۲۶۳ـ آیا اهل بهشتی که در درجات پائین بهشت استقرار خواهند داشت، می توانند لحظاتی پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) و یا امام حسین (علیه السلام) را ببینند؟!

imagesسؤال: سؤال من از بهشت است که طبق آیات قرآن بهشتیان هر چه بخواهند برایشان فراهم است؟! اگر به فرض محال، بعد از عذاب کشیدن و کمی سبک شدن در عالم برزخ و با گرفتن خیر و خوبی ها از باقیات صالحات مثلاً قسمت شد و ما به پایین ترین طبقات و درجات بهشت رفتیم آیا اگر بخواهیم لحظه ای پیامبر ( صلّی الله علیه و آله و سلّم ) یا امام حسین  ـ علیه السلام  ـ را ببینیم به ما اجازه می دهند یا نه؟ حالا یا لحظه ای ما به طبقه بهشتی امام معصوم ـ علیه السلام ـ برویم و به طبقه خود برگردیم یا اینکه امام قدری و کمی به طبقه ما بیایند و دوباره به فردوس برین بروند یا نه؟

پاسخ: بلی همچنانکه شما اشاره فرمودید در آیات قرآن اشارات و دلالتهائی وجود دارد که انسان دربهشت به هرچیزی تمایل پیدا کند، به او عطا خواهد شد. خداوند می فرماید:

«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ ـ  يطَافُ عَلَيهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْينُ وَأَنْتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ـ  وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» (الزخرف/۷۰ ـ ۷۲) یعنی: داخل شوید در بهشت، خودتان و همسرانتان با خوشحالی و سرور، از آنها پذیرائی می شود بطور پی در پی با ظروفی از طلا و جامهائی و در آنجا [ فراهم ] است آنچه نفس های آنها به آن اشتها [و تمایل] پیدا کند و چشم ها از آن لذت ببرد  و شما در آنجا جاودانه خواهید بود، و آن است همان بهشتی که شما وارث آن شدید به جهت اعمالی که انجام می دادید!

و باز فرمود:

«ادخلوادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِكَ يوْمُ الْخُلُودِ ـ لَهُمْ مَا يشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَينَا مَزِيدٌ» (ق/ ۳۴ـ ۳۵) یعنی در حال سلامت به آنجا [بهشت] داخل شوید و آن روز جاودانگی است. برای آنها [ یعنی اهل بهشت] است هرچه بخواهند و نزد ما فزونتر است. مراد این است که نعمت های بیشتری هم از آنچه تصور می کردند یا قدرت ادراک آن را داشتند، یا انتظار آن را می کشیدند، نزد ما قرار دارد.

اما اینکه نوشته اید به فرض محال …. به درجات پایین تر بهشت رفتیم …. می پرسیم  چرا به فرض محال ؟! بلکه با امیدواری به فضل و کَرَم پروردگار و الطاف و عنایات او! و ان شاء الله شما و ما و همه مؤمنان و شیعیان امیر المؤمنین علی ـ علیه السلام ـ اهل بهشت باشیم و این امیدواری در مؤمنان باید همیشگی باشد و همچنین مراقبت و مواظبت بر اعمال و نگرانی از سقوط  در جهنم (پناه می بریم  به عفو و غفران و رحمت خداوند)

دیگر اینکه انسان باید مستمراً دعا کند که به درجات بالاتری از بهشت راه بیابد و اعمال صالح بیشتری انجام دهد! نکته دیگر اینکه درست است! یعنی: بخشی از گناهان انسان و آثار آنها در اثر فشارهای زندگی دنیوی و در برزخ و اقامت طولانی در قیامت  پاک می شود! و انسان به جسم و روح تکامل یافته و پاک شده وارد بهشت می شود

اما اینکه مؤمنان اهل بهشت و حتی آنهائی که اهل درجات پایین تر بهشت خواهند بود، امکان دیدن پیامبر خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ  و امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ را خواهند داشت؟! پاسخ این پرسش آن است که طبق آنچه از احادیث متعدد استفاده می شود، اهل بهشت در فاصله های معینی و بطور مکرر موفق به زیارت ذوات قدسی معصومین ـ علیهم السلام ـ خواهندشد.

علاوه بر بهشت، در لحظات احتضار و انتقال مؤمنان حقیقی یعنی شیعیان رسول خدا و امیر المؤمنین و امامان معصوم ـ سلام الله علیهم اجمعین ـ آن  ذوات قدسی در کنار او حاضر خواهند شد. و او از دیدن آنها در حدی خوشحال خواهد شد، که تمایل به دنیا و برگشت به زندگی قبلی از ذهن آنها بطور کلی پاک خواهد شد.احادیث متعددی دراین زمینه درمنابع حدیثی نقل شده بعنوان نمونه:

از سدیر صیرفی نقل شده است که گفت: به امام صادق ـ علیه السلام ـ عرض کردم :

«جُعِلْتُ فِداكَ يابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ يُكْرَهُ المُؤْمِنُ على قَبْضِ رُوحِهِ؟ قال: لا واللَّهِ إنّهُ إذا أتاهُ مَلَكَ المَوْتِ لِقَبْضِ روحِهِ جَزِعَ عِندَ ذلِكَ، فيقولُ لهُ مَلَكُ المَوْتِ: يا وَلِيَّ اللَّهِ لاتَجْزَعْ فَوَالّذِىِ بَعَثَ مُحمَّداً صلى الله عليه و آله لَأنا أبَرُّ بِكَ وأشْفَقُ عَلَيْكَ مِن والدٍ رَحيمٍ لَوْ حَضَرَكَ إفْتَحْ عَيْنَيْكَ فَانْظُرْ، قال: وَيُمَثَّلُ له رسولُ اللَّه صلى الله عليه و آله واميرُ المؤمنين وفاطِمَةُ والحَسَنُ والحُسَيْنُ والأئمَّةُ مِن ذُرِّيَّتهِم عليهم السلام فَيُقال له: هذا رسولُ اللَّهِ وأميرُ المؤمنين وفاطِمَةُ والحَسَنُ والحُسَيْنُ والأئمَّةُ عليهم السلام رُفَقاؤُكَ. قال: فَيَفْتَحُ عَيْنَيْهِ فَيَنْظُرُ فَيُنادِي روحَهُ مُنادٍ مِن قِبَلِ رَبِّ العِزَّةِ فيقولُ يا أيّتُها النّفْسُ المُطْمَئِنَّةُ إلى‌ محمّدٍ وأهلِ بيتِه‌ ارْجِعِى إِلَى‌ رَبِّكِ رَاضِيَةً»بالوِلايَةِ مَّرْضِيَّةً بالثّواب‌ فَادْخُلِي في عِبادِي يعني محمّداً وأهلَ بيتِه وَادْخُلِي‌جَنّتي فما شَي‌ءٌ أحَبُّ إليهِ مِن استِلالِ روحِه واللّحوقِ بالمُنادِي» یعنی: قربانت شوم ای فرزند رسول خدا آیا مؤمن از قبض روح خود ناراحت می شود؟ فرمود: نه بخدا قسم، وقتی ملک الموت جهت قبض روح آمد، او جزع و بی تابی می کند، پس ملک الموت به او می گوید ای ولی خدا نترس، و قسم به آنکه  محمد ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ را مبعوث فرمود، همانا من نسبت به تو خوش رفتار تر  و دلسوزتر  از پدر مهربان هستم، اگر کنار تو بود. چشم های خود را باز کن و نگاه کن، و فرمود: برای او [در آن حال] ممثّل می شوند، رسول خدا و امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین و امامان  دیگر از نسل آنها ـ علیهم السلام ـ  به او گفته می شود این رسول خدا و امیر المو منین و فاطمه و حسن و حسین و امامان  ـ علیهم السلام ـ رفقای تو هستند! او در آن زمان چشمهای خود را باز می کند و نگاه می کند، پس یک منادی از طرف پروردگار ـ عزو جل ـ روح او را مورد خطاب قرار می دهد و می گوید: ای نفس آرامش یافته (به محمد و اهل بیت او ) برگرد بسوی پرودگارت در حالیکه راضی شده ای (به ولایت) و پسندیده شده ای (با ثواب ) پس وارد شو! در بین بنده های من (یعنی محمد و اهل بیت او ) و وارد شو! در بهشت من، پس در آن حال چیزی برای او دوست داشتنی تر از  قبض روحش و ملحق شدن به صاحب ندا نخواهد بود.

کلام ایام - 314، عید ولادت حضرت زینب کبری ـ سلام الله علیها ـ و برکات آن
بخوانید

در روایات دینی نقل شده است که اهل بهشت در فاصله های معینی وجود مبارک رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ و امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ را می بینند و دفعات زیارت (رؤیت) آنها متناسب با موقعیت اهل بهشت خواهد بود یعنی کسانی شاید هر روز بتوانند آنها را ببینند و کسانی که در درجات دیگری هستند ، هفته ای یکبار یا ماهی یکبار.

نکته آخر اینکه اختلاف درجات بهشتی بین ذوات قدسی معصومین ـ علیهم السلام ـ و سایر اهل بهشت مانعی برای رؤیت آن بزرگواران نخواهد بود. یعنی درجات بهشتی مثل طبقات  یک ساختمان در دنیا  و یا نقاط  مختلف یک شهر و یا تفاوت دو منطقه سکونتی مثل دنیا نخواهد بود، بلکه درجات جنبه معنوی خواهد داشت یعنی اینکه از یک مکان واحد و یک نعمت واحد، اهل بهشت به تناسب درجات معنوی خود لذت خواهند برد. همچنانکه در دنیا هم شبیه به این نظام تحقق دارد. بعنوان مثال: لذتی که وجود مبارک رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ  از نمار می برد طبعاً تفاوت عظیمی بالذات مسلمین از همان نماز داشت. البته مراد ما یک نماز واحدی است که به امامت آن حضرت برپا می شد و مؤمنان هم به آن بزرگوار اقتداء می کردند! یعنی نماز در مکان و زمان معینی برگزار می شد و آن حضرت جهت رعایت حال افراد مسن و ناتوان، نماز را کوتاه می خواند  اما حال او در نماز و میزان حضور قلب او مسلماً با دیگران متفاوت بود.

همچنین موضوع در مورد امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ هم به همین صورت بود یعنی وقتی ـ طبق آنچه  در کتب سیره و تاریخ نقل شده ـ تیر شکسته ای در یکی از جنگها به پای مبارک آن حضرت فرو رفته بود و با وسائل جراحی ابتدائی آن زمان شکافتن پا و در آوردن آن بسیار دردناک و همراه با مشقت زیادی بود، گفته شد که او در حال نماز  کاملاً خود را فراموش می کند و حضور قلبی خاصی پیدا می کند و می شود در حال نماز [یعنی تشهد و سلام نماز] پای مبارک را شکافت و تیر شکسته را بیرون آورد. نقل شده است که این کار انجام گرفت و آن بزرگوار  چنان غرق در اتصال به ذکر الله بود که متوجه آن جریان نشد و بعد از نماز از آن با خبر شد!!!

پس می شود آن بزرگوار در جائی که مردم عادی هم نماز می خوانند، نمازی بخواند با آن اوصاف  البته طبعاً آن نماز خاص بود که مقداری هم طولانی بود اما اگر یک نماز واحدی باشد که امام جماعت  آن یکی معصومین (علیهم السلام) باشد و مؤمنان عادی هم در آن شرکت کرده باشند، باز هم هرکدام به تناسب ایمان و حضور قلب خود از آن نماز واحد، لذتهای متفاوتی خواهند داشت.

بنابراین می شود اهل بهشت حتی هز روز یا هر هفته وجود مبارک پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ و امام حسین و همه امامان معصوم را ببینند و به حضور آنها شرفیاب شوند، اما در عین  حال هرکدام در درجه خود باشند. مثل اینکه در عالم دنیا هم مؤمنان و شیعیان ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ  به دیدن آنها می رفتند و همراه آنها نماز می خواندند و در منزل آنها مهمان می شدند و غذامی خوردند اما تفاوت درجات ایمانی  آن امام معصوم ـ علیه السلام ـ با آن مهمان طبعاً برقرار بود و لذت های روحی آنها  متناسب با ایمان و موقعیتشان بود.

آخرین نکته اینکه: وجود مبارک رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) خطاب به امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ فرمود:

«وَ شیعَتُکَ عَلى مَنابِرَ مِنْ نُورٍ، مُبْیَضَّهً وُجُوهُهُمْ حَوْلى فِى الْجَنَّهِ، وَ هُمْ جیرانى» (۲)  

یعنی:ای علی شیعیان تو بر روی منبرهائی [تخت ها و اریکه هائی] از  نور قرا خواهند گرفت و چهره های آنها نورانی خواهد بود و آنها  در بهشت اطراف من و همسایه های من خواهند بود.

یعنی در عین حال که درجات فضیلت رسول فوق حد تصور و ادراک  انسانهای عادی بود، اما طبق کلام شریف خود آن حضرت، شیعیان  یعنی مؤمنان حقیقی در بهشت همسایه های آن وجود قدسی خواهند بود. و همه ما و شما لازم است از لطف و کَرَم بی پایان خداوند تقاضا کنیم که ما را هم از آنها قرار دهد.

۱۳۹۷/۳/۲۷

پاورقی ها:

۱ـ الفروع من الکافی، شیخ کلینی، ج ۳، کتاب الجنائز، «باب أن المؤمن لایکره علی قبض روحه» دار الکتب الاسلامیه ج ۳ ص ۱۲۷ حدیث ۲

۲ـ مفاتیح الجنان، دعای ندبه ، بخش مربوط به فضائل امیر المؤمنین

 

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن