کلام ایام-۴۲۸، ملائکه عرشی و استغفار آنها برای اهل ایمان

بخش پنجم*

کلیات*

  • خلقت اشیاء از طرف الله امری است دائمی و استمرار دارد.

  • جهان شناخته شده که بخشی از فضای خلقت را تشکیل می دهد، دارای عظمتی فوق محاسبه است.

  • در بین موجودات و مخلوقات خدا، موجودی به نام انسان دارای موقعیت و برتری ها و عظمت خاصی است!

  • تمامی موجودات زمینی و گروههای عظیمی از ملائکه و موجودات آسمانی برای انسان آفریده شده اند.

  • تکریم انسان از طرف خدای سبحان.

  • اهداف آفرینش انسان بطور کامل در فضای عالم بعدی ظهور و تحقق پیدا خواهد کرد.

  • اگر بازگشت بسوی خدا و زندگی اخروی نبود خلقت انسانها عبث و بیهوده می شد.

  • آیا صفت اخلاقی مثل غیرت و جوانمردی و محبت به انسانها از مواد زمینی و مواد غذائی حاصل می شود؟

  • ارزش و قیمت وجود انسان در نظر امیرالمؤمنین علی (علیه السلام).

  • پروردگار عالمیان موجودات قدرتمندی بی شماری را برای برقراری نظام زندگی انسان به خدمت گرفته است.

  • شریفترین و برترین مخلوق خداوند.

  • عظیم ترین فضائل ماه مبارک رمضان.

  • قرآن مجید گرانبهاترین و متعالی ترین عطیه پروردگار عالمیان به انسان است.

  • اوصاف اختصاصی ضیافت پروردگار عالمیان.

  • تفاوتهای بین ضیافت خدا با مجالس مهمانی متداول در بین انسانها.

 خدای سبحان موجودات بی شماری آفریده است. تعداد مخلوقات او فوق حد شمارش و محاسبه است!  و خلقت  موجودات متوقف نشده و خالقیت آن ذات قدوس استمرار دارد. جهان شناخته شده که بخشی از فضای خلقت را تشکیل می‌دهد، دارای عظمتی فوق محاسبه است تا چه رسد به عوالم ناشناخته و موجودات آنها.

 در بین موجودات و مخلوقات خدای سبحان موجودی بنام«انسان» دارای موقعیت و برتری ها و عظمت خاصی است! و طبق مدلولِ  آیاتی از کتاب آسمانی، موجودات دیگر و حداقل تمام موجودات زمینی و گروههای عظیمی از ملائکه برای انسان و زندگی فعلی و دنیوی و زندگی بعدی و اخروی او آفریده شده اند. بطوریکه خدای سبحان فرمود:

«هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَهُوَ بِكُلِّ شَيءٍ عَلِيمٌ»(البقرة/۲۹) یعنی: اوست آنکه آفرید برای شما تمام آنچه را در زمین است، سپس به آسمانها پرداخت،سپس آنها را بصورت هفت آسمان تنظیم و برقرار کرد و او نسبت به همه چیز داناست.

باز می فرماید:

« أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُنِيرٍ»(لقمان/۲۰)یعنی: آیا ندانسته اید که خدا به راستی مسخر ساخته است برای شما آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است و کامل و تمام کرده است برای شما نعمت های ظاهری و باطنی خود را.

حاصل کلام اینکه: خدای سبحان موجودات بی شماری را برای زندگی انسان در دنیا و زندگی او در عالم بعدی آفریده است، اعم از موجودات شناخته شده و ناشناخته، پس این موجود یعنی انسان برای پروردگار عالمیان موجودی کریم و گرانبها و متعالی و دارای فضائل و برتری های عظیم است! بطوریکه خود او- سبحانه و تعالی- در کتاب آسمانی فرمود:

«وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا»(الإسراء/۷۰)یعنی  :و ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنها را در خشکی و دریا حمل کردیم و آنها را از اشیاء طیب (پاک و نفیس و مرغوب) بهره مند ساختیم و آنها را بر مخلوقات کثیر خود برتری دادیم.

از توجه دقیق و متفکرانه در خلقت انسان و اوصاف او و از آیات کتاب آسمانی برمی آید که اهداف آفرینش انسان بطور کامل در فضای عالم بعدی ظهور و تحقق پیدا خواهد کرد. بطوریکه خدای سبحان فرمود:

«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَينَا لَا تُرْجَعُونَ» (المؤمنون/۱۱۵) یعنی: آیا گمان کردید ما شما را بیهوده آفریدیم و شما به سوی ما باز نمی گردید؟

 مراد این است که اگر بازگشت بسوی خدا از زندگی دنیوی و حیات متعالی اخروی در کار نبود، خلقت انسان بیهوده و عبث بود. تحقق هدف از خلقت انسان در عالم دیگر مثل خروج یک جوجه از داخل تخم مرغ و زندگی در خارج آن فضا است و مثل تولد نوزاد انسان‌ها و انتقال از ارحام  مادران به زندگی زمینی و مثل زراعت برای فصل برداشت محصول و مثل تحصیل علوم و فنون برای بهره‌برداری از آنها در خارج از مدرسه و مثل شرکت در مسابقات ورزشی در میادین مسابقات و خارج از فضای تمرین و آمادگی و امثال آنها.

و یعنی  اینکه فضای خارج از تخم مرغ برای جوجه غیر از فضای بسته و محدود و تاریک و موقتی است و همچنین فضای زندگی نوزاد انسان بعد از تولد غیر از فضائی است که در آنجا آفریده شده، و چند ماه بدون علم به فضای زندگی و بدون ادراک خاصی از عالم و نظام زندگی و بصورت الزامی در آنجا استقرار داشته و فضائی که یک محصل، علوم و فنون فرا گرفته را به کار خواهد برد، غیر از فضای مدرسه و میدان مسابقات ورزشی غیر از فضا و سالنهای تمرین ورزشکاران است. و فضای باغ پر از درختان میوه و زمان رسیدن میوه ها غیر از موقعیت همان  باغ در زمان کشت بذرها  و نهال های درختان است.

 اگر ماده خلقتی انسان که در اصل مقداری آب و خاک است، در نظر گرفته شود و حال و وضعیت فعلی او با آن ماده خلقتی مقایسه شود، ارزش فعل خدای سبحان و خالق عالم و موجودات آن، و عظمت فعل یعنی«خلقت انسان» در مرتبه ای برای انسان دارای بصیرت، آشکار خواهد شد. یعنی تفاوت یک انسان زنده و دارای فضائل اخلاقی و کمالات شخصیتی با مقداری خاک و آب چه مقدار است؟

 انسان می‌تواند در این زمینه بیندیشد! و فضائل علمی و عقلی زیادی کسب کند. مثلاً: آیا غیرت و جوانمردی و وفاداری و نودوستی و پاکی و امانت داری محصول مقداری خاک است که بدن انسان از آن به وجود آمده؟آیا زیبائی های جسمی و روحی و عقلی و صفا و محبت به دیگران و علوم و فنون فرا گرفته شده و متمرکز در وجود انسان از مقداری آب و خاک و یا مواد غذائی حاصل از آنها به وجود آمده است؟!

 انسان برترین و ارزشمند ترین محصول خالقیت ذات قدوس الله و اسماء حسنای او است. و ارزش های وجودی او در اصل و در مجموع بالاتر از حد ارزیابی و قیمت گذاری است، بطوریکه خدای سبحان جهت خلقت او، خود را«احسن الخالقین» خوانده است(سوره مؤمنون آیه ۱۴)

 امام امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- درباره ارزش و قیمت حقیقی انسان می فرماید:

 «إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةَ، فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا»(۱) یعنی: به راستی برای وجود شما ارزش و قیمتی غیر از بهشت نیست،  پس آن را به غیر از بهشت نفروشید!

 و در کلام دیگر فرمود:

 « الدُّنْيَا خُلِقَتْ لِغَيْرِهَا، وَ لَمْ تُخْلَقْ لِنَفْسِهَا »(۲) یعنی: دنیا برای حقیقت[ و مقصد] دیگری آفریده شده است و نه برای خودش.

 گفته شد که برای خلقت انسان علم و قدرت و حکمت عظیمی به کار رفته است یعنی انسان برترین و گرانبهاترین محصول صفت خالقیت ذات قدوس الله است و همچنین پروردگار عالمیان موجودات فراوان بی شمار و قدرت های عظیمی را برای برقراری نظام زندگی انسان به خدمت گرفته و آنها را برای اداره زندگی انسانها و ادامه آن و حرکت دادن آنها بسوی مقصد آفرینش مأموریت داده و موظف کرده است.

و در رأس الطاف او نسبت به انسان ایجاد و برقرار نظام نبوت و هدایت آسمانی است و جهت تحقق این اراده، برترین و متعالی ترین انسانها یعنی پیام آوران خود را بسوی آنها فرستاده و به آنها علم و قدرت مخصوص عطا کرده است و آنها را مأمور هدایت و ارشاد انسانها قرار داده است.

 پیامبر خاتم – صلی الله علیه و آله و سلم -شریف ترین و برترین مخلوق خدای سبحان و محبوب ترین انسانها در نظر ذات قدوس الله است. پروردگار عالمیان این وجود گرامی را به سنگین ترین و عظیم ترین مأموریت ها برگزید و مسئولیت هدایت تمام عالمیان را برعهده او قرار داد و او با تمام همت و قدرت و استقامت و تمامی کمالات روحی به این مأموریت قیام کرد.

 ملائکه قدرتمند پروردگار عالمیان او را در تحقق اهداف قدسی همراه می‌کردند و این معلم بزرگ آسمانی پرچم رفیع دین توحیدی را برای همه عالمیان برافراشت. رسول اکرم- صلی الله علیه و آله و سلم- با علم و بصیرت خاص مقام نبوت انسانها را کنار جریان زلال رحمت گسترده خدای سبحان هدایت کرد. و فضائل عظیم ماه رمضان و برکات فراوان او در سخنان و رفتارها بالخصوص خطبه مشهور آن حضرت درباره این ماه نورانی انعکاس و تجلی یافته است.

 آن معلم عظیم آسمانی انسانها را با اخلاق و کلام خود که مملوّ از جاذبه ها است از طرق  مختلف بالخصوص فرصت ها و موقعیت و فضائل خاص ماه رمضان بسوی خدای سبحان و ضیافت او دعوت کرده است. و خود او و جانشینان حقیقی او یعنی سایر معلمان آسمانی – علیهم السلام-  در این حرکت و در این سفر همراه دعوت شده ها هستند و آنها را تا آن مقصد مبارک هدایت می کنند.

عظیم ترین فضائل ماه مبارک رمضان

رحمت و برکات خدای کریم تمامی جهات این ماه مبارک را احاطه کرده و در رأس فضائل آن نزول قرآن مجید آخرین کتاب آسمانی قرار دارد. این نهر سرشار مواج از رحمت و برکات در این ماه پر فضیلت از عالم قدس و بارگاه ربوبیت به عالم دنیا جریان یافته است .

خدای سبحان درباره این جریان رحمت و در خود همین کتاب فرمود :

«شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَينَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ»(البقرة/۱۸۵) یعنی : ماه رمضان همان است که در آن قرآن نازل شده است که [عامل] هدایتی است برای انسانها[و متضمن] نشانه های آشکاری است از هدایت و روشنگری بین حق و باطل .

نزول قرآن مجید ، کتابی که هدایت انسانها در تمام عالم و در همه جهات زندگی و راه منتهی به مقصد آفرینش در وسع آن است ، در رأس فضائل این ماه مبارک قرار دارد.
قرآن مجید گرانبهاترین و متعالی ترین عطیه پروردگار عالمیان به انسانها است . امام امیرالمؤمنین علی –علیه السلام- در کلامی در مقام توصیف کتاب آسمانی می فرماید:

«ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْهِ الْكِتَابَ نُوراً لَا تُطْفَأُ مَصَابِيحُهُ وَ سِرَاجاً لَا يَخْبُو تَوَقُّدُهُ وَ بَحْراً لَا يُدْرَكُ قَعْرُهُ وَ مِنْهَاجاً لَا يُضِلُّ نَهْجُهُ وَ شُعَاعاً لَا يُظْلِمُ ضَوْءُهُ وَ فُرْقَاناً لَا يُخْمَدُ بُرْهَانُهُ وَ تِبْيَاناً لَا تُهْدَمُ أَرْكَانُهُ وَ شِفَاءً لَا تُخْشَى أَسْقَامُهُ وَ عِزّاً لَا تُهْزَمُ أَنْصَارُهُ وَ حَقّاً لَا تُخْذَلُ أَعْوَانُهُ. فَهُوَ مَعْدِنُ الْإِيمَانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ وَ يَنَابِيعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ وَ رِيَاضُ الْعَدْلِ وَ غُدْرَانُهُ وَ أَثَافِيُّ الْإِسْلَامِ وَ بُنْيَانُهُ وَ أَوْدِيَةُ الْحَقِّ وَ غِيطَانُهُ. وَ بَحْرٌ لَا يَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ وَ عُيُونٌ لَا يُنْضِبُهَا الْمَاتِحُونَ وَ مَنَاهِلُ‏ لَا يَغِيضُهَا الْوَارِدُونَ وَ مَنَازِلُ لَا يَضِلُّ نَهْجَهَا الْمُسَافِرُونَ وَ أَعْلَامٌ لَا يَعْمَى عَنْهَا السَّائِرُونَ وَ [إِكَامٌ‏] آكَامٌ لَا يَجُوزُ عَنْهَا الْقَاصِدُونَ. جَعَلَهُ اللَّهُ رِيّاً لِعَطَشِ الْعُلَمَاءِ وَ رَبِيعاً لِقُلُوبِ الْفُقَهَاءِ وَ مَحَاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحَاءِ، وَ دَوَاءً لَيْسَ بَعْدَهُ دَاءٌ وَ نُوراً لَيْسَ مَعَهُ ظُلْمَةٌ، وَ حَبْلًا وَثِيقاً عُرْوَتُهُ وَ مَعْقِلًا مَنِيعاً ذِرْوَتُهُ، وَ عِزّاً لِمَنْ تَوَلَّاهُ وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ وَ هُدًى لِمَنِ ائْتَمَّ بِهِ وَ عُذْراً لِمَنِ انْتَحَلَهُ وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَكَلَّمَ بِهِ وَ شَاهِداً لِمَنْ خَاصَمَ بِهِ وَ فَلْجاً لِمَنْ حَاجَّ بِهِ وَ حَامِلًا لِمَنْ حَمَلَهُ وَ مَطِيَّةً لِمَنْ أَعْمَلَهُ وَ آيَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ وَ جُنَّةً لِمَنِ اسْتَلْأَمَ وَ عِلْماً لِمَنْ وَعَى وَ حَدِيثاً لِمَنْ رَوَى وَ حُكْماً لِمَنْ قَضَى‏(۳) یعنی : سپس خداوند متعال کتابي روشن و روشنگر را بر او فرو فرستاد که چراغ هايش خاموش نشود و کانون نوري است که شعله هايش فرو ننشيند و دريايي که ژرفاي آن درک نگردد و راه راستي که رهروش گمراه نشود و شعاعي که روشنايي آن به تاريکي نگرايد. و جداکننده حق و باطل از يکديگر است که برهانش هرگز راکد نگردد. بيان صريحي که ارکانش ويران نشود و شفا و تندرستي که هراسي از بيماريها به دنبال ندارد و عزتي که يارانش هرگز مغلوب نگردند، و حقي که کمک کنندگانش هرگز ذليل نشوند. قرآن معدن ايمان است و متن آن، و سرچشمه هاي علم است و درياهاي آن، و باغ هاي دادگري است و غديرهاي (گوديهايي که آب در آنجا جمع مي شود) آن. و پايه هاي اساسي اسلام است و بنيان آن، و بيابان هاي حق است و گوديها و دره هاي آن، و دريايي است که کشندگان آب نتوانند آب آن را تا آخر بکشند، و چشمه هايي که برندگان آب نمي توانند آن را بخشکانند. و سرچشمه هايي است که وارد شوندگان به آنها نتوانند از آنها بکاهند. منزلگاه هايي است که مسافران راه آنها گم نشوند. و نشانه هايي است که سير کنندگان در مسير حق از ديدن آنها نابينا نگردند و تل و تپه هايي است که حرکت کنندگان در راه خداوندي تجاوز از آن نکنند. خداوند متعال قرآن را سيراب کننده تشنگي دانشمندان قرار داده است و بهاري بر دل هاي فقهاء و راه هايي واضح براي طرق صالحان، و دوايي که با داشتن آن دردي نمي ماند و نوري که با وجود آن ظلمتي به حيات انسان ها راه ندارد. و طنابي است که دستگيره آن محکم است وپناهگاهي که بلنديهاي آن قابل دستبرد نمي باشد. قرآن عزت و شرفي است براي کسي که آن را (براي حيات معقول خود) ياور اتخاذ کرده است و امان است براي کسي که وارد آن شود و هدايتي است براي شخصي که از آن پيروي نمايد. و عذر است براي آن انسان که خود را به آن نسبت بدهد و دليلي است روشن براي کسي که در سخن گفتن به آن استناد کند و شاهدي است (راستين) براي آن انسان که به وسيله آن احتجاج کند. و عامل پيروزي است براي شخصي که با آن استدلال نمايد و رهبر (شايسته) براي کسي که از آن برخوردار گردد و برنده کسي که از آن بهره گيرد و نشان براي آن انسان که با هشياري و فراست در آن بنگرد و سپري نگهدارنده براي شخصي که به عنوان سلاح از آن کمک بگيرد و دانش براي کسي که آن را دريابد و بپذيرد و حديث براي کسي که آن را روايت کند و حکم است براي شخصي که حکم کند.(۴)

کلام ایام-425، ملائکه عرشی و استغفار آنها برای اهل ایمان
بخوانید

در این بخش از خطبه نورانی امیرالمؤمنین – علیه السلام- در توصیف قرآن مجید بطور مکرر و با عبارات مختلف به عظمت ها و ارزش ها و علوم بی پایان متمرکز و ذخیره شده در آن اشاره شده است از جمله :

« فَهُوَ مَعْدِنُ الْإِيمَانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ »

« وَ يَنَابِيعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ »

« بَحْرٌ لَا يَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ »

« عُيُونٌ لَا يُنْضِبُهَا الْمَاتِحُونَ »

« وَ نُوراً لَيْسَ مَعَهُ ظُلْمَةٌ »

قرآن مجموعه ای است از علوم و کمالات که بطور مستقیم از علم و قدرت خدای سبحان پدید آمده و مشتمل بر تمامی آموزشها و معارف الهی و همه فضائل علمی و اخلاقی و شخصیتی پیامبران خدا و رهبران آسمانی – سلام الله علیهم اجمعین- می باشد. این گنجینه عظیم از جواهرات قدسی در مرتبه ای برتر از حد ارزیابی و قیمت گذاری با معیارهای عادی و متعارف دنیوی قرار دارد و مناسبت دارد که ارزش ها و فضائل آن با معیارهای خاص به کار رفته در خود این مجموعه و در کلام و رفتارهای معلمان آسمانی یعنی ذوات مقدسه صاحبان مقام عصمت مورد بررسی قرار بگیرد و در بررسی و ارزیابی با این معیارها و ترازوها هم باز ادراک ارزشها و کمالات موجود در آن ، متناسب با استعداد  و قدرت درک متفاوت انسانها خواهد بود.

توضیح اینکه : قرآن مجید حقیقتی «ذو مراتب» یعنی دارای مراتب مختلف و متفاوتی است . بطوریکه ارزش ها و علوم و معانی آن در سطحی برای عامه مردم قابل درک است و در سطح دیگری برای دانشمندان و صاحبان قدرت و درک برتر و در مرتبه ای و یا مراتبی برای صاحبان قدرت ادراکی و علمی فوق عادی یعنی صاحبان مقام عصمت.

در هر صورت در نظام خلقت و عالم مختلف آن هیچ پدیده ای باارزش تر و متعالی تر و گرانبهاتر از قرآن مجید وجود ندارد و این گنجینه عرشی مملوّ از نفیس ترین و گرانبهاترین و درخشان ترین جواهرات است یعنی جواهرات قدسی. همچنانکه وجود مبارک پیامبر خاتم حضرت محمد – صلی الله علیه و آله و سلم- و دیگر حجت های پروردگار عالمیان و جاذبه های شخصیتی و اخلاقی و ارش های علمی آنها این گونه بود! و اگر کسانی بخواهند فضائل و ارزش ها قرآن مجید را بصورت آشکار مشاهده کنند، لازم است بروند سراغ آن ذوات مقدسه و رفتارها و سخنان و مجموعاً سیره شریف آنها. چون آن ذوات مقدسه تجسم آشکاری از فضائل و کمالات و ارزش های علمی و معنوی قرآن مجید بودند . و همه آن کمالات در وجود شریف آنها تجلی یافته بود ، تجلی کامل و در سطحی فوق عادی و فوق متعارف .

توصیفی از فضای ضیافت خدای سبحان

پس چنانکه مکرراً شنیده ایم و در این مباحث هم بطور مکرر ذکر شد، در فضای عالم و عوالم ملکوت- علاوه بر عالم دنیا- ضیافتی بسیار با شکوه و گسترده با اوصاف متعالی خالصی برقرار است. این ضیافت (مهمانی) دارای اوصاف شگفت انگیز فراوانی است و به چند مورد ار آنها بطور مختصر اشاره ای می نمائیم:

یکم:صاحب این ضیافت، ذات قدوس «الله» پروردگار عالمیان است(جلّ جلاله) با دارائی و کرامت بی پایان.

دوم: دعوت شده ها برای این ضیافت عظیم در اصل تمام انسانها هستند، چه کسانی که به میل خود در آن شرکت کنند و چه کسانی که شرکت در آن بعللی محروم شوند.

سوم: برای پذیرائی از دعوت شده ها فضا و امکانات وسیع نامحدودی فراهم شده است.

چهارم: دعوت کننده به این ضیافت از طرف پروردگار عالمیان، وجود مبارک پیامبر خاتم حضرت محمد-صلی الله علیه و آله و سلم- است. بطوریکه این خبر مسرت بخش را با صدای رسا و با کلام نورانی خود به اطلاع جهانیان رساند! و قبل از شروع این ماه پر برکت خطاب به آنها فرمود:

« أَیهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیکمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیامُهُ أَفْضَلُ الْأَیامِ وَ لَیالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ وَ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَةِ اللَّهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ کرَامَةِ اللَّهِ »(۵)

پنجم: این ضیافت و این دعوت محدود به زمان معین و برای عده ای از انسانها نبوده و بلکه صورت استمرار دارد و اخبار آن و دعوت بسوی آن هرسال تکرار می شود بطوریکه وجود مبارک امام رضا- علیه السلام- از پدر و اجداد خود و سرانجام از امیرالمؤمنین راوی اولیه خبر- سلام الله علیهم- آن را نقل کرده و اصل خبر دعوت به آن ضیافت به نحوی منتشر شده است که هرگز مکتوم نخواهد شد و هرگز مورد غفلت و بی اعتنائی عمومی قرار نخواهد گرفت.

ششم: این ضیافت عظیم ، از آن نوع مهمانی ها نیست که عده ای در مجلسی جمع شوند و با یکدیگر دیدار کنند و شیرینی و میوه و غذا و نوشیدنی مصرف کنند و نهایتاً هر کدام از مهمانها هدیه ای از صاحب مجلس دریافت کنند و بعد از ساعاتی مجالست با همدیگر ، فضای ضیافت را ترک کنند و از هم جدا شوند. بلکه کسانیکه با این دعوت در آن فضای بسیار وسیع وارد می شوند محل سکونتی و باغی به آنها داده می شود که در مالکیت آنها قرار می گیرد و می توانند بطور دائمی در آنجا زندگی کنند. و بطور دائمی از آنها پذیرائی می شود.

این نوع ضیافت با دعوت جهانی و این پذیرائی که به هر یک از مهمانها قصری و باغی وسیع داده شود با حق سکونت و مالکیت دائمی طبعاً در عالم دنیا و دربین انسانها وجود ندارد، اما صاحب این ضیافت خدای سبحان است با دارائی بی پایان!بطوریکه خود او در کتاب آسمانی می فرماید:

  «وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ»(آل عمران/۱۸۹)یعنی: برای الله است ملک آسمانها و زمین و الله بر هرکاری قادر است.

و همچنین فرمود:

«وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ» (آل عمران/۱۳۳) یعنی : بشتابید بسوی مغفرتی از پروردگارتان و بهشتی که وسعت آن به اندازه  آسمان ها و زمین است،آماده شده است برای متقین (اهل تقوا)

مراد این است که تعجب آور نیست که خدای سبحان و مالک آسمانها و زمین و صاحب دارائی های بی پایان به هر یک از مهمانهای خودش فضائی را بصورت قصرها و باغ ها عطا کند که وسعت آن خارج از تصورات دنیوی ما باشد.

هفتم: پس فضای آن ضیافت الهی جهت اجتماع موقتی مهمانها و مجالست و پذیرائی های از نوع متعارف و خروج از آن فضا نیست و بلکه آن ضیافت دائمی است و محل اقامت همیشگی و پذیرائی از مهمانها هم دائمی است.

هشتم: در آن ضیافت انسانها بصورت های متخلف مورد تکریم قرار می گیرند، از جمله اینکه همراه افراد خانواده و بستگان و نزدیکان خود به آنجا دعوت می شوند و آنها در آنجا حضور می یابند.

نهم: مکان آن ضیافت و راههای منتهی به آن دارای بازارهائی است که همه نوع اشیاء نفیس و مرغوب و قیمتی و تمام آنچه که مهمان ها احتیاج دارند آنجا وجود دارد و مهمانان و ساکنان در فضای آن ضیافت سهمیه هائی از اشیاء نفیس و گرانبها دارند.

دهم: در مکان برقراری ضیافت پروردگار عالمیان امکان ملاقات ها و دیدارها و مجالست ها و مصاحبت ها و مجموعاً رفاقت با شخصیت های متعالی و صاحبان فضائل انسانی در رأس آنها پیامبران و صدیقان و شهداء و صالحان وجود دارد بطوریکه خدای سبحان فرمود:

«وَمَنْ يطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيهِمْ مِنَ النَّبِيينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا»(النساء/۶۹) یعنی: کسانیکه از الله و رسولش اطاعت کنند، پس در بین کسانی خواهند بود که خدا به آنها نعمت داده از پیامبران و صدّیقان و شهداء و صالحان و با آنها [در بهشت] رفاقت و همزیستی دلپذیری خواهند داشت.

 این بود اوصاف اجمالی ضیافت الهی و محل پذیرائی از مهمانان او از اهل ایمان و محل زندگی دائمی آنها، آن مهمانی باشکوه اگر چه دائمی است و محل زندگی و سکونت همیشگی مهمانها، اما شروع آن و زمان راهیابی به آن، در ماه مبارک رمضان است و هزینه ورود به آن مکان رفیع ساعاتی امساک از بعضی خواسته های نفسی و ارتباط از طرق اعلام شده با پروردگار عالمیان و ثبت نام بصورت تقریباً رایگان است! و حتی آن شرایط ورود به مکان ضیافت از نوع پرداخت وجه مالی و امثال آن نیست و بلکه شرایط ورود هم اعمالی است لذتبخش و با لذتها و فواید فراوان.

الیاس کلانتری

۱۴۰۰/۰۲/۰۴

پاورقی ها :

۱ – نهج البلاغه ، حکمت۴۵۶

۲ – همان ، حکمت ۴۶۳

۳ – همان ،خطبه ۱۹۸«یعلم عجیج الوحوش فی الفلوات…»

۴ –نهج البلاغه ، ترجمه محمد تقی جعفری ، ص ۶۸۶

۵ – خطبه مشهور رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم- درباره ماه مبارک رمضان این خطبه شریف قبلاً در مقالات کلام ایام از شماره-۱۳۲تا۱۳۹ و همچنین از شماره-۱۴۴تا۱۴۷ با ترجمه و شرح و تفسیر فشرده ای منتشر شد.

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن