کلام ایام ـ ۴۸۳، ماه شعبان و روزهای تاریخی آن

بخش دوم

کلیات

  • آنچه را انسانها در زندگی برزخی و روز طولانی پنجاه هزار ساله قیامت و ادامه زندگی اخروی احتیاج دارند، لازم است از عالم دنیا و در طول عمر خود کسب کنند!
  • عمر انسان در دنیا در مقابل زمان مکث در برزخ و قیامت و ادامه زندگی اخروی چند لحظه بیشتر نیست!
  • اگر انسان دارائی زیادی در دنیا فراهم کند ـ از آنچه که در زندگی اخروی ارزش و اعتباری دارد ـ در عالم برزخ و در روز قیامت و ادامه زندگی در بهشت در آسایش و سرور عظیمی قرار خواهد گرفت.
  • دارائی اخروی انسان هر مقدار باشد، باز او علاقه و اشتیاق به بیشتر از آن خواهد داشت.
  • در بعضی از ایام و بعضی مکانها و بعضی از شرایط، زمینه های مساعد و مناسب بیشتری برای فراهم کردن توشه و ذخائر اخروی وجود دارد.
  • زمانهای مناسب برای کسب دارائی های زندگی اخروی مثل روزها و شبهای جمعه و اعیاد مذهبی و تمامی روزها و شبهای ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان و ایام دیگری فرصت های گرانبهائی برای انسان است.
  • فضیلت شبهای سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماههای رجب و شعبان و ماه رمضان.
  • انسان لازم است در دنیا حیات جانداری خود را به حیات انسانی تبدیل کند.
  • طی مراحل کمالیه در وجود انسان احتیاج به آموزشهای خاص و فطرت سالم دارد.
  • اگر حیات انسانی در وجود شخصی برقرار نشود، حیات او در حد جانداران باقی خواهد ماند.
  • در فضای حیات اخروی فقط حیات انسانی برقرار خواهد بود، لذا اگر کسی استعداد لازم برای آن زندگی را کسب نکند، در فضای عالم ماده محبوس خواهد شد.
  • قتل عمدی یک مرد بدست همسایه جوانش جهت اختلاف در محل پارک اتومبیل.
  • کشته شدن یک مغازه دار توسط سه نفر جهت یک عدد خودکار.
  • انسانهای باشخصیت متعالی و خیرخواه و نوعدوست در جوامع انسانی.
  • عقل انسان در گروهی از انسان ها در مقابله با هوای نفس آنها ناتوان است و شکست می خورد.
  • آموزشهای آسمانی عقل انسان و تأثیرات آن را تقویت می کند و موانع راه زندگی را کنار می زند.
  • حیات جانداری در انسان لازم است تحت سلطه و مدیریت عقل او در آید.
  • راه شناخته شده و هموار برای رسیدن به مقاصد اصلی و حقیقی حیات.
  • ضرورت کمک به قوه عقل و تقویت آن.
  • زمینه های مساعد برای تقویت روح انسانی در ماه شعبان.
  • لزوم توجه کامل به موقعیت اصلی ماه شعبان و فضائل آن.
  • توجه به انتساب این ماه شریف به وجود مبارک رسول خدا ( صلی الله علیه و آله وسلم )
  • موقعیت صلوات بر پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و آل او در دعاها.
  • شرح و تفسیر عبارات دعای امام سیدالساجدین ـ علیه السلام ـ در ماه شعبان.
  • حکمت ذکر صلوات بر پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در مقام دعا.
  • استجابت دعای حقیقی و با رعایت شرایط آن قطعی و تخلف ناپذیر است.
  • خدای سبحان هرگز خلف وعده نمی کند و برای برآوردن نیازهای بندگانش ناتوان نیست.

 

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

حاصل بحث در شماره قبلی و خلاصه آن به این صورت بود که انسان در جریان یک حیات دائمی قرار دارد و حیات او همیشگی و ابدی است و عمر او در دنیا در قیاس با اقامت طولانی د رعالم برزخ و در روز پنجاه هزار ساله قیامت و حیات ابدی او در بهشت یا جهنم [ پناه می بریم به رحمت و غفران پروردگار عالمیان] خیلی کوتاه و ناچیز است مثل چند ثانیه در مقابل هزاران و هزاران سال و بلکه بالاتر از آن یعنی ابدیت! و لازم است انسان لوازم آن زندگی بسیار طولانی و فوق حد شمارش را از همین زندگی دنیوی تهیه و فراهم کند.

اگر انسان دارائی زیادی در دنیا فراهم کند ـ دارائی از آن نوعی که در زندگی اخروی مورد نیاز او خواهد بود ـ در عالم برزخ و در روز طولانی قیامت و در بهشت در آسایش و امنیت و سرور و لذت خواهد بود و مجموعاً در فضای حیاتی مطلوب و متعالی و بسیار لذتبخش استقرار خواهد داشت.

انسان، هم برای نجات از مجازات های اعمال دنیوی در برزخ و قیامت و مهمتر از همه نجات از جهنم احتیاج به دارائی های اخروی و اعمال صالح زیادی دارد، و هم، برای آسایش و سرور بیشتر در بهشت برزخی و در قیامت و بهشت اخروی! و دارائی و ذخایر انسان هر مقدار زیاد باشد، باز هم علاقه و اشتیاق به بیشتر از آنها خواهد داشت.

نکته دیگر اینکه در بعضی ایام و بعضی از مکانها و بعضی از شرایط، زمینه های مساعد و مناسب بیشتری برای فراهم کردن توشه و ذخایر حیات اخروی و از بین بردن آثار گناهان و شستشوی روح انسان وجود دارد. مثلاً شب و روز جمعه و اعیاد مذهبی و تمامی روزها و شبها و ساعات ماه رجب و ماه شعبان و ماه بسیار مبارک رمضان و بالخصوص روزهای خاصی در آنها مثل شب و روز مبعث و شبهای سیزدهم و جهاردهم و پانزدهم هر یک از این ماههای نورانی و شبهای قدر در ماه مبارک رمضان و سالروز ولادت ذوات مقدسه معلمان آسمانی.

در ایام فوق الذکر ـ بالخصوص ـ امکان تهیه و فراهم کردن ذخائر و توشه معنوی برای زندگی بعدی و حتی ادامه زندگی دنیوی بیشتر است. همچنانکه در عالم دنیا در فصل بهار و تابستان و زمان نزول باران زیاد شرایط پرورش گیاهان و درختان و ذخیره سازی آب و محصولات کشاورزی مناسب تر است یا وقتیکه انسان در کنار نهر عظیمی حضور دارد و ظروف زیادی هم برای ذخیره آب در دسترس او قرار  دارد.آب

نکته دیگر اینکه انسان در دنیا لازم است حیات جانداری خود را به حیات انسانی تبدیل کند و خود را برای خروج از دنیا و ورود به بهشت و سعادت ابدی آماده کند و این نوع استعداد را لازم است با اعمال حسنه و صالحات کسب کند! و لازمه رسیدن به این مقصود آن است که حیات جانداری خود رابه حیات انسانی تبدیل کند.

قبلاً متذکر شدیم که در وجود انسان ابتداءً و در دوره نوزادی و حتی مدتی قبل از تولد، حیات جانداری شروع می شود و تا مدتی و در سنین اولیه عمر او فعالیت ها تماماً و یا عمدتاً فعالیت های حیات جانداری است مثل غذا خوردن ـ ابتداءً شیر مادر ـ و بعداً غذاهای دیگر و تنفس که با اراده تکوینی پروردگار عالمیان و مشیت او و بدون دخالت اختیاری خود کودک تحقق و ادامه می یابد. و فعالیت های دیگری که لازمه حیات جانداری است.

اما بعد از مدتی فعالیت های حیات انسانی هم در او شروع می شود و همزمان و همراه با حیات جانداری ادامه می یابد و به تدریج فعالیتهای حیات جانداری بیشتر به فعالیت های انسانی تبدیل می شود و لذتهای معنوی او از زندگی و بعضی از اشیاء به لذتهای صرفاً جانداری اضافه می شود. یعنی از اشیائی هم که مربوط به حیات جانداری می باشد لذتهای بیشتر و برتری می برد.

وقتی انسان به سنین بالاتر و دوره فعالیت گسترده «قوه عقل» در وجود خودش می رسد لذتهای عقلی از اصل زندگی و لوازم آن بیشتر می شود و لذتی که او مثلاً از خوردن غذا می برد، به لذت اطعام دیگران مثل نیازمندان و دوستان و بستگان و شرکت در مجالس دوستانه و امثال آنها تبدیل می شود.

او دیگر کمتر خشمگین می شود یا دیرتر، نسبت به سنین کودکی و به انسانهای دیگر احترام می کند بجای دعوا و گرفتن اشیاء به زور از دست آنها! و می تواند برای رسیدن به خواسته های خود و یا بدست آوردن سود و لذت بیشتر، مقداری صبر کند و دیگر مثلاً برای بدست آوردن اشیا، مورد علاقه خود، گریه نمی کند و خودش را روی زمین نمی اندازد و پاهای خود را به زمین نمی کوبد! و رفتارهای دیگر امثال آنها.

البته لازم به تذکر است که طی مراحل کمالیه در وجود انسان احتیاج به آموزشهائی دارد! و اگر فطرت انسان سالم بماند و زندگی او در مسیر صحیحی ادامه یابد، فعالیتهای حیاتی او به مرحله تحقق کمالات اخلاقی و فضائل انسانی خواهد رسید! و در غیر این صورت یا عمده فعالیتهای حیاتی او در حد جانداران خواهد ماند و یا در مسیر انحرافی و در بیراهه ها ادامه خواهد یافت.

اگر حیات انسانی در وجود شخصی برقرار نشود حیات او در حد جانداران باقی خواهد ماند و او نخواهد توانست از عالم ماده خارج شود و به زندگی متعالی انسانی در عالم دیگر راه یابد و در زندگی دنیوی هم با مشقت ها و فشارهای روحی و پوچگرائی همراه خواهد بود.

زندگی افراد تبهکار و فاسد چه در تبهکاران عادی و چه درحد زمامداران و صاحبان قدرت سیاسی و اجتماعی نمونه های آشکاری از این نوع زندگی است. انسانها در جوامع مختلف در طول تاریخ شاهد زندگی و رفتارهای ضد انسانی این قبیل افراد بوده اند، کسانیکه برای رسیدن به اهداف بسیار پست و حقیری اقدام به کشتن انسانها و از بین بردن آسایش جوامع انسانی کرده اند و کشته شدن یک یا صدها و یا هزاران انسان حتی اندک تأثرو تأسفی در آنها به وجود نیاورده و بلکه سبب به وجود آمدن حوادثی شده اند که در آن صدها و هزاران انسان کشته شده اند برای رسیدن آن تبهکاران به بعضی خواسته های حتی پیش پا افتاده و کم ارزش یا بی ارزش.

این قبیل انسانها موجوداتی زیان آورو خطرناک و بر هم زننده نظام معقول زندگی و مزاحم سایر انسانها حتی نزدیکان خود و افراد خانواده خود و مخل نظم و آسایش جوامع انسانی هستند و حتی خودشان هم برای خود زندگی نامطلوب و زجرآوری به وجود می آورند و بعضی از آنها وقتی قدرتی پیدا کنند می توانند فجایعی برای خود و دیگران و همنوعان خود به وجود آورند.

ما قبلاً چند مورد از حوادث ابتداءً بسیار کم اهمیت را ذکر کردیم، مثل پارک کردن اتومبیل در یک مجتمع مسکونی یا دروغی که یک نفر بقصد شوخی و خندیدن درباره کسی گفته اختلافی بین دو یا چند نفر به وجود آمده و سبب کشته شدن یک انسان بدست انسان دیگری شده است.

در مقابل این قبیل افراد، افراد دیگری وجود دارند که انسانهای دیگر از طرف آنها در آسایش زندگی می کنند. آنها نه تنها مزاحمتی برای افراد خانواده خود و همسایگان خود ندارند، بلکه انسانها از طرف آنها مشمول محبت ها و احترام ها و تکریم ها قرار می گیرند و حتی فوایدی از ناحیه این قبیل انسانهای متعالی عایدشان می شود و بعضی از آنها منشأ و عامل فوایدی برای تمام افراد یک جامعه، بلکه یک یا چند کشور می شوند.

کلام ایام ـ ۲۷1، شعبان المعظم ماه رحمت و رضوان خدا
بخوانید

در رأس این قبیل از افراد انسانی پیامبران خدا و امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ و دیگر مصلحان جوامع انسانی قرار دارند، آنهائی که جهت ایجاد آسایش و رفاه برای دیگران تمامی اوقات عمر و  دارائی ها و امکانات زندگی حتی حق حیات خود را هم هزینه می کنند.

خیلی از افراد انسانی در اثر یک اختلاف کم اهمیت با افراد دیگری اختلاف پیدا می کنند و کارشان به بگو مگو و اهانت به یکدیگر می کشد و در اثر خشمی که بر آنها مسلط می شود، اقدام به کارهای خطرناک حتی کشتن یک انسان می کنند و بعداً پشیمان می شوند و حسرت آسایش و آرامش قبل از اختلاف و دعوا را می کشند و مجبور می شوند یا یک عمر در زندان بمانند و یا محکمه ای برای آنها حکم قصاص و اعدام صادر می کند و آنها به مجازات عمل جنایتکارانه ای که از آنها بروز کرد، مشمول حکم اعدام می شوند.

خیلی از انسانها هم تمایل دارند و علاقه مند هستند که قدرت روحی زیادی پیدا کنند و در اختلاف نظرها و برخورد با دیگران صبورو متحمل باشند و وقتی خشمگین می شوند در مقابل احساسات و عواطف خود استقامت به خرج دهند و بردبار باشند و از حیطه ادب و اخلاق حسنه خارج نشوند! و یا بطور کلی تحت فرمانهای عقل خود و قوانین و احکام و اصول اخلاق دینی زندگی کنند! اما همیشه به این کار موفق نمی شوند.

ضرورت کمک به قوه عقل و تقویت آن

بخشی از راه زندگی انسان را قوه عقل روشن می کند و در جهات خاصی انسان را در آن راه هدایت می کند. اما روشنگری عقل به تنهائی و بازدارندگی آن در راه زندگی و در کنار حوادث، محدود و اندک است و لازم است این قوه شریف با آموزشهای آسمانی وحی شده به پیامبران خدا ـ تقویت شود و قدرت و استقامت آن زیاد گردد. چون عقل انسان بالخصوص در سنین جوانی در مقابله و درگیری با هوای نفس ناتوان است و اگر از ناحیه آموزشهای آسمانی توسط پیامبران تقویت نشود،غالباً شکست می خورد.

آموزشهای آسمانی عقل انسان و تأثیرات آن را تقویت می کند و موانع راه زندگی را کنار می زند وبه انسان در مبارزه با هوای نفس کمک می کند و عقل انسان را بر هوای نفس او تسلط می بخشد و حیات جانداری را تحت سلطه و مدیریت عقل قدرتمند تقویت یافته قرار می دهد و در آن صورت هوای نفس هم عضو لشکر عقل قرار می گیرد.

راه شناخته شده و هموار برای رسیدن به مقصد اصلی و حقیقی حیات

مبارزه  با نفس جانداری و تحت فرمان عقل قرار دادن آن و موفقیت در این مبارزه، آرزو و مورد علاقه عده زیادی از متفکران و دانشمندان علم اخلاق است. اما عده ای از انسانها به این کار قادر نیستند و در این مبارزه پیروز نمی شوند و دائماً از ضعف قوه عقل و عقب نشینی آن در مبارزه با «نفس امّاره» رنج می برند و گاهی بخشی از عمر آنها و یا تمام آن در معرض آسیب های سنگین و شکننده قرار می گیرد و ضربه می خورد و آنها دچار خسران های عظیمی می شوند.

زمینه های مساعد برای تقویت روح انسانی در ماه شعبان

در ماههای نورانی فوق الذکر در این سلسله مباحث زمینه های مساعد و مناسب بسیار گرانقدری برای تقویت روح انسانی در مقابل روح جانداری و رسیدن آن به قدرت و حکومت وجود دارد، مثل آنچه درباره ماه عظیم رجب قبلاً گفته شد و آنچه که ـ ان شاء الله تعالی ـ درباره ماه مبارک رمضان مورد بحث تفصیلی قرار خواهد گرفت. آن توضیحات درباره ماه نورانی شعبان هم در سطحی بسیار متعالی تحقق دارد.

در ماه شعبان زمینه های مساعدی جهت نزدیکتر شدن به مقصد حیات و نجات و خلاصی از گرفتاریهای حیات دنیوی و زندگی بسیار پست مادی برای انسانها بالخصوص اهل ایمان وجود دارد. موقعیت انسان برای تعالی و فاصله گرفتن از زندگی از نوع حیات جانداری صِرف را تحت چند عنوان ذیل دراین ماه نورانی مورد توضیح و بررسی قرار می دهیم.

  1. توجه کامل به موقعیت اصلی این ماه و فضائل آن .
  2. ارتباط بیشتر و قوی تر با خدای سبحان از طریق دعا و نیایش. بالخصوص دعاهای معین و توصیه شده برای این ماه.
  3. توجه به انتساب این ماه شریف به وجود مبارک رسول خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم )
  4. روزه گرفتن تعدادی از روزهای این ماه و در صورت امکان اکثر روزها و بلکه تمام روزهای آن.
  5. کمک به فقرا و نیازمندان و تصدق به آنها .
  6. صلوات زیاد بر رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و عترت و اهل بیت آن حضرت.
  7. استغفار زیاد در این ماه.
  8. توجه به روزهای تاریخی این ماه.

در این بخش از مقالات به توضیح تمام یا بعضی از عناوین فوق می پردازیم، اگرچه بصورت فشرده و مختصر و توضیحات اصلی مواردی را که احتیاج به بحث تفصیلی درباره آنها وجود دارد، به بخش بعدی موکول می کنیم.

توجه کامل به موقعیت رفیع این ماه

احادیث متعددی در فضائل این ماه نورانی از ذوات مقدسه معلمان آسمانی نقل شده است و ما قبلاً بعضی از آنها را در مقالات مربوط به ماه شعبان همراه با توضیحاتی ذکر کردیم.

در این مقالات هم تصمیم گرفتیم دعای مشهور این ماه را که از وجود مبارک امام سید الساجدین ـ علیه السلام ـ نقل شده و در این ماه نورانی هر روز وقت زوال ـ بعد از نما زظهر ـ و در شب نیمه شعبان  خوانده می شود همراه با تفسیر و تحلیل فشرده ای ذکر کنیم.

لازم به تذکر است که در این بحث بعضی از عبارات دعای شریف و فرازهائی از آن مورد توجه اصلی قرار خواهد گرفت، چون فرصت بحث تفصیلی درباره همه عبارات آن فعلاً وجود ندارد و تازه تا این زمان ثلث اول این ماه پربرکت هم سپری شده در حالیکه مباحث زیادی درباره آن و عناوین فوق الذکر ناگفته مانده است.

در این دعای شریف توصیفی از موقعیت ماه شعبان و فضائل آن به لسان مبارک امام سیدالساجدین ـ علیه السلام ـ جاری شده است. دعای شریف با ذکر صلوات بر رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و عترت طاهره شروع شده است و ابتداءً می فرماید:

 « اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ » قابل توجه است که در این دعا هفت بار موضوع صلوات بر پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ و عترت طاهره ذکر شده و موضوع «صلوات» یکی از موضوعات محوری در این دعای شریف است یعنی این ذکر شریف جهت تیمّن و تبرّک در اول دعا گفته نشده و حتی یکی از درخواستهای امام ـ علیه السلام ـ از خدای سبحان مثل بقیه درخواستها هم نیست، بلکه با تمام درخواستها ارتباط دارد و شرط پذیرش خدای سبحان درباره همه درخواستهای بندگان است.

در روایات نقل شده از ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ در موارد متعددی آمده است که صلوات فرستادن بر پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و اهل بیت عصمت و طهارت ـ علیهم السلام ـ یکی از شرایط استجابت دعاهای انسان است! و ما این موضوع و حکمت آن را چه در مقالات کلام ایام درباره ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان و چه در پاسخ بعضی از سؤالات درباره دعا وموضوع استجابت آن متذکر شده ایم.

نکته دیگری در این زمینه لازم است مورد توجه قرار بگیرد و آن عبارت است از اینکه، دعا لازم است وضعیت بنده را تغییر دهد و در آن صورت استجابت آن قطعی و حتمی است و خدای سبحان استجابت دعای بندگانش را وعده داده و بر عهده گرفته است و قطعاً او خلف وعده نمی کند و او از اعطاء خواسته های بندگان ناتوان نیست و قدرت و دارائی او بی انتها است. اما استجابت دعا احتیاج به حصول شرایطی در بنده دارد که یکی از آنها و اصلی ترین آن شرایط مدح و ثنا بر پروردگار عالمیان قبل از دعا است و دیگری صلوات فرستادن بر رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ و عترت طاهره (علیهم السلام )

البته خدای سبحان نیازی به مدح بندگان درباره خود ش ندارد و همجنین رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ هم نیازی به صلوات دیگران ندارند و بلکه این بنده است که احتیاج دارد به مدح و ثنای ذات قدوس الله ـ عزّوجل ـ در تمام جهات زندگی و «آن به آن» از جمله برای استجابت دعای خودش! و همینطور در موضوع فرستادن صلوات بر رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و آل او ( علیهم السلام )

مدح و ثنای پروردگار عالمیان و صلوات فرستادن بر رسول او ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و عترت طاهره ـ علیهم السلام ـ روح انسان را تطهیر می کند و آن را آماده می کند جهت پذیرش رحمت خاصی از پروردگار عالمیان که مورد نیاز حقیقی بنده است.

اگر دعای شریف محل بحث دقیقاً مورد توجه قرار بگیرد، روشن خواهد شد که صلوات های مکرر در این دعای شریف وسایر دعاها که از صاحبان مقام عصمت و نبوت و امامت صادر شده به موضوعات موردنیاز و خواست بنده ها ارتباطهای لطیفی دارد. جهت روشن شدن بیشتر موضوع این موارد از عبارات دعای شریف را در یک ردیف و ترتیبی می آوریم.

  1. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ
  2. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْفُلْكِ الْجارِيَةِ
  3. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الْكَهْفِ الْحَصِينِ
  4. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلاةً كَثِيرَةً تَكُونُ لَهُمْ رِضاً
  5. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبِينَ الْأَبْرارِ
  6. اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاعْمُرْ قَلْبِى بِطاعَتِكَ
  7. الَّذِى كانَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ يَدْأَبُ فِى صِيامِهِ وَقِيامِهِ

جهت جلوگیری از طولانی شدن مقاله و رعایت روش مورد عمل در نوشتن مقالات، ادامه بحث را به بخش بعدی موکول می کنیم ( ان شاء الله تعالی)

الیاس کلانتری

۲۳/۱۲/۱۴۰۰

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن