کلام ایام – ۲۰، میلاد کریم

pic23_www.jahaniha.com_3

میلاد کریم

ماه ربیع الاول زمان تجلّی نور وجود شریفترین خلق خداوند، خاتم پیامبران، حضرت محمد بن عبدالله- صلی الله علیه و آله و سلّم- در عالم دنیا است. این حادثه مبارک طبق نقل اکثر مورخان عالم اسلام در روز هفدهم ماه ربیع الاول و طبق نقل بعضی از علماء در روز دوازدهم این ماه واقع شده است.

روز هفدهم ماه ربیع الاول تولد پر برکت امام ششم حضرت جعفر بن محمد، امام صادق- علیه السلام- هم واقع شده و موجب کثرت برکات این روز و مزید سرور پیروان دین توحیدی شده است.

امیرالمؤمنین علی (ع) در یکی از خطبه های خود در توصیف وجود مبارک رسول خدا (ص) می فرماید: «إِلَی أَنْ بَعَثَ اللهُ سُبْحَانَهُ مُحَمَّداً رَسُولَ الله صَلَّی الله عَلَیْهِ وَآلِهِ لِإَِنْجَازِ عِدَتِهِ وَإِتَمامِ نُبُوَّتِهِ، مَأْخُوذاً عَلَی النَّبِیِّینَ مِیثَاقُهُ، مَشْهُورَةً سِمَاتُهُ، کَرِیماً مِیلادُهُ»(۱). یعنی تا این که خداوند سبحان محمد رسول الله را- صلی الله علیه و آله- برای انجام وعده خویش و کامل کردن نبوتش مبعوث فرمود، در حالی که از پیامبران قبلی در مورد او پیمان گرفته بود ]که به او ایمان بیاورند و ظهورش را به پیروان خود بشارت دهند[ در حالی که علاماتش مشهور و میلادش شریف و ارزشمند بود.

بحث در موضوع بعثت رسول خاتم حضرت محمد (ص) و تحولی که در سطح عالم از ناحیه رفتار ها و اخلاق و شخصیت آن بزرگوار ایجاد شد، را به خواست خداوند به زمان بعثت آن وجود گرامی یعنی ماه رجب موکول می کنیم. و اینجا جهت توضیح عبارتی که در کلام امیرالمؤمنین علی (ع) در مورد ولادت مبارک آن حضرت بود، قطعه مذکور را ذکر کردیم یعنی عبارت «کریماً میلاده».

از جمله اوصافی که امام امیرالمؤمنین علی (ع) برای رسول خدا (ص) در خطبه خود ذکر کرده، موضوع ولادت آن حضرت (ص) است. که فرمود: «کریماً میلاده» یعنی میلاد او شریف و ارزشمند و گرامی بود. این که مراد امیرالمؤمنین از این عبارت چیست؟! احتیاج به تدبّری در این زمینه وجود دارد. یک احتمال این است که قبل از ولادت رسول اکرم (ص) موضوع این ولادت در آموزش های پیامبران قبلی برای انسان ها آشکار بود و آن بزرگواران آن حادثه پر برکت را به پیروان خود بشارت داده بودند و روشن بود که حادثه ولادت آن حضرت در نزد پروردگار عالم حادثه ای عظیم و مبارک می باشد.

احتمال دیگر این است که در زمان ولادت آن حضرت (ص) حوادثی در مناطقی از عالم به وقوع پیوست که نشانگر تحوّلی عظیم در عالم و آغاز عصر جدیدی در تاریخ زندگی دینی انسان ها بود. به طوری که نقل کرده اند، در زمان ولادت آن حضرت (ص) بت هائی که مشرکان در خانه خدا نصب کرده بودند فرو ریختند. و آتشکده فارسی که عبادتگاه بت پرستان بود خاموش شد، و دریاچه ساوه که مورد پرستش عده ای از بت پرستان بود خشکید و قسمتی از ایوان کسری قصر پادشاهان جبّار فارس، شکافت و فرو ریخت. و نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان برخاست که فضای وسیعی را روشن کرد.(۲)

و احتمال دیگر این که آن حضرت در خاندانی متولد شد که افراد آن خاندان شخصیت های بزرگواری بودند و شخصیت آن ها ستوده و مورد توجه دیگران بود. پدر و اجداد آن حضرت در طول تاریخ انسان هائی کریم و خوشنام و بخشنده و مهمان نواز و مدافع مظلومان و دادرس محرومان و نیازمندان بودند. و آن حضرت از نسل حضرت ابراهیم خلیل (ع) بود. و می شود گفت همه این جهات و بعضی احتمالات دیگر، مورد نظر مبارک امیرالمؤمنین علی (ع) بوده است.

حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا- سلام الله علیها- هم در خطبه خود مشهور به «خطبه فدکیه» در بیان اوصاف کریمانه وجود مبارک رسول خدا- صلی الله علیه و آله و سلّم- اشاره ای به موقعیت پدر بزرگوارش دارد که مناسب است قسمتی از آن کلام نورانی این جا ذکر شود و بقیه کلام آن حضرت مناسبت دارد در ایام بعثت مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

کلام ایام- 281، ماه رمضان و رحمت و برکات بی پایان
بخوانید

حضرت فاطمه زهرا (س) در بخش مربوط به موضوع رسالت فرمود: «وَ اَشْهَدُ اَنَّ اَبی‏مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اِخْتارَهُ قَبْلَ اَنْ اَرْسَلَهُ، وَ سَمَّاهُ قَبْلَ اَنْ اِجْتَباهُ، وَ اصْطَفاهُ قَبْلَ اَنْ اِبْتَعَثَهُ»(۳) یعنی شهادت خود را اعلام می کنم به این که پدرم محمد (ص) بنده او، و رسول او بود که خداوند عالم او را اختیار فرمود و برگزید، قبل از این که به رسالت مبعوث فرماید. و تسمیه او را قبل از خلقتش شروع کرد و او را انتخاب فرمود قبل از زمان بعثتش.

در این قطعه از خطبه شریفه اشاره به اوصاف کریمانه اختصاصی رسول خدا (ص) شده، و جهاتی از اوصاف شریف آن حضرت بیان شده است که شگفتی های زیادی را همراه دارد. در توضیح و تفسیر این کلام شریف به ذکر چند نکته اکتفا می کنیم:

اوّلاً: اختیار خداوند و برگزیدن رسول گرامیش قبل از بعثت به مقام رسالت تحقق یافته است. یعنی آن وجود گرامی هم به لحاظ وراثت و هم تربیت قبل از رسیدن به مرحله رسالت، مورد عنایات و توجهات خاصّ خداوند قرار داشته و به صورتی اختصاصی تحت اراده مستقیم خداوند و  توسط ملائکه آموزش و تربیت یافته است. به طوری که امیرالمؤمنین علی (ع) در این زمینه می فرماید: «وَ لَقَدْ قَرَنَ اَللَّهُ بِهِ ص مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلاَئِكَتِهِ يَسْلُكُ بِهِ طَرِيقَ اَلْمَكَارِمِ وَ مَحَاسِنَ أَخْلاَقِ اَلْعَالَمِ لَيْلَهُ وَ نَهَارَهُ»(۴) یعنی خداوند از زمانی که او ]رسول الله[ را از شیر گرفتند، بزرگترین فرشته خود را مأمور تربیت و تعلیم او نمود و آن فرشته شب و روز او را در راه های مکارم و محاسن و اخلاق زیبا و پسندیده راهنمائی می کرد.

ثانیاً: نام و اوصاف کریمانه رسول خدا (ص) قبل از زمان خلقتش در عوالم وجود منتشر و مورد توجه بود و ملائکه و پیامبران خدا (ع) آن اوصاف کریمه را می شناختند و به اهل زمین به وسیله پیامبران در موضوع خلقت و بعثت آن حضرت، بشارت هائی داده می شد.

ثالثاً: خداوند عالم برای استقرار نظام دین توحیدی در سطح عالم و انتشار نور وحی و تکمیل نبوت و آموزش های پیامبران قبلی، مقام و موقعیت خاصی به آن حضرت عطا کرده بود و با عطای استعداد و قدرت روحی متناسب با مقام «نبوت خاصه» او را تکریم  و برای خود خالص کرده بود.

امیدواریم در زمان ما که تاریکی های فتنه ها و ظلم ها و جهل ها فضای زندگی انسان ها را تاریک کرده نور شخصیت و علم آن وجود گرامی یعنی شریفترین آفریده های خداوند، عالم انسانیّت را در مرتبه دیگری روشن کند و تمام تاریکی های زندگی انسان ها از این ناحیه برطرف شود. و تحقق این آرزو به جهت نزدیک بودن زمان ظهور آخرین حجّت پروردگار عالم و آخرین جانشین رسول الله (ص) یعنی امام عصر حضرت مهدی (عج) مورد انتظار شدید است. ان شاء الله تعالی.

در مورد تولد وجود مبارک امام صادق (ع) که موجب نزول برکات دیگری از خداوند در این ایّام شده مستقلاً کلامی خواهیم آورد. ان شاء الله تعالی.

الیاس کلانتری

پاورقی ها:

۱-نهج البلاغه، خطبه اول

۲-فروغ ابدیت، آیت الله جعفر سبحانی، بوستان کتاب، ص ۱۴۶—پیام امام امیرالمؤمنین علی (ع)، مکارم شیرازی و جمعی از فضلاء و دانشمندان، ج ۱، ص ۲۲۹

۳-خطبه حضرت فاطمه زهرا (س) مشهور به «خطبه فدکیه»

۴-نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، مشهور به «خطبه قاصعه»

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن