوشتار متذکر بعضی از مباحث مقالات قبلی درباره «ذکر الله» می شویم و بعد از آن عباراتی را از بعضی دعاها را با توضیحاتی فشرده ذکر می کنیم. چون جهت مشترک تمام اعمال شب نیمه شعبان و بطور کلی اعمال ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان «ذکر الله» است و عمدتاً «ذکر الله کثیر».
«نیاز انسان ها به ذکرالله کثیر
قبلا مقالاتی در بخش پرسش و پاسخ و همچنین در بخش کلام ایام درباره «ذکر الله» و همچنین «ذکر الله کثیر» در سایت منتشر شد و علاوه بر آن مقالات، در ضمن بعضی از مباحث دیگر هم اشاراتی به این موضوع بسیار مهم قرآنی به عمل آمد.
در این قسمت از بحث دو قطعه از بعضی از مقالات قبلی را نقل می کنیم و به توضیح این موضوع در ارتباط با مقالات حاضر و فضائل ماه شعبان و موضوع ذکر فضائل رهبران آسمانی – علیهم السلام – می پردازیم.
منظور از ذکرالله نوعی اتصال و ارتباط با خداوند است بطوریکه یاد خدا در قلب انسان جریان یابد. بطور کلی هر کاری و هر چیزی که انسان را به یاد خدا بیندازد و یاد او را در قلب انسان وارد کند، ذکرالله نامیده می شود. بعنوان مثال: نماز خواندن یک نوع ذکرالله یا عامل و سبب ذکرالله است. و تلاوت قرآن مجید، نوع دیگری از ذکرالله است و می شود این نوع ذکر خدا با یکدیگر توأم شود و یا توأم با یکدیگر حساب شوند، چون نماز از یک سلسله اعمال مثل رکوع، سجده، قیام، و تلاوت مقداری قرآن تشکیل یافته است.
همچنین تفکر در کارهای خداوند مثل خلقت موجودات و ربوبیّت آن ها و توجه به عجایب خلقت و رفتارها و اوصاف موجودات که از علم و قدرت خداوند نشأت گرفته است که نوعی از ذکرالله است. و در رأس الطاف و عنایات خداوند به بندگان، بعثت پیامبران جهت ارشاد انسان ها و تفکر و مطالعه در اخلاق و رفتارهای کریمانه و فضائل علمی و شخصیتی آن بزرگواران و امثال آن ها قرار دارد. یعنی آن هم نوعی ذکرالله است.
ذکرالله انواع، درجات و مراتبی دارد. مثل ذکر زبانی، ذکر قلبی و ذکر عملی خداوند و مجموعاً اشتغال به عبادات و اجرای فرمان های خداوند در مسیر اطاعت از او و جلب رضایت او، ذکرالله محسوب می شوند. بعضی از انواع ذکرالله از انواع دیگر آن برتر و عظیم تر است. مثل: احسان به والدین،کمک به نیازمندان، دلجوئی از انسان های گرفتار، جهاد در راه خدا و ایجاد امنیت و آرامش برای انسان ها و امثال آن ها.
موضوع ذکرالله در آیات قرآن با اهمیت و عظمت خاصی مطرح شده است و خداوند سعادت و فلاح انسان را به «ذکرالله کثیر» مرتبط کرده است! بطوریکه می فرماید:
«وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (الجمعة/۱۰) یعنی: خداوند را زیاد ذکر کنید، باشد که رستگار شوید.
در آیات قرآن گفته شده است که اعراض از ذکر خدا موجب شقاوت، سختی معیشت، از بین رفتن آسایش انسان، نابینائی در آخرت و ورود به جهنم خواهد شد. بطوریکه فرمود:
«وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمَى»(طه/۱۲۴) یعنی: کسی که از یاد من اعراض کند، معیشت تنگ و سختی خواهد داشت و در روز قیامت او را نابینا محشور خواهیم کرد.
علت نابینائی کسانی که از ذکر خدا فاصله گرفته و آن را ترک کرده اند و معنای تنگی معیشت آن ها در دنیا و ارتباط علمی این نوع حوادث با یکدیگر احتیاج به بحث مستقلی دارد و امید است حداقل در پاسخ سؤالات دیگری به جهاتی از آن ها اشاره شود.
مجموعاً ذکر خدا بالخصوص به صورت کثیر، منشأ آرامش روحی انسان ها و عامل جلوگیری از ابتلاء به بیماری های روحی و یا معالجه آن ها و عامل جریان فضائل اخلاقی در بین انسان ها و پاکی قلب ها و نوعدوستی ها و تفاهم ها خواهد شد.
فاصله گرفتن از ذکرالله و ترک کردن آن ها موجب شقاوت و نابسامانی های روحی و فکری و اجتماعی و بطور کلی نفوذ شیطان در زندگی انسان ها خواهد شد. بطوریکه خداوند فرمود:
«وَمَنْ يعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيضْ لَهُ شَيطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ– وَإِنَّهُمْ لَيصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ» (الزخرف/۳۶-۳۷) یعنی: هر کس از [خدای] رحمان اعراض کند، شیطانی را بر او می گماریم و آن [شیطان] قرین او خواهد بود. و آن ها [شیاطین]انسان های همراه خود را از راه [خدا] باز می دارند و آن ها گمان می کنند که راه یافتگان هستند.»
و در مقاله دیگری در بخش «کلام ایام» اشاره ای به موقعیت ذکر الله در قرآن شده و بخشی از آن را هم از همان مقاله نقل می کنیم:
«در آیاتی از از قرآن مجید انسان ها به «ذکر کثیر خداوند» سفارش شده اند، به عنوان نمونه:
- يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا(الأحزاب/۴۱) یعنی: ای کسانیکه ایمان آورده اید الله را یاد کنید، یاد فراوان.
- فَإِذَا قُضِيتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (الجمعة/۱۰) یعنی: چون نماز به پایان رسید، در زمین پراکنده شوید و خدا را زیاد یاد کنید، باشد که رستگار شوید.
- الَّذِينَ يذْكُرُونَ اللَّهَ قِيامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ(آل عمران/۱۹۱) یعنی: آنانکه الله را یاد می کنند، ایستاده و نشسته و به پهلو خوابیده ( در همه حالات ) و در آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند. ] و می گویند [ پروردگارا اینها را بیهوده نیافریدی، منزهی تو، پس ما را از عذاب آتش حفظ کن. علّت این ذکر کثیر و آثار و به طور کلّی اهمیّت خاص آن را به بحث مستقل دیگری موکول می کنیم و فقط به این نکته متذکر می شویم که خداوند عالم فلاح و سعادت انسان را متوقف به ذکر فراوان خود معرفی فرموده است، یعنی بدون ذکر کثیر، انسان استعداد ورود به بهشت و فلاح حقیقی و کامل را پیدا نخواهد کرد. از همین آیه از قرآن اهمیّت خاص « ذکر الله کثیر » روشن می شود.
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: «ما من شيء إلا و له حد ينتهي إليه إلا الذکر فليس له حد ينتهي إليه فرض الله عز و جل الفرائض فمن أداهن فهو حدهن و شهر رمضان فمن صامه فهو حده و الحج فمن حج فهو حده إلا الذکر فإن الله عز و جل لم يرض منه بالقليل و لم يجعل له حداً ينتهي إليه ثم تلا هذه الآية: یا أيها الذين آمنوا اذکروا الله ذکراً کثيراً و سبحوه بکرةً و أصيلًا » یعنی: هیچ چیز نیست جز اینکه برای آن حدّی [ و اندازه ای] وجود دارد که به آن منتهی می شود جز ذکر [الله] که حدّی ندارد تا به آن منتهی شود، خداوند فرائض را مقرّر فرمود و هر کس آنها را بجا آورد، حدّ آنها همان است و ماه رمضانست که هر کس آن را روزه بگیرد، حدّ آن همان است و حج که اگر کسی آن را به جا آورد، آن را به پایان رسانده، به جز ذکر[الله ] که خداوند «عزّ و جلّ» با اندک آن راضی نمی شود و برای آن حدّی تعیین نکرده است که به آن منتهی شود، سپس [امام علیه السلام] این آیه را تلاوت فرمود: «يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا» سپس فرمود:خداوند عزّ و جلّ حدّی برای آن تعیین نفرموده که به آن منتهی شود.
حاصل بحث اینکه: خداوند عالم ذکر فراوان خود را به بندگان توصیه فرموده و برای آن هیچ مقدار معیّنی مقرّر نکرده است و همچنین ذکر کثیر خود را عامل رستگاری و ورود به بهشت معرفی فرموده است.»
از توجه به مجموع مطالب فوق الذکر و آیات دیگری در قرآن مجید چند نکته علمی و اخلاقی روشن می شود که دانستن آنها و همچنین توجهات مستمر پی در پی به آنها به ارکان اصلی حیات انسانی استحکام می بخشد بدون توجه به آنها زندگی حقیقی و مطلوب انسانی امکان پذیر نخواهد بود و اهم نکات و یا جهاتی از آنها که امکان طرح و بحث و گفتگو از آنها در این نوشتار وجود دارد عبارتنداز :
۱ـ علت و حکمت دستورات مکرر پروردگار عالمیان به «ذکر الله» و «ذکر الله کثیر»
۲ـ فلاح و سعادت انسان متوقف به ذکر کثیر الله است (سبحانه و تعالی)
۳ـ در اثر ذکر الله روح انسان به علم و قدرت و دارائی و رحمت و سایر صفات و افعال ذات قدوس الله متصل می شود.
۴ـ آثار و نتایج اعراض از ذکر الله و فاصله گرفتن از آن
۵ـ انواع ذکر الله و مراتب مختلف آن.
در این بخش از نوشتار بعد از ذکر دو روایت در فضائل و عظمت شب نیمه شعبان ، قطعه ای از یک مقاله قبلی را هم درباره اعمال این شب عظیم نقل می کنیم :
از امام باقر ـ علیه السلام ـ نقل شده است که درباره شب نیمه شعبان فرمود:
«هي أفضل ليلة بعد ليلة القدر ، فيها يمنح الله تعالى العباد فضله ، ويغفر لهم بمنه ، فاجتهدوا في القربة إلى الله فيها فإنها ليلة آلى الله تعالى على نفسه أن لا يرد سائلا له فيها ، ما لم يسأل معصية (۳) یعنی: آن شب افضل شبها بعد از شب قدر است، در آن شب خدای سبحان فضل خود را بر بندگان عطا می کند و با منّ [و کرم خود] آنها را مورد غفران قرار می دهد، پس بکوشید در آن شب در تقرّب (نزدیک شدن) به خدای تعالی، چون آن شبی است که خدای تعالی سوگند یاد کرده است بر خود که هیچ سائلی را [دست خالی و نا امید] برنگرداند تا وقتی که معصیتی را درخواست نکرده باشد. مراد این است که در آن شب دعاها بطور قطع و یقین مستجاب می شود مگر اینکه دعا و درخواست بنده مشتمل بر معصیت باشد.
امام صادق ـ علیه السلام ـ درباره شب نیمه شعبان فرمود :
«إِنَّهَا اللَّيْلَةُ الَّتِي جَعَلَهَا اللَّهُ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ بِإِزَاءِ مَا جَعَلَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ لِنَبِيِّنَا »(۴) یعنی :آن شبی است که خدای سبحان آن را برای ما اهل بیت قرار داد همانطور که شب قدر را برای پیامبر ما ـ صلی الله علیه و آله و سلم قرار داده است.
اعمال شب نیمه شعبان
در منابع حدیثی و کتاب های دعا، اعمال عبادی فراوانی برای شب نیمه شعبان ذکر شده است و از مجموع این احادیث و سفارشات ائمه معصومین (علیهم السلام) بر می آید که برکات فراوانی در چنین شبی به فضای زندگی انسان ها جاری می شود.در این شب فرصت بسیار مناسبی جهت دریافت عنایات خداوند و الطاف او به وجود می آید و ضروری است که انسان از این فرصت خاص بهره برداری کند. دعاها و درخواست ها از پروردگار، به جهت موقعیت خاص این شب در معرض استجابت و پذیرش قرار می گیرد. جهت اطلاع از اعمال خاص این شب و بهره مندی از برکات آن لازم است به کتاب های دعا مراجعه شود. در کتاب مفاتیح الجنان، اعمال مخصوص این شب مبارک بطور مفصل ذکر شده و این کتاب در دسترس عموم قرار دارد. از جمله اعمال شب نیمه شعبان احیاء این شب پر فضیلت و اشتغال به نماز و دعا و استغفار زیاد است. از اعمال بسیار مهم این شب زیارت حضرت سیدالشهداء امام حسین (علیه السلام) است، این زیارت هم در حرم شریف آن حضرت انجام می گیرد و هم از راه دور. کمترین حدّ زیارت آن حضرت این است که انسان بالای بامی رود و زیر آسمان قرار گیرد و به آسمان نگاه کند و آن حضرت را با این عبارت از راه دور زیارت کند:«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَباعَبْدِاللَّهِ، وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ» توجه به ساحت قدسی امام حسین (علیه السلام) و ذکر نام مقدس او و سلام کردن به او و قهرمان های عرصه توحید و خداپرستی که کنار او به مقام رفیع شهادت در راه خدا رسیدند، فضای ذهن انسان را تطهیر می کند و آن را جهت دریافت برکات خاصه چنین شبی آماده می کند.در ابتدایِ یکی از دعاهای مخصوص شب نیمه شعبان آمده است:«اَللّهُمَّ بِحَقِّ لَیْلَتِنا [هذِهِ] وَ مَوْلُودِها وَ حُجَّتِکَ وَ مَوْعُودِهَا» از این عبارت در اول دعا بر می آید که توجه به عظمت این شب و مقام مولود گرانبهای آن که در ادیان آسمانی بالخصوص احادیث شریف نبوی (صلی الله علیه و آله وسلّم) و ائمه معصومین (علیهم السلام) ظهور او به عنوان حادثه ای بسیار مبارک وعده داده شده، روح انسان را مستعد دریافت الطاف و برکات خداوند می کند. پس لازم است، مؤمنین جهت بهره مند شدن بیشتر از عطایای پروردگارشان در چنین شبی در جاده توسل قرار بگیرند. توسل به اسماء الحسنای پروردگار، و مقام ائمه معصومین (علیهم السلام)، حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) و خود امام عصر (علیه السلام)، که همه آن ذوات مقدسه اسماء الحسنای تجسّم یافته خداوند هستند.خواندن دعای مشهور کمیل در این شب اکیداً سفارش شده است و در رأس دعاهای این شب قرار دارد.از مضامین یکی از دعاهای شب نیمه شعبان بر می آید که این شب ارتباطی با شب قدر دارد، شاید بشود گفت بخشی از برکات بی شمار شب قدر در شب نیمه شعبان هم به عالم دنیا نازل می شود و یا شب نیمه شعبان مقدمه ای برای شب قدر است. دعای مورد نظر با این عبارت شروع می شود:«اللَّهُمَّ أَنْتَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ الْخَالِقُ الرَّازِقُ»(۵)
۱- وبسایت حکمت طریف، بخش کلام ایام- ۴۹، شب نیمه شعبان و ولادت امام عصر (علیه السلام)
۲- همان ،مقاله – ۲۶۹،
۳- امالی شیخ طوسی، ص ۲۹۷
۴- بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۹۵ ، ص۴۰۹
۵- وبسایت حکمت طریف ، بخش کلام ایام ـ ۱۹۸، عید عظیم نیمه شعبان