کلام ایام ـ ۳۲۲، رجب نهری در بهشت

بخش پنجم

ولادت پرشکوه مولود کعبه امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)

کلیات

* روز ولادت امام امیرالمؤمنین- علیه السلام- روزی عظیم با برکات بی پایان.

* برترین محصول رسالت پیامبر خاتم (صلّی الله علیه و آله و سلّم).

* شخصیت علمی و اخلاقی و ایمانی امام امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- گواهی بر رسالت پیامبر خاتم- صلّی الله علیه و آله و سلّم- می باشد.

* گواهی بر رسالت پیامبر اکرم- صلّی الله علیه و آله و سلّم- در ردیف شهادت ذات قدّوس الله بر آن حقیقت است.

* معنی شهادت الله- جلّ جلاله- بر اثبات رسالت پیامبر خاتم (صلّی الله علیه و آله و سلّم).

* مراد از شخصی که «علم الکتاب» نزد او است بطور قطع و یقین وجود مبارک امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- است.

* عید استمرار رهبری آسمانی.

* ولادت امیرالمؤمنین- علیه السلام- قلّه رفیعی در جلال ماه رجب می‌باشد.

* ماه رجب نهری سرشار از رحمت و برکات خدا.

* معنی شهادت امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- بر رسالت پیامبر خاتم (صلّی الله علیه و آله و سلّم)

* شهادت الله- جلّ جلاله- بر رسالت پیامبر گرامی خود باید حالت ظهور داشته باشد و قابل اثبات بر منکران.

* میزان خسران فرهنگ عمومی انسانی از غصب حکومت آسمانی امام امیرالمؤمنین علی (علیه السلام).

* وظیفه علمی و اخلاقی دانشمندان در معرفی مقام علمی و اخلاقی امیرالمؤمنین- علیه السلام- به عالم انسانیت.

* لازم است دانشمندان و فرهنگ سازان راه اتّصال عالم انسانیت به مقام علمی امیرالمؤمنین- علیه السلام- را برای انسانها هموار کنند.

* * * * * * * * * *

بسم الله الرحمن الرحیم ـ الحمد لله رب العالمین ، والصلاه و السلام علی رسول رب العالمین و عترته الطیبین الطاهرین المعصومین.
در روزی بسیار عظیم، با برکاتی بی پایان قرار گرفته ایم و آن عبارت است از سیزدهم ماه رجب و روز ولادت امام امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه، درخشان ترین و گرانبهاترین گوهر نظام آفرینش پروردگار عالمیان عزّوجل بعد از وجود مبارک خاتم الانبیاء والمرسلین حضرت محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و برترین محصول رسالت آن بزرگوار و شاهد رسالت او بعد از شهادت ذات قدوس الله ـ جلّ جلاله ـ بطوریکه خدای سبحان شهادت (گواهی) او را برای اثبات رسالت رسول گرامی خود در ردیف شهادت ذات قدوس خود قرار داد و فرمود:
« وَيقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَينِي وَبَينَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ»(الرعد/۴۳) یعنی کافر شده ها می گویند تو رسول خدا نیستی [رسالت تو را انکار می کنند] بگو کفایت می کند [ برای اثبات رسالت من ] شهادت الله، میان من و شما و شهادت کسی که علم الکتاب نزد او است. این آیه کریمه متضمن متعالی ترین وصف و برترین درجه از فضائل و مقامات قدسی امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ می باشد و حاوی این نکته عظیم علمی که شخصیت قدسی آن حضرت در کنار شهادت ذات قدس الله و در ردیف آن و بعد از آن برای اثبات رسالت پیامبر خاتم ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ کفایت می کند.
بطوریکه قبلاً در بعضی از مقالات مربوط به سیره شریف و مبارک آن بزرگوار عرض کردیم مراد از شهادت خدای سبحان برای اثبات رسالت رسول گرامی خود شهادت در ذات قدوس او نیست و بلکه این شهادت لازم است صورت ظهور پیدا کند و قابل استدلال و ارائه به انسانها باشد و همچنین شهادت امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ هم صِرف اظهار ایمان او به دین توحیدی و شهادت به رسالت رسول الله ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ نیست و بلکه آن شهادت هم مثل شهادت «الله» عزّوجل لازم است برای انسانها صورت ظهور پیدا کند و قابل استدلال و استناد باشد. وإلا شهادت (گواهی) برای انسانها و بالخصوص برای منکران تحقق پیدا نخواهد کرد.
یعنی آیه شریفه حاوی استدلالی است برای اثبات رسالت رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ و این استدلال دو جهت دارد یکی شهادت (گواهی) ذات قدّوس الله بر رسالت رسول خود و دیگری شهادت شخصیتی که «علم الکتاب» نزد او است و او بطور قطع و قرائن موجود در آیه کریمه و طبق دلالت احادیث قطعی نقل شده از وجود مبارک رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ وجود مبارک امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ است. در این بخش بعد از اشاره ای به مقالات منتشر شده قبلی به توضیح موضوع شهادت (گواهی) آن حضرت برای اثبات رسالت رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ خواهیم پرداخت.
ما قبلاً در مناسبت های مختلف مثل ایام ولادت امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام و ایام شهادت آن بزرگوار و «عید بزرگ غدیر» مقالاتی در ارتباط با سیره شریف و شخصیت قدسی آن حضرت نوشتیم از جمله مقالاتی با شماره ها و عناوین ذیل:
کلام ایام ـ ۹، عید استمرار رهبری آسمانی
کلام ایام ـ ۳۸، ولادت امیرالمؤمنین علیه السلام قله رفیعی در جلال ماه رجب
کلام ایام ـ ۱۱۹ـ۱۲۳، امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ مجمع برکات آسمانی و زمینی (پنج بخش)
کلام ایام ـ ۱۶۰، عید غدیر عید اکمال دین و اتمام نعمت خداوند. تا شماره ۱۶۳(چهار بخش)
کلام ایام ـ ۱۹۴، امواج برکات خداوند در ماه رجب (بخش پنجم) ولادت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)
کلام ایام ـ ۲۴۱، عید غدیر، عید اکمال دین و اتمام نعمت خداوند (دو بخش) ۱ تا۲۴۲
کلام ایام ـ ۲۹۶، رهبری امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ و دین پسندیده
کلام ایام ـ ۲۶۶، ماه رجب نهری سرشار از رحمت و برکات خدا (بخش چهارم) اعیاد ماه رجب
در مقالات فوق الذکر بعضی از فضائل امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ و بعضی از سخنان آن بزرگوار مورد بحث و بررسی قرار گرفته، از جمله تحلیلی از موضوع شهادت (گواهی) آن حضرت برای اثبات رسالت رسول گرامی ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ به عمل آمده. مطالعه آن مقالات را اگرچه بصورت مجدد به همه خوانندگان مقالات منتشر شده در این وبسایت توصیه می کنیم و در این بخش بحث را از موضوع اثبات موضوع رسالت پیامبر گرامی ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ از طریق شخصیت امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ ادامه می دهیم:
گفته شد که مراد از شهادت (گواهی) امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ بر اثبات رسالات پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ صرفاً شهادت قلبی و یا حتی اظهار آن به زبان نیست، چون آن نوع ایمان و اظهار آن به زبان استدلالی برای دیگران بالخصوص منکران محسوب نمی شود! و مراد از شهادت در این زمینه، قابل اثبات بودن برای دیگران است. یعنی اینکه شخصیت امام علی ـ علیه السلام ـ و رفتارهای او و مجموع سخنان نقل شده از او دلیلی قابل اثبات بر رسالت پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ می باشد! و مراد این است که شخصیت و مقام علمی و رفتارهای آن حضرت گواه آشکاری است بر اینکه پرورش دهنده و معلم او دارای مقام رسالت الهی می باشد و آن معلم و مربی چنین شخصیتی را از طریق علم وحی و قدرت نبوت و رسالت پرورش داده است و اینکه امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ در مقامی رفیع تر و عظیم تر از قدرت فرهنگ عادی انسانی قرار دارد و باز اینکه فرهنگ و علوم عادی انسانی فاقد قدرت لازم برای ساختن و پرورش چنین شخصیتی می باشد.
در بعضی از مقالات قبلی در مقام توصیف عظمت شخصیت قدسی امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ مطالبی نوشته شد و اما در این مقاله و در ادامه آن می خواهیم این عظمت را بصورت کاربردی مطرح کنیم و راه و روش استفاده بیشتر انسانها از علم و حکمت و بصیرت فوق عادی آن حضرت و ایمانی که از نوع اتصال او به صفات کمالیه پروردگار عالمیان حاصل شده بود را مورد بررسی و تحلیل قرار بدهیم. تا نور بیشتری از شخصیت قدسی آن وجود عظیم فوق حد وصف، در فضای روحی انسانها بتابد.
اما در این بخش و مقدمه آن مرحله مطلوب، بخشی از یک مقاله قبلی را در توضیح و تحلیل توصیف پروردگار عالمیان از شخصیت آن حضرت و روشن شدن دقایق آیه کریمه مورد بحث نقل می کنیم و با نقل این بخش از آن مقاله عملاً وارد بحث در موضوع تحلیل کاربردی شخصیت قدسی امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ می شویم.

عظمت موضوع توصیف امیرالمؤمنین علی (ع)

«ارائه تجلّیاتی از آیات قرآن مجید در سیره عملی امام امیرالمؤمنین علی (ع) اگر چه مورد اشتیاق شدید قلبی است، اما در عین حال کاری است دارای عظمت و وسعت و رفعتی فوق تصوّر. اقدام به این کار به منزله قدم گذاشتن در مسیری است شکوهمند و سلوک در طریقی است خطیر و در مراحلی غیر ممکن!
در این مسیر دو قلّه ی عظیم سر به فلک کشیده قرار دارد که رفعت هر دو تا عرش پروردگار امتداد یافته، و هیچ پرنده دور پروازی قدرت صعود از عالم دنیا به آن آفاق رفیع را ندارد. یکی از آن دو قلّه، عظمت های بی پایان و فوق ادراک قرآن مجید، و دیگری قلّه ی رفیع مقام و فضائل امیرالمؤمنین علی (ع) است.
درباره عظمت قرآن مجید، پروردگار عالم می فرماید:
«لَوْ أَنزَلْنَا هَـٰذَا ﭐلْقُرْءَانَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعاً مُّتَصَدِّعاً مِّنْ خَشْيَةِ ﭐللَّهِ وَتِلْکَ ﭐلْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَکَّرُونَ» (حشر آیه ۲۱) در این آیه عظمت قرآن مجید، که نشأت گرفته از عظمت صفات و افعال پروردگار عالم است، با زبان مثال و با همان روش تشبیه معقولات به محسوسات، به انسان ها گوشزد شده است. یعنی اگر عظمت قرآن مجید، به صورتی تجلّی می کرد و صورت و حالت ظاهری پیدا می کرد و به آن صورت بر کوهی نازل می شد، آن کوه متلاشی می شد و از هم می پاشید!!! و عظمت و صلابت و استقامت کوه در مقابل جریان عظمت قرآن دوام نمی آورد و از بین می رفت.
عظمت های شخصیّت علی (ع) هم در همین مراتب قرار دارد، چون وجود او تجسّم و تجلّی کاملی از کلام الله است. یعنی اگر بنا بود حقیقت قرآن تغییر یابد و به شکلی مجسّم و ممثّل شود، این تجسّم و تمثّل به صورت وجود آن حضرت در می آمد.
هم عظمت قرآن مجید و علوم متمرکز در آن و هم عظمت شخصیّت علی (ع) هر دو در مرتبه ای خارج از حیطه ادراکی انسان های عادی قرار دارند. منظور از انسان های عادی در این جا تمامی انسان ها غیر از پیامبران خدا و ائمّه معصومین (ع) می باشند.
توصیف های انسان های عادی از شخصیّت علی (ع) مانند توصیف شعاعی از نور خورشید به جای توصیف حقیقت خورشید است. و سلوک در این راه در حدّ بر داشتن چند قدم در پای این رشته کوه عظیم و نگاهی به قلّه های رفیع آن است، رفعتی بی انتها و فوق حدّ ادراک عادی انسانی.
سرچشمه آن همه عظمت و جلالت و شکوه و رفعت در شخصیّت علی (ع) که رایحه دل انگیز آن، فضای تاریخ را معطّر کرده و همگان را به تحسین و تکریم واداشته است، صفات پروردگار عالم است، و این همان نوری است که در قرآن کریم متمرکز شده است.
آن همه عظمت و جلالت که در وجود قهرمان بزرگ کائنات و سلطان عوالم هستی ظهور یافت و مسیر تاریخ زندگی انسان ها را تغییر داد، در گنجایش این عالم و پدیده های آن نبود.
علی (ع)، در سیره عملی خود با همتی عظیم، کوه های بزرگی را شکافت و جاده همواری برای انسان ها آماده کرد که از عالم ماده شروع شده و به ملکوت عالم و جوار پروردگار امتداد یافته است. او چشمه هایی از عطر علم و صفات پروردگار عالم را در فضای زندگی انسان ها جاری کرد و در این راه مشکلات عظیم و هول انگیزی را تحمّل کرد.
قدرت و صلابت و جلالت توحید پروردگار عالم که در وجود او متمرکز شده بود، طوفانی در عالم ایجاد کرد و امواج ناشی از آن طوفان، آلودگی های فضای زندگی انسان ها و باتلاق های معفّن شرک را از بین برد و آن ها را به بوستان هایی از گل های بهشتی تبدیل کرد.
در این قسمت به ذکر آیاتی از قرآن مجید و بیان نحوه تجلّی آن ها در سیره شریف آن حضرت، در حدّ برداشتن قطراتی از چشمه های عطر بهشتی و پاشیدن آن ها در فضای قلوب انسان ها می پردازیم.

کلام ایام – 255، عید عظیم میلاد آخرین پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم)
بخوانید

شهادت عملی بر رسالت پیامبر اکرم (ص)

در ابتدا و قبل از توضیح ابعاد مختلف سیره عملی امام علی (ع)، به ذکر یک مطلب کلی در این زمینه می پردازیم و آن تجلّی مجموع قرآن در مجموع شخصیت آن حضرت است. آن هم از کلام و بیان خداوند عالم، و این بحث مشتمل بر ذکر عظیم ترین مرتبه از تجلّیات قرآن کریم در وجود اوست، خداوند عالم می فرماید:
«وَيَقُولُ ﭐلَّذِينَ کَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلاًَ قُلْ کَفَىٰ بِـﭑللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَبَيْنَکُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ ﭐلْکِتَابِ» (سوره رعد آیه ۴۳) می گویند آن هایی که کافر شدند تو رسول (از طرف الله) نیستی، بگو کفایت می کند (جهت اثبات رسالت من) شهادت الله بین من و شما و کسی که علم الکتاب نزد اوست!!!
در این آیه استدلال بسیار دقیق و لطیفی جهت اثبات رسالت رسول الله (ص)، در مقابل کفّار منکر رسالت آن حضرت به کار رفته است و آن این که دو شاهد بر موضوع رسالت معرفی شده است! یکی شهادت الله، دوم شهادت کسی که «علم الکتاب» نزد اوست.
شهادت الله بر رسالت رسول الله طبعاً باید صورت ظهور پیدا کند، و الّا این استدلال بی مورد خواهد بود، یعنی قطعاً مراد از این آیه این نیست که موضوع رسالت رسول الله در علم خداوند قرار دارد، چون این آیه در مقام احتجاج علیه کفّار و جواب دادن به انکار آن ها و ابطال نظریات آن هاست.
طبعاً شهادت الله، در کلام او یعنی قرآن کریم تجلّی می یابد، پیامبر اکرم (ص) جهت اثبات ادعای خود در امر رسالت، لازم است به قرآن کریم «تحدّی» کند! و باید این موضوع اثبات شود که علم به کار رفته در قرآن کریم، علم فوق بشری است و امکان صدور چنین کتابی از غیر علم خداوند محال است. یعنی اشتمال قرآن بر علوم به کار رفته در آن، دلیل آشکاری است بر این که این کتاب از علم خداوند نازل شده است. سرانجام این که خداوند با ارسال کتابی بر آن حضرت با اوصاف موجود در آن، به رسالت او شهادت می دهد.
دلیل دیگری بر رسالت رسول الله در آیه معرفی شده است و آن شهادت کسی است که علم الکتاب نزد اوست! مراد از کسی که علم الکتاب نزد اوست، به طور قطع وجود مقدّس امیر مؤمنان (ع) است، و این موضوع از قطعیات است و نیازی به بحث و استدلال ندارد و مفسّران قرآن بحثی لازم و مستدل را در تفسیر این آیه در این جهت آورده اند.
در این قسمت هم موضوع مثل شهادت الله است، یعنی طبعاً مراد از آیه، شهادت قلبی آن حضرت بر رسالت رسول الله (ص) و یا اظهار آن صرفاً با زبان نیست! بلکه لازم است این شهادت در وجود و شخصیّت و اعمال آن حضرت تجلّی و تحقّق یابد، و الّا این استدلال بی مورد و بی معنا خواهد بود، و برهانی در آن وجود نخواهد داشت.
مراد اصلی و حقیقی این است که در وجود و شخصیّت علی (ع)- همان کسی که علم الکتاب نزد اوست- عناصری قرار دارد که وجود آن عناصر به تنهایی بر رسالت رسول الله شهادت می دهد. یعنی پرورش شخصیّتی مثل امیر المؤمنین با آن عظمت ها و فضایل بی پایان و اوصاف اختصاصی و انحصاری، محصول قدرت و کارآیی علوم و امکانات بشری نمی تواند باشد. و مربّی او یعنی وجود مقدّس رسول الله (ص)، با علم و قدرت دریافت شده از منابع وحی پروردگار توانسته است، این چنین محصول شگفت انگیزی پرورش دهد!
اینک به بحث تفکیکی در جهات گوناگون سیره امیر المؤمنان علی (ع) می پردازیم، و به تناسب موضوعات قرآن مجید، آیاتی از آن را ذکر خواهیم کرد و ارتباط رفتار هایی از آن حضرت را، با آیات مذکور اشاره خواهیم کرد.

نصرت متقابل الله و بنده

خداوند- عزّوجل- می فرماید:
«يَا أَيُّهَا ﭐلَّذِينَ ءَامَنُواْ إِن تَنصُرُواْ ﭐللَّهَ يَنصُرْکُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ» (سوره محمد آیه ۷) در این آیه به مؤمنان خطاب شده است که اگر آن ها خداوند را یاری کنند، متقابلاً خدا هم آن ها را یاری خواهد کرد و به آن ها ثبات قدم و استقامت و اطمینان قلبی خواهد داد. طبعاً مراد از نصرت انسان نسبت به خداوند، نصرت دین خدا است. در این آیه و آیات دیگری از قرآن مجید خداوند عالم، مؤمنان را به یاری دین خود دعوت کرده و در مقابل اعلام کرده است که آن ها نیز در صورت عمل به این دعوت، مورد نصرت و حمایت پروردگارشان قرار خواهند گرفت و آن ها از ناحیه نصرت خداوند دارای ثبات قدم و اطمینان قلبی خواهند شد.
علی (ع) اولین شخصی بود که در جریان بعثت رسول خدا (ص) به مقام رسالت و نبوّت، قرار گرفت. رسول خدا (ص) بعد از مبعوث شدن به رسالت، در مسیر خود از کوه حرا به شهر مکّه با علی (ع) مواجه شد و موضوع رسالت خود را به او اعلام فرمود. و حتّی طبق یک نظر در وقت نزول وحی بر رسول خدا (ص)، علی (ع) در کوه حرا و نزد آن حضرت قرار داشت. در هر صورت علی (ع) اوّل کسی بود که به رسالت رسول الله (ص) ایمان آورد. و از آن لحظه تا آخرین لحظه عمر خود در همه حالات و جهات گوناگون زندگی در مسیر نصرت دین خدا و انتشار آن و دفاع از آن قرار گرفت.
بلکه علاوه بر دوره زندگانی خود، رفتارها و سخنان او، بعد از رحلتش نیز، کارآیی عظیمی در نصرت دین خدا داشته است. یعنی او در مقام معلّمی الهی برای انسان ها، رفتارهایی از خود بروز می داد که انسان های دیگر از ناحیه رفتارها و علوم باقی مانده از او در مسیر دین خدا و نصرت آن قرار می گیرند».(۱)

مقام علمی رفیع امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)

 از آیه کریمه مورد بحث و آیات دیگری که طبق احادیث قطعی در شأن امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- و بیان فضائل آن حضرت در قرآن مجید نازل شده و از توصیفات متعدّد وجود مبارک رسول اکرم- صلّی الله علیه و آله و سلّم- درباره آن بزرگوار، بطور آشکار بر می‌آید که امام- علیه السلام- دارای یک مقام رفیع اختصاصی علمی بوده، علمی که با واسطه ای به علم خدای سبحان متّصل بود و از طریق وحی به رسول خدا- صلّی الله علیه و آله و سلّم- منتقل شده بود و آن واسطه اتّصال هم شخص آن حضرت بود (صلّی الله علیه و آله و سلّم).

 بطور کلی مقام علمی و اخلاقی و ایمانی امام امیرالمؤمنین علی- و همه امامان معصوم، مقام حجیّت پروردگار عالمیان است و آن مقام بالاتر از حدّ ادراک عادی انسانی است. میزان علم و حکمت دانشمندان عادی انسانی، حتی مجموع آنها و در همه زمانها در حدّ مقایسه با مقام عصمت و امامت نخواهد بود. همچنانکه خود شخص امام- علیه السلام- هم در کلامی به این نکته علمی و عقیدتی اشاره‌ای کرده و فرمود:

«لاَ يُقَاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنْ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ أَحَدٌ وَ لاَ يُسَوَّى بِهِمْ مَنْ جَرَتْ نِعْمَتُهُمْ عَلَيْهِ أَبَداً هُمْ أَسَاسُ اَلدِّينِ وَ عِمَادُ اَلْيَقِينِ إِلَيْهِمْ يَفِيءُ اَلْغَالِي وَ بِهِمْ يُلْحَقُ اَلتَّالِي وَ لَهُمْ خَصَائِصُ حَقِّ اَلْوِلاَيَةِ وَ فِيهِمُ اَلْوَصِيَّةُ وَ اَلْوِرَاثَةُ»(۲) یعنی: هیچ کسی را از این امّت، قیاس با آل محمد- صلّی الله علیه و آله و سلّم- نتوان کرد. و آنان را که نعمت ارشاد و هدایت آل محمد- صلّی الله علیه و آله و سلّم- از سقوط نجات داده است، نمی‌توان با آن پیشوایان الهی مساوی گرفت.

 آل محمد- صلّی الله علیه و آله و سلّم- ارکان اساسی دینند و ستون برپای دارنده یقین. (راه دیگری جز این نیست که:) افراط گران باید به سوی آنان برگردند و عقب ماندگان تفریط گر خود را به آنان برسانند. حق ولایت از مختصات آن کمال یافتگان است و وصیّت پیامبر به اولویت آنان و وراثت رهبری، در آن شخصیت های خدا ساخته است(۳).

مقام امامت جانشینی تعیین شده خدای سبحان برای پیامبر خاتم است! و امام معصوم واجد فضائل و علم و حکمت بی‌پایان مقام رسالت- صلّی الله علیه و آله و سلّم- می باشد و دارای کمالات او و آن مقام رفیع اختصاص به عده معینی از انسان‌ها دارد که امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- اولین فرد از آنها است.

 ما فعلاً وارد این بحث نمی شویم که جامعه دینی و مجموعاً جامعه جهانی در جریان غصب مقام حکومت آسمانی امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- و تبدیل حکومت حقیقی دینی به حکومت عادی بشری، دچار چه نوع خسران ها و چه مقدار محرومیت از علم خدای سبحان شد و این خسران و محرومیت تا چه زمانی ادامه خواهد یافت! و این موضوع و ابعاد مختلف آن لازم است مورد تحقیق و بررسی عده‌ای از دانشمندان در رشته‌های مختلف علمی قرار بگیرد.

 اما فقط متذکر این نکته می شویم که با صرف نظر از موضوع حق حکومت عطا شده به آن حضرت از طرف پروردگار عالمیان- جلّ جلاله- راه اتّصال و ارتباط عالم انسانیت و فرهنگ سازان به آن مقام و مرتبه علمی خاص لازم است هموار و نشانه گذاری شود و با نصب چراغ هائی در کنار آن، انسان ها به آن صراط مستقیم و ادامه سیر در آن، هدایت شوند. ما به خواست خدای سبحان در مقالات بعدی و ادامه این مباحث به ذکر و شرح و توضیح مواردی از کلام شریف امام امیرالمؤمنین علی- علیه السلام- خواهیم پرداخت. (ان شاء الله تعالی)

الیاس کلانتری

۱۳۹۸/۱۲/۱۸

پاورقی ها:

۱ـ وبسایت حکمت طریف بخش تجلی قرآن در سیره عترت طاهره (علیهم السلام )، مقاله تجلی آیات قرآن در سیره عملی امیرالمؤمنین علی علیه السلام، نوشته : الیاس کلانتری

۲- نهج البلاغه، خطبه دوم

۳- ترجمه نهج البلاغه، محمد تقی جعفری، ص ۶۳

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن