کلام ایام – ۳۹۵، عید ولادت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)

بخش اول *

کلیات *

  • مقالات منتشر شده در وبسایت «حکمت طریف» درباره شخصیت قدسی حضرت زینب (سلام الله علیها).

  • تکریم و تجلیل خاصّ رسول اکرم – صلّی الله علیه و آله و سلّم – نسبت به زینب کبری (سلام الله علیها).

  •  القاب شریف حضرت زینب (سلام الله علیها).

  •  در رفتارهای حضرت زینب جلوه‌های رفیعی از تقرّب به خدای سبحان آشکار است.

  •  خطابه حضرت زینب – سلام الله علیها – در دار الاماره کوفه.

  •  فداکاری حیرت انگیز حضرت زینب – سبب حفظ وجود مبارک امام سیدالساجدین -علیه السلام – شد.

  • قدرت عظیم روحی و استقامت خاصّ حضرت زینب – علیها السلام – در حادثه عاشورا با معیارهای عادی و متداول اخلاقی قابل ارزیابی و محاسبه نیست.

  •  پیشگوئی حضرت زینب – سلام الله علیها – درباره حرم باشکوه حسینی (علیه السلام).

  •  صبر و استقامت حضرت زینب – علیها السلام – در مقابل مصیبت ها از نوعی بود که در پیامبران خدا (علیهم السلام) قرار داشت.

  •  عظمت مصیبت های حضرت زینب – سلام الله علیها – و عظمت استقامت او.

   در سال روز ولادت حضرت زینب کبری – علیها السلام – دختر بزرگ حضرت امیرالمؤمنین علی و حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا – سلام الله علیهما – قرار گرفته‌ایم. این عید بزرگ را به اهل ایمان و پیروان خاندان عصمت و طهارت و همه بانوان بافضیلت عالم تبریک می گوئیم و امیدواریم از ناحیه ذکر و یاد شخصیت قدسی آن بزرگوار و توجه به معارف دینی نقل شده از او مشمول الطاف و برکات بیشتری از طرف پروردگار عالمیان – عزّوجلّ – قرار بگیریم.

در سال های قبل در چنین ایامی مقالاتی درباره شخصیت و عظمت مقام آن حضرت و تأثیرات جهاد علمی و اخلاقی او در نشر معارف دینی و دفاع از حریم دین توحیدی در همین وبسایت (حکمت طریف) منتشر شد. عناوین و شماره‌های آن مقالات را ذیلاً ذکر می‌کنیم:

 کلام ایام – ۲۴، ولادت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)  در دو بخش و با شماره – ۲۵

کلام ایام – ۱۷۸، عید میلاد حضرت زینب کبری (علیها السلام) در چهار بخش و با شماره‌های: ۱۷۹ – ۱۸۰ – ۱۸۱

کلام ایام – ۲۵۶، زینب کبری – سلام الله علیها – و توصیفی از شخصیت قدسی او، در دو بخش و با شماره – ۲۵۷

 کلام ایام – ۳۱۱، عید ولادت حضرت زینب کبری – سلام الله علیها – و برکات آن، در سه بخش و با شماره‌های: ۳۱۲ و ۳۱۴

 در مقالات فوق الذکر اندکی از فضائل عظیم آن شخصیت قدسی و مقام رفیع آن بزرگوار در دفاع از دین خدا و انتشار نور نهضت مقدس حسینی – علیه السلام – و حادثه عاشورا مورد بحث و تحلیل قرار گرفت. همچنین در آن مقالات به تجلیل و تکریم وجود مبارک رسول اکرم – صلّی الله علیه و آله و سلّم – و دیگر معلمان آسمانی از شخصیت حضرت زینب – سلام الله علیها – اشاره ای شد. در بعضی از آن مقالات ذکر شد که وقتی آن مولود مبارک را به حضور رسول اکرم – صلّی الله علیه و آله و سلّم – آوردند، آن حضرت تجلیل و تکریم خاصّی از او بعمل آورد و او را به حضرت خدیجه کبری – سلام الله علیها – تشبیه فرمود و آن تجلیل و تکریم با پیشگوئی هائی همراه بود.

در بعضی از مقالات قبلی بعد از ذکر القاب حضرت زینب کبری – سلام الله علیها – به شرح و توضیح فشرده تعدادی از آنها موفق شدیم اما آن بحث عمدتاً بجهت ذکر بعضی از سخنان آن حضرت و شرح و توضیح آنها ادامه پیدا نکرد در این مقاله و ادامه آن می خواهیم بحث در القاب شریف آن حضرت ادامه یابد. لذا قطعاتی از بعضی مقالات نوشته شده قبلی را در این بخش مجدداً ذکر می کنیم و آن را ادامه می دهیم و بعد از آن در مقالات بعدی به ذکر و توضیح سخنان دیگری از آن حضرت تحت عنوان کلی: «معارف دینی در کلام و سیره حضرت زینب (سلام الله علیها)» خواهیم پرداخت. ان شاء الله تعالی.

القاب حضرت زینب (سلام الله علیها)

«حضرت زینب (س) القاب زیادی داشت که هر کدام حاکی از عظمت مقام و جلالت شأن و شخصیت آسمانی او دارد. در کتاب های مربوط به سیره شریفش این القاب، گاهی با شرح و توضیح معانی آن ها ذکر شده است. در این بخش به چند مورد از آن ها با توضیحی فشرده اکتفا می کنیم. بعضی از القاب شریف آن بزرگوار عبارتند از:

صدیقه، عصمت صغری، ولیّة الله، عالمه غیر مُعَلّمه، محبوبة المصطفی، قرّة عین المرتضی، نائبة الزهرا، شقیقة الحسن المجتبی، شریکة الحسین سید الشهداء، عقیلة القریش، عقیلة بنی هاشم.

 صدّیق یکی از القاب پیامبران خدا بوده است به طوری که خداوند می فرماید:

«وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيا» (مريم/۴۱) یعنی: یاد کن در کتاب، ابراهیم (ع) را که او پیامبری صدّیق بود. صدّیق مبالغه در صدق است.

 یعنی کسی که در گفتار و رفتار و فکر و عقیده نهایت صداقت را دارد.

این وصف در قرآن مجید در بین بانوان در مورد حضرت مریم (س) به کار رفته است، به طوری که خداوند می فرماید:

«مَا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ» (المائدة/۷۵)

اما «صدیقه کبری» از القاب شریف حضرت فاطمه (س) دختر رسول خدا (ص) بود، فلذا به حضرت زینب «صدیقه صغری» گفته شده است.

عصمت صغری

حضرت زینب (س) در مقام عصمت قرار داشت. می دانیم که این مقام در اصل مقام پیامبران خدا (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) و امامان معصوم (ع) است و آن حضرت مقامی نزدیک مقام آن بزرگواران داشت. فلذا گفته شده است که او دارای مقام «عصمت صغری» بوده است. جهت توضیح موضوع عصمت کبری و عصمت صغری علاقه مندان می توانند به کتاب «خصائص زینبیه» تألیف سید نورالدین جزائری ص ۷۱-۷۲ مراجعه کنند.»(۱)

ولیّة الله

«این لقب شریف حاکی از عظمت مقام قرب آن حضرت به پروردگار عالمیان بود. در رفتارهای قهرمانانه حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ جلوه های رفیعی از این تقرب مشاهده می شود. آن بزرگوار در مقابل طوفان سنگین مصیبت های روز عاشورا و امواج سهمگین و شکننده آن طوفان مثل کوه استواری مقاومت کرد و صلابت و قدرت روحی او در حالی که اجساد مطهر اولیاء الله بصورت قطعه قطعه مقابل دیدگان او و بانوان خاندان رسالت و کودکان قرار گرفته بود، موجب فضیحت پیروان دین تقلبی و منافقان و نشانه کرامت های دین حقیقی توحیدی شد. درحادثه عاشورا حضرت زینب ناظر شهادت برادران و فرزندان خود و فرزندان برادران و بطور کلی ۱۸نفر از افراد خاندان رسالت حتی طفل شیر خوار امام حسین ـ علیه السلام ـ و ده ها نفر از اولیاء خدا بود. بطوری که سنگینی آن حوادث بالاتر از حد توصیف است، اما او با استقامتی عظیم تر از استقامت کوه های ریشه دار ،در مقابل امواج مصیبت ها ایستاد و کشتی طوفان زده دین خدا را از میان آن امواج سنگین شکننده بطرف ساحل امن هدایت کرد. آن قهرمان بزرگ تاریخ حیات انسانی با و جود جراحت های عمیقی   که از شهادت اولیاء خدا بر قلب مبارکش وارد شده بود از شکوه و جلال و کرامت دین توحیدی و شهادت در راه آن، دفاع کرد. بطوریکه وقتی امیر پلید کوفه یعنی این زیاد لعین به قصد زخم زبان زدن به او گفت : کار خدا را در مورد افراد خاندان خود چگونه دیدی؟!حضرت زینب ـ علیها السلام ـ با تمام شهامت و قدرت روحی مقابل آن مجسمه شرارت و نفاق و پلیدی ایستاد و از موضوع شهادت در راه خدا تعظیم و تجلیلی به عمل آورد و حکومت کفر و نفاق را مفتضح ساخت. و وقتی نماینده لعین و پلید حکومت نفاق و صاحبان دین تقلبی به قصد تحقیر حادثه عاشورا و نهضت مقدس حسینی خطاب به آن حضرت گفت: حمد خدا را که شما را رسوا کرد و کشت و دروغتان را آشکار کرد!

حضرت زینب ـ علیها السلام ـ با کلامی قاطع و با شکوه فرمود: حمد مخصوص خداوند است که ما را بوسیله پیامبرش حضرت محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ تکریم فرمود و ما را بطور کامل مطهّر ساخت،و جز این نیست که فاسق مفتضح می شود و فاجر دروغ می گوید و چنین شخصی ما نیستیم ! یعنی تو و یزید، فاسق و دروغگو هستید! و در مقام تجلیل از موضوع شهادت در راه خدا و شهدای کربلا فرمود: «خداوند برای آنها شهادت را مقرر فرمود و آنها به خوابگاههای (محل آسایش و آرامش) خود رفتند و بزودی خداوند تو و آنها را در جائی جمع خواهد کرد و بین شما و نزد خداوند اختصام و داوری بر قرار خواهد شد.

 برخورد حضرت زینب ـ علیها السلام ـ با ابن زیاد طوری شکننده و کوبنده بود که آن ملعون بشدت خشمگین شد و به فکر افتاد که دستور قتل آن بزرگوار را صادر کند که بعضی از نزدیکان و عمال حکومتی به او گوشزد کردند که این کار به صلاح حکومت او نیست!

در آن مجلس وقتی ابن زیاد دستور قتل امام زین العابدین ـ علیه السلام ـ  را صادر کرد فداکاری آشکار حضرت زینب موجب حفظ وجود شریف حجت خدا شد بطوریکه حضرت زینب ـ علیها السلام ـ فرمود سوگند به خدا من از او جدا نخواهم شد و اگر می خواهی او را بکشی من هم همراه او باید کشته شوم ! ابن زیاد از آن نوع فداکاری شگفت زده شده و گفت من چنین می بینم که او حقیقتاً دوست دارد همراه این جوان کشته شود او را رها کنید که  آن بیماری که در او می بینم او را بس است

قطعاً تمام آن قدرت عظیم روحی و آن صلابت و شجاعت از تقرب شدید آن بزرگوار به پروردگار عالمیان حاصل شده بود.و این است معنی آن لقب شریف که در مورد حضرت زینب ـ علیها السلام ـ به کار می رفت یعنی: لقب «ولیة الله»

توضیح اینکه: آن قدرت عظیم روحی و استقامتی که در حادثه عاشورا و بعد از آن از حضرت زینب سلام الله علیها ظاهر شد با معیارهای عادی متعارف بین انسان ها قابل ارزیابی و محاسبه نیست. چون بخشی از عظمت و سنگینی مصیبت های روز عاشورا و روزهای بعد از آن برای در هم شکستن قدرت و استقامت انسان های عادی حتی دارندگان ایمان بسیار قوی کافی بود.

کلام ایام - 34، نزول برکات قدسی به عالم دنیا
بخوانید

روز عاشورا و در آن جنگ نابرابر و در میان طوفانی سهمگین از حوادث مصیبت بار او ناظر شهادت شش تن از برادران و دو فرزند و تعدادی از شخصیت های عظیم خاندان رسالت و مردان بزرگ تاریخ ساز از اصحاب رسول خدا – صلّی الله علیه و آله و سلّم – و یاران پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین و برادرانش امام حسن و امام حسین- علیهما السلام- بود و تمامی آن پاکان و قهرمانان فضائل انسانی عرض چند ساعت در مقابل چشمان آن بزرگوار در جنگی نا برابر قطعه قطعه شدند!!! و او سرپرستی کودکان و بانوان داغدیده را بعهده گرفت. اما مصیبت شهادت فرزند رسول خدا- صلّی الله علیه و آله و سلّم- و سید جوانان بهشتی و گوشواره عرش الهی حضرت سیدالشهداء امام حسین- علیه السلام- بالاتر از حدّ ارزیابی و سنجش با معیارهای متعارف بین انسان ها است. اما حضرت زینب- سلام الله علیها- در میان امواج عظیم و سنگین مصیبت ها اداره جبهه «جنگ ایمان با کفر و نفاق» را بعهده گرفت و نهر عظیمی را که از ایمان و جهاد و فضائل انسانی امام حسین- علیه السلام- و یاران وفادارش جوشیده بود در مسیر تاریخ به جریان انداخت. آن بزرگوار برای جریان دائمی آن نهر کوه های مشکلات و مصیبت ها را شکافت او تمام آن قدرت عظیم از ناحیه ارتباط و اتصال به قدرت بی پایان خداوند بدست آورده بود.»(۲)

تعلیم یافته آسمانی

«امام سیدالساجدین (ع) در مورد عمه بزرگوارش حضرت زینب (س) عبارتی به کار برده است که بسیار شگفت انگیز است. آن حضرت فرمود: «اَنْتِ بِحَمدِ اللّه عالِمَةٌ غَیرَ مُعَلَّمَة وَ فَهِمَةٌ غَیرَ مُفَهَّمَة»(۳) از این عبارت امام سجاد (ع) بر می آید که حضرت زینب (س) دارای مقام علمی خاصی بوده است که از غیر طریق تعلیم حاصل شده بود. چون این تعبیر، بسیار شگفت انگیز است. به جهت این که حضرت زینب (س) از روز تولد تا وفاتش دائماً در معرض تعلیم رهبران آسمانی قرار داشت. آن بزرگوار حدود ۵ سال با جدّ بزرگوارش حضرت رسول اکرم (ص) و مادر گرامیش زندگی کرده، پس در این دوره از عمرش بدون معلّم نبوده است. و حدود ۳۵ سال هم با پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علی (ع) زندگی کرده و تحت تعلیم آن بزرگوار قرار داشته است.

همچنین بعد از شهادت امیرالمؤمنین علی (ع) ده سال در زمان امامت امام حسن مجتبی (ع) و ده سال هم در زمان امامت امام حسین سیدالشهداء (ع) زندگی کرده و تحت تعلیم خاصّ آن دو بزرگوار بوده است.

پس حضرت زینب (س) هیچ وقت بدون معلّم نبوده بالخصوص که معلمان او در مقام عصمت بوده اند یعنی آن حضرت در تمام ایام عمر خود با معلم معصوم (ع) زندگی کرده و تحت تعلیم مقام عصمت قرار داشته است. با این وصف منظور امام سیدالساجدین (ع) از این عبارت باید یک مطلب خاصّ فوق متعارف باشد. و آن این که حضرت زینب (س) دارای علم و فهمی بوده است از طریق غیر تعلیم به معنای متعارف، بلکه از طریق نوعی وحی!. یعنی مورد نظر امام سجاد (ع) علمی است که از طریق نوعی وحی به روح شریف حضرت زینب (س) القاء شده است از نوع «علم لدنّی». علمی که پیامبران و امامان داشتند.

یعنی از  کلام حضرت زینب- سلام الله علیها- خطاب به امام سید الساجدین- علیه السلام- که قبلاً ذکر شد بر می آید که آن بزرگوار علمی به ملکوت آسمان ها و زمین داشت. صورت کامل آن کلام را مجدّداً ذکر می کنیم:

«لَا يُجْزِعَنَّكَ مَا تَرَى فَوَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِكَ لَعَهْدٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى جَدِّكَ وَ أَبِيكَ وَ عَمِّكَ وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ أُنَاسٍ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ لَا تَعْرِفُهُمْ فَرَاعِنَةُ هَذِهِ الْأَرْضِ وَ هُمْ مَعْرُوفُونَ فِي أَهْلِ السَّمَاوَاتِ أَنَّهُمْ يَجْمَعُونَ هَذِهِ الْأَعْضَاءَ الْمُتَفَرِّقَةَ فَيُوَارُونَهَا وَ هَذِهِ الْجُسُومَ الْمُضَرَّجَةَ وَ يَنْصِبُونَ لِهَذَا الْطَّفِّ عَلَماً لِقَبْرِ أَبِيكَ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ ع لَا يَدْرُسُ أَثَرُهُ وَ لَا يَعْفُو رَسْمُهُ عَلَى كُرُورِ اللَّيَالِي وَ الْأَيَّامِ وَ لَيَجْتَهِدَنَّ أَئِمَّةُ الْكُفْرِ وَ أَشْيَاعُ الضَّلَالَةِ فِي مَحْوِهِ وَ تَطْمِيسِهِ فَلَا يَزْدَادُ أَثَرُهُ إِلَّا ظُهُوراً وَ أَمْرُهُ إِلَّا عُلُوّاً»(۴) یعنی: آنچه را می بینی تو را به جَزع نیاورد، به خدا سوگند این عهدی است از رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ به جدّت [امیر المؤمنین علی] و پدرت و عمویت [علیهم السلام] و همانا خداوند از گروهی از این امت پیمان گرفته است و آن ها را فراعنه و حکام جبار نمی شناسند و آنها بین اهل آسمانها شناخته شده اند، آنها این اعضاء پراکنده و اجسام آغشته به خون را جمع کرده و دفن خواهند کرد و در این سرزمین برای قبر پدرت سیدالشهداء نشانه ای نصب خواهند کرد که اثرش هرگز کهنه و مندرس نخواهد شد و گذشت مکرر شب و روز رسم آن را محو نخواهد کرد. و بطور قطع رهبران کفر و پیروان ضلالت تلاش خواهند کرد در محو و از بین بردن آن، اما آثار و نشانه های آن آشکار تر خواهد شد و امر او رفعت پیدا خواهد کرد.

خدای سبحان در آیات کتاب آسمانی درباره حضرت ابراهیم – علیه السلام – می فرماید:

«وَكَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلِيكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ» (الأنعام/۷۵) یعنی: و همینطور ملکوت آسمان ها و زمین را به ابراهیم ارائه می دهیم تا از یقین کنندگان باشد.

توضیح اینکه کلام حضرت زینب به امام سیدالساجدین- علیهما السلام- یا عیناً و بطور کامل از رسول اکرم- صلّی الله علیه و آله و سلّم- نقل شده است! و یا اصل موضوع دفن اجساد مطهّره شهداء توسط افراد قبیله بنی اسد بعنوان عهدی از آن حضرت برای امیرالمؤمنین علی و امام حسن و امام حسین- علیهم السلام- بوده و بقیه آن کلام و وضعیت حرم شریف حسینی- علیه السلام- در زمان های بعدی و طول تاریخ کلام خود حضرت زینب- علیها السلام- بصورت پیشگوئی و خبر از آینده، همراه با تفصیل و توضیحی بوده است. از قرائن موجود در کلام شریف بر می آید که حداقل بخشی از آن، کلام خود حضرت زینب- علیها السلام- بوده، بجهت اینکه در آن کلام آمده است که «آن ها برای قبر پدرت سیدالشهداء عَلَمی نصب می کنند…» نهایتاً می توان گفت: اگر اصل همه آن مطالب یعنی دفن اجساد مطهّره و ساخته شدن قبر امام- و نصب عَلَمی با آن اوصاف، و وضعیت آن حرم مقدس در طول تاریخ و تلاش پیشوایان کفر برای محو آن و اشتیاق شدید و گسترده انسان ها برای زیارت آن اجمالاً عهدی بود از پیامبر خدا- صلّی الله علیه و آله و سلّم- به امیرالمؤمنین علی و امام حسن و امام حسین- علیهم السلام- اما تفصیل مطلب و چگونگی آن به کلام حضرت زینب- سلام الله علیها- ارتباط می یابد و مطلب بصورتی بیان شده است که نشان دهنده علم خاص فوق عادی آن بزرگوار به آینده و حوادث مربوط به موضوع حرم شریف حسینی- علیه السلام- تبدیل آن به زیارتگاهی باشکوه و برقراری مراسم زیارت با اوصاف فوق الذکر است. حتی اگر تمام کلامی که از حضرت زینب- سلام الله علیها- نقل شده کلام وجود مبارک رسول خدا- صلّی الله علیه و اله و سلّم- باشد، باز هم موقعیت علمی فوق عادی حضرت زینب- سلام الله علیها- در این زمینه دخالتی دارد چون عهد بین رسول الله- صلّی الله علیه و آله و سلّم- و امیرالمؤمنین علی و امام حسن و امام حسین- علیهم السلام- بصورت کلامی بطور عادی نبوده است. یعنی بطوریکه دیگران هم از آن مطّلع باشند بلکه این عهد به مقام امامت آن بزرگواران ارتباط می یابد. و حضرت زینب بلحاظ موقعیت خاص علمی خود از آن مطّلع بوده است.»(۵)

محبوبة المصطفی

قبلاً اشاره ای شد به اینکه زینب کبری – سلام الله علیها – از همان روز تولد مورد محبت شدید جدّ بزرگوارش رسول اکرم – صلّی الله علیه و آله و سلّم – قرار گرفت. وقتی آن مولود گرامی را در همان روز تولدش به حضور آن حضرت بردند او کودک را گرفت و روی سینه خود قرار داد و صورت او را بوسید و حالت گریه پیدا کرد و او را «زینب» نامید و در بعضی از نقل ها آمده است که آن حضرت فرمود:

 جبرئیل نزد من آمد و اعلام کرد که ذات قدوس الله – جلّ جلاله – این اسم را برای این کودک معین فرمود و این اسم در «لوح محفوظ» برای او نوشته شده.

 لازم به ذکر است که علاقه و محبت شدید رسول خدا – صلّی الله علیه و آله و سلّم – و همچنین علاقه و محبت حضرت امیرالمؤمنین علی و صدیقه طاهره فاطمه زهرا و حسنین – علیهم السلام – نسبت به وجود مبارک قدسی حضرت زینب -سلام الله علیها – از نوع علاقه و محبت عادی یک انسان نسبت به فرزند یا نواده یا به خواهر و برادر خود نبود، بلکه آن علاقه و محبت از نوعی بسیار متعالی و برتر از نوع عادی بود و به مقام و موقعیت خاصّ شخصیتی او ارتباط داشت! اگرچه بنا بود شخصیت قدسی و فضائل عظیم او در زمان‌های بعدی تجلّی و ظهور یابد! و آن بزرگواران بلحاظ علم فوق عادی که در اختیار داشتند، از آن مطّلع بودند.

 علاقه و محبت وجود مبارک رسول اکرم – صلّی الله علیه و آله و سلّم – به این فرزند در رفتارهای شریف او تجلّی شدیدی داشت لذا او به «محبوبة المصطفی» لقب یافته بود.

الیاس کلانتری

پاورقی ها:

۱- وبسایت حکمت طریف، بخش کلام ایام، شماره – ۲۴

۲- همان، شماره – ۱۷۸

۳- بحار الانوار، مجلسی، ج ۴۵، ص ۱۶۴- خصائص زینبیه به نقل از سفینة البحار، ج ۱، ص ۵۵۸ – احتجاج طبرسی، ص ۱۶۶، الکبریت الاحمر، ج ۲، ص ۱۷ – بلاغات النساء، ص ۲۳

۴- بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۴۵، ص ۱۸۰

۵- وبسایت حکمت طریف، بخش کلام ایام،  شماره – ۱۸۱

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن