کلام ایام تاریخی -۶۰۵، شکوه محبت پیامبر خدا – صلی الله علیه وآله – و ماه شعبان

بخش ششم*

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ*

شفاعت رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم – برای اهل عبادات ماه شعبان

در بعضی از روایات مربوط به ماه شعبان و فضائل آن – که در مقاله شماره ۶۰۰ ذکر شد – موضوع شفاعت پیامبر اکرم -صلی الله علیه و آله و سلم- برای بعضی از اعمال به میان آمد، اعمالی که جهت محبت به رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- انجام می گیرد. در روایت شماره -۱ گفته شده که روزه گرفتن در ماه شعبان پاداش عظیمی خواهد داشت و آن عبارت است از شفاعت آن حضرت برای شخصی که روزه گرفته است.

در روایت شماره -۳، این موضوع از امام رضا -علیه السلام- و از رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- نقل شده که روزه ماه شعبان شفاعت آن حضرت را به دنبال خواهد داشت.

و در روایت شماره -۹، هم همین مطلب از امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- و از رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- نقل شده.

و در روایت شماره -۱۱، از امام صادق نقل شده که رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم – فرمود:

  «رجب ماه استغفار برای امت من است…» ^(۱) تا جائی که امام صادق – علیه السلام – فرمود:

  «انما سمی شعبان شهر الشفاعة….» جز این نیست که شعبان ماه شفاعت نامیده شده برای اینکه پیامبرتان شفاعت خواهد کرد برای تمام کسانیکه در آن [ماه] بر او صلوات بفرستند.

  از این روایت شریف هم بر می آبد که شفاعت رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- در روز قیامت شامل حال کسانی هم خواهد شد که برای آن حضرت بالخصوص در ماه شعبان صلوات بفرستند.

توضیح اینکه علاوه بر روزه گرفتن در ماه شعبان بجهت محبت به رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- و توجه قلبی به اینکه آن ماه به آن حضرت منسوب است، صلوات فرستادن بر آن حضرت هم در ماه شعبان سبب شفاعت آن حضرت خواهد شد. یعنی: هم روزه گرفتن در ماه شعبان و هم صلوات فرستادن بر رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – سبب شفاعت آن حضرت درباره اهل ایمان خواهد شد.

لازم به تذکر است که اجر و پاداش عظیم صلوات فرستادن بر رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- اختصاصی به ماه شعبان ندارد و بلکه در زمانهای دیگر غیر از ماه شعبان هم این عبادت پاداش عظیمی برای مؤمنان خواهد داشت، الّا اینکه این پاداش برای آنها در ماه شعبان بیشتر و عظیم تر خواهد بود. درباره صلوات فرستادن بر پیامبر خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- در مقاله شماره – ۶۰۴، و پاداش خداوند برای آن عبادت، مطالبی تحت عنوان ذیل بیان شد:

صلوات بر رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – در ماه شعبان و محبت به آن حضرت

بطور قطع و یقین شفاعت پیامبر خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – در روز قیامت سبب پاک شدن آثار گناهان و نجات از گرفتاری های شدید و گسترده روز قیامت و عامل ورود به بهشت خواهد شد. میزان عظمت آن سود با معیارهای متداول دنیوی قابل محاسبه و اندازه گیری نخواهد بود، و لازم است ارزش و فواید آن پدیده بسیار مبارک با معیارهای حیات حقیقی اخروی مورد سنجش و ارزیابی و محاسبه قرار بگیرد.

لازم به تذکر است که لازمه دریافت شفاعت پیامبر خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- و قرآن کریم و ذوات مقدسه معلمان آسمانی و امامان از اهل بیت عصمت و طهارت -علیهم السلام- برقراری ارتباط بین اهل ایمان و شفیعان از عالم دنیا  میباشد. یعنی لازم است برای دریافت شفاعت در عالم آخرت و روز قیامت، اهل ایمان از عالم دنیا با شفیعان ارتباط پیدا کنند، مثل اینکه در روایات معلمان آسمانی ذکر شده است که قرآن کریم در روز قیامت برای کسانیکه برای یاد گرفتن و حفظ آن تلاش کرند -در عالم دنیا- و دوره حیات دنیوی، شفاعت خواهد کرد.

لازمه بهره مندی از شفاعت رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- و ائمه اهل البیت هم -علیهم السلام-  ارتباط با آنها از عالم دنیا و بهره مندی از علوم و آموزشهای آنها است.

می شود گفت که «شفاعت» ثمر و میوه درختی است که انسان در عالم دنیا آن را خودش کاشته، و آفتاب و آب باران آن را رشد داده است. بطوریکه در احادیث نقل شده از امامان اهل البیت -علیهم السلام- درباره موضوع پرورش و رشد دادن حسنات بارها به آن اشاره شده است.

در روایتی از امام صادق – علیه السلام- آمده است که خدای سبحان خطاب به قرآن کریم در روز قیامت می فرماید:

«يَا حُجَّتِي فِي الْأَرْضِ وَ كَلَامِيَ الصَّادِقَ النَّاطِقَ ارْفَعْ رَأْسَكَ وَ سَلْ تُعْطَ وَ اشْفَعْ تُشَفَّعْ فیرفع رأسه …» ^(۲) یعنی: ای حجّت من در زمین و کلام صادق و ناطق من، سر بردار و درخواست کن تا به تو عطا شود و شفاعت کن، تا شفاعت تو پذیرفته شود. پس قرآن کریم سربردارد و خدای سبحان به او فرماید: بندگان مرا چگونه دیدی و او [قرآن کریم] گوید: پروردگارا بعضی از آنها مرا نگهداری و حفظ کردند، و چیزی از من را ضایع نکردند و گروهی از آنها مرا ضایع کردند و به حق من استخفاف نمودند و مرا تکذیب کردند…» ^(۳)

ادامه دارد…

پاورقی ها:

۱- ترجمه این روایت بطور کامل در مقاله شماره – ۶۰۰ ذکر شد.

۲- اصول کافی، شیخ کلینی، کتاب فضل القرآن، حدیث ۱ (انتشارات علمیه اسلامیه،ج ۴ ص ۳۹۴)

۳- آنچه نقل شد، قظعه ای از یک روایت طولانی مملو از فضائل قرآن مجید است که در این بخش به ذکر بخش کوتاهی از آن اکتفا شد.