کلام ایام – ۱۹۹، برکات ماه عظیم شعبان

4502103_783بخش چهارم

مقام کرامت خداوند- جلّ جلاله- و تقرّب به آن مقام

کلیات

* کریم از اسماء خداوند است و مراد از آن درباره خداوند این است که او موجودی بخشایشگر و جواد و عطاکننده نعمت های فراوان است!

* کلمه کریم هم، صفت خداوند ـ جلّ جلاله ـ هم انسان و هم اشیاء نفیس و هم رفتارهای متعالی قرار می گیرد.

* کلمه کریم یکی از اوصاف قرآن مجید هم می باشد.

* به اعمال خارق العاده پیامبران اگر با ادعای نبوت همراه نباشد، کرامت گفته می شود.ودر صورت همراه بودن با ادعا به آن معجره می گویند.

* تقرب به خداوند از طریق محبت به رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ  و پیروی از آن حضرت.

* انسان برای ورود به بهشت احتیاج به کسب استعدادها و آمادگی روحی خاصی دارد و این آمادگی لازم است در دوره زندگی دنیوی کسب شود.

* در قرآن مجید بیش از یک هزار آیه درباره حادثه قیامت و زندگی اخروی و اوصاف آن زندگی قرار دارد

* شرایط ورود به بهشت و زندگی در آنجا در یک دسته بندی دو قسمتی قرار می گیرد و آن دو عبارتند از ایمان ـ و عمل صالح

* ایمان مؤمنین در صورت تفصیلی و تفکیکی عبارت است از ایمان به الله و زندگی اخروی و پیامبران خدا و کتابهای آسمانی وملائکه.

* * * * * * * * *

کَرَم و کرامت به معنی عزیز و شریف و سخی و ارزشمند بودن است. به انسان بزرگوار و با سخاوت و بخشنده، کریم می گویند. کریم از اسماء خداوند است و مراد از آن در مورد خداوند این است که او موجودی بخشایشگر و جواد و عطا کننده نعمت های فراوان است. صفت کریم در مورد انسان بمعنی بزرگواری و سخاوت و بخشش و پاکی است. این کلمه صفت اشیاء و رفتارها هم قرار می گیرد. و بمعنی نفیس و قیمتی و مطلوب و زیبا بودن یک شئ است. به جواهرات و سنگ های قیمتی مثل عقیق و یاقوت و زمرد و امثال آن ها «احجار کریمه» گفته می شود. این کلمه در مورد اخلاق لطیف و جاذب هم به کار می رود.

این کلمه صفت قرآن هم قرار گرفته و در مورد آن به کار می رود. بطوریکه خداوند فرمود:

«إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ–   فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ» (الواقعة/ ۷۷-۷۸) یعنی: آن قرآنِ گرانقدر و ارزشمند است، در کتابی پوشیده و نهفته قرار دارد. به رفتارها و اعمال خارق العاده که از پیامبران خدا و اوصیاء آن ها صادر می شود، اگر همراه با ادعای نبوت و امامت نباشد هم «کرامت» گفته می شود. بطوریکه اگر یکی از پیامبران خدا برای اثبات مقام خود، عمل خارق العاده ای را برای انسان ها انجام دهد، به آن عمل «معجزه» گفته می شود، اما اگر رفتار خارق العاده برای پیروان و کسانی ارائه شود که به مقام نبوت او ایمان دارند به آن عمل کرامت گفته می شود.علاوه بر پیامبران و امامان- سلام الله علیهم- بعضی از انسان های دارای قدرت های برتر هم در مرتبه ای نازل- نه در حدّ پیامبران و امامان معصوم- دارای کرامت هائی می باشند.

اما مراد از کرامت خداوند در روایت مورد بحث این است که خداوند به چنین شخصی- که بجهت محبت به رسول خدا- صلّی الله علیه و آله و سلّم- و تقرّب به خداوند در ماه شعبان روزه بگیرد، پاداش عظیمی عطا می کند و او را در مقام رفیعی قرار می دهد و این مقام رفیع و این کرامت برتر و متعالی تر از مقامات و نعمت های دنیوی است بلکه نزد پروردگار عالمیان قرار دارد. چون در حدیث شریف «کرامت» به خداوند منسوب شده و گفته شده: «قَرَّبَهُ مِنْ كَرَامَتِهِ» و همچنین زمان تحقّق آن «یوم القیامة» معرفی شده است. یعنی آن مقام و آن تقرّب احتیاج به ظرفی دارد که در عالم دنیا قابل تحقّق نیست و بلکه عظیم تر و متعالی تر از عالم دنیا و متاع و نعمت های آن می باشد. و آن مقدار تقرّب فوق حدّ استعداد انسان های عادی در عالم دنیا می باشد و رسیدن به آن احتیاج به صعود از عالم دنیا و ورود به عالم قدس دارد.

ورود به بهشت به جهت بعضی از اعمال

در قرآن کریم آیات فراوانی درباره زندگی حقیقی انسان، در عالم بعد از دنیا و شرایط و عوامل رسیدن به آن و حادثه عظیم تحوّل نظام موجود در عالم و تبدیل آن به نظامی دیگر و همچنین در مقابل آن عوامل خروج از جاده حیات حقیقی و سقوط از پرتگاه های کنار آن جاده، وجود دارد. بطوریکه بعد از موضوع توحید پروردگار عالمیان و صفات و افعال او هیچ موضوعی در این حد از اهمیت و با این گستردگی در قرآن بیان نشده است. تا جائی که آیات مربوط به تحوّل عمومی جهانی یعنی حادثه قیامت و شروع زندگی اخروی و اوصاف آن حادثه و آن زندگی به رقم بیش از یک هزار می رسد.

262ـ آیا در بهشت هم تکامل وجود دارد؟! و انسانها می توانند رفعت درجه پیدا کنند؟
بخوانید

محل زندگی حقیقی اخروی انسان در قرآن کریم «جنّت» نامیده شده است، که در زبان فارسی به آن «بهشت» گفته می شود. و گاهی این کلمه بصورت جمع به کار رفته و به آن «جنّات» گفته شده است. از معارف قرآن کریم و سخنان رهبران آسمانی بر می آید که خلقت انسان و زندگی دنیوی او به منظور آماده شدن جهت ورود به فضای آن زندگی یعنی زندگی اخروی در بهشت انجام گرفته است و زندگی در بهشت مقصد آفرینش انسان ها می باشد!

برای کسب آمادگی جهت ورود به بهشت انسان احتیاج به حالات خاص روحی و اعمال مناسبی دارد و این آمادگی در طول دوره حیات دنیوی باید کسب شود، در غیر این صورت انسان امکان صعود از عالم دنیا را نخواهد داشت و در همین عالم محبوس خواهد شد و این نوع گرفتاری و محبوسیّت درد و رنج ها و مشقّت ها و عذاب های بی پایانی خواهد داشت. و در رأس آن عذاب ها و درد و رنج های عظیم فوق تصوّر، آتشی خواهد بود که عالم دنیا را احاطه خواهد کرد و در آنجا بطور ابدی جریان خواهد داشت.

شرایط ورود به بهشت و زندگی در آنجا با وجود کثرت آن در یک دسته بندی دو قسمتی قرار می گیرد و آن دو عبارتند از:

۱-ایمان

۲-اعمال صالح

ایمان بصورت تفصیلی و تفکیکی تقسیم می شود به ایمان به الله و ربوبیّت او، ایمان به زندگی اخروی، ایمان به پیامبران خدا و جانشینان معصوم آن ها- سلام الله علیهم اجمعین- ایمان به کتاب های آسمانی، ایمان به وجود موجوداتی بنام ملائکه و ارتباط آن ها با زندگی انسان ها.

اعمال صالح به اعمالی گفته می شود که برای هدف و  قصد معینی مناسبت دارد.بعنوان مثال:آموزش «حکمت» برای انسانها کار ارزشمندی است.اما برای تأثیر مطلوب آن در روح انسان احتیاج به زمینه مساعد و قدرت  ادراکی خاصی وجود دارد. و نمی شود به یک کودک در سنین اولیه عمرش حکمت یاد داد.

باز بعنوان مثال: در تغذیه انسان ها شرایط سنّی و وضعیت بدنی و حالات آنها را باید در نظر گرفت بطوریکه به کودک تازه متولد شده و در ماه های اولیه عمر او غذائی متناسب با دستگاه گوارشی لطیف او باید آماده کرد و برای یک جوان فعال در حال اشتغال به کارهای سنگین بدنی، غذائی متناسب، با وضعیت بدنی در نظر گرفت. به این نوع کارها، اعمال صالح گفته می شود.

مثلاًاگر انسان برای ، یک گربه یا بچه های آن در مقام تغذیه آن ها مقداری گیاه و علف، تهیه کند و یا به بره گوسفند و آهو مقداری گوشت بدهد،او اعمال صالحی انجام نداده است و این نوع رفتار عامل رشد کودکان و بچه حیوانات نخواهد شد. و همچنین آموزش مباحث و مطالب عقلی و حکمت، عامل رشد قوای روحی یک کودک نخواهد شد و بلکه  موجب و عامل تخریب روح او هم خواهد بود

جهت رشد حقیقی روح انسان و قوای آن احتیاج به علمی وجود دارد که از طریق وحی خداوند به انسان ها منتقل می شود. اولاً: دریافت آن علم از عالم فوق دنیا،ثانیاً: نحوه آموزش آن به انسان ها احتیاج به علوم و وسایل و قوای خاصی دارد که خارج از قدرت عادی بشری است و بلکه از طریق اراده و علم خداوند امکان پذیر است.

بطور کامل برای آموزش کامل و مطلوب انسانها احتیاج به شناسائی حقیقت وجود انسان یعنی روح انسانی و قوای مختلف آن وجود دارد و این کار خارج از حیطه علم و قدرت عادی انسانی است و در اینجا احتیاج به علم و قدرت خداوند وجود دارد و علم او از طریق وحی به پیامبرانش منتقل می شود. و باز بطور کلی شناسائی فضای حیات اخروی و حقیقت روح انسانی و عوامل پرورش یا تخریب آن عوامل ورود به زندگی بهشتی، در حوزه علم و قدرت پیامبران خدا و جانشینان معصوم آن ها و بطور کلی رهبران آسمانی قرار دارد.

وامام امیر المؤمنین علی ـ علیه السلام ـ یکی از آن شخصیت ها و رهبران آسمانی است. او از ناحیه علم مخصوصی که از پروردگارش دریافت کرده از همین عالم دنیا تمام حقایق موجود در عالم دیگر را هم می شناسد و آنها را به انسانها معرفی می کند.

پس آن بزرگوار از طریق علم و قدرت امامت به قوانین حاکم بر عالم و وجود انسانی آشنا است و کلام شریف او بیانی از حقایق حاکم بر عالم است. آن وجود مبارک قدسی به انسانها آموزش می دهد که انجام اعمالی بجهت محبت به رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ و قصد تقرب به خداوند، مثل روزه ماه شعبان، موجب ورود به بهشت و دریافت نعمت های عظیم بهشتی و زندگی در فضای عالم قدسی خواهد شد.

۱۳۹۷/۲/۱۵

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن