۸۷- آیا خداوند از پیامبر (ص) در مقابل دشمنانش محافظت کرد؟!

سؤال: در قرآن مجید آمده است که خداوند به پیامبر اکرم (ص) فرمود: خدا در مقابل دشمنان از تو محافظت خواهد کرد، در این صورت موضوع شهادت آن حضرت به دست دشمنان چگونه توجیه می شود؟!

پاسخ: خداوند خطاب به پیامبر اکرم (ص) می فرماید:

« يَا أَيُّهَا ﭐلرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَﭐللَّهُ يَعْصِمُکَ مِنَ ﭐلنَّاسِ إِنَّ ﭐللَّهَ لَا يَهْدِي ﭐلْقَوْمَ ﭐلْکَافِرِينَ» (المائده / ۶۷) در این آیه خداوند به رسول گرامیش دستور داده که آن موضوع معیّنی را که به او نازل شده به طور صریح و کامل به اطّلاع انسان ها برساند و با لحنی که ظاهراً توأم با نوعی عتاب است به او می فرماید: که اگر این کار را نکنی، رسالات پروردگارت را انجام نداده ای، این لحن کلام حاکی از اهمیّت خاصّ آن موضوع است! و فقط در قرآن مجید یک بار به این صورت ذکر شده است و اختصاص به این مورد دارد.

و خداوند آن را معادل تمام رسالت رسول گرامی خود، قرار داده است و آن موضوع خلافت و جانشینی امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) می باشد. چون اعلام این موضوع مهم احتمال مخالفت عدّه ای از دشمنان آن حضرت و منافقان در جامعه دینی را داشت و این که امکان داشت مخالفت آن ها به یک اغتشاش در بین مسلمین و اجتماع آن روز تبدیل شود و پیامبر اکرم (ص) نگران چنین حادثه ای بودند، خداوند به او اطلّاع داد که تحت مراقبت خاصّی قرار دارد و خداوند او را حفظ خواهد کرد.

قابل ذکر است که نگرانی پیامبر اکرم (ص) در مورد شخص خود و خطر کشته شدن نبود. به جهت این که:

اولاً: چنین چیزی در آن موقعیت محتمل به نظر نمی رسید، چون اگر چه عدّه ای منافق در بین همراهان رسول خدا (ص) و یا در شهر مدینه بودند، اما دوستداران حقیقی و طرفداران جدّی و قدرتمند آن حضرت هم زیاد بودند، و موضوع خطر جانی در چنان موقعیتی، آن هم در بین مؤمنان و طرفداران آن حضرت منتفی بود.

ثانیاً: پیامبر خدا (ص) در میدان های جنگ با کفّار، همیشه در صفّ اول جنگ قرار داشتند و هیچ وقت هم نگران خطر کشته شدن خود نبودند، حال چگونه ممکن است در بین مسلمین و طرفداران خود، که از مراسم حج بر می گشتند نگران خطر جانی برای خود باشند.

قطعاً نگرانی پیامبر خدا (ص) از اغتشاش عدّه ای در آن اجتماع و یا مجموعاً در مرکز حکومت و شهر مدینه بود چون آن بزرگوار هیچ تمایلی به سرکوب اغتشاش مخالفان یا قوه قهریّه و به صورت نظامی نداشتند، و چنین درگیری و اغتشاش هم اگر واقع می شد، موجب تضعیف حکومت دینی و جری شدن مخالفان و منافقان برای مخالفت ها می شد. پس نگرانی پیامبر خدا (ص) برای نظام دین توحیدی بود. که خداوند به او اطمینان خاطر داد و اعلام کرد که مراقبت و محافظت خاصّی از او در مقام رسالت به عمل خواهد آمد. پس این وعده، منافاتی با حادثه ای که در شرایط دیگر موجب شهادت رسول خدا (ص) شود نخواهد داشت.

52-چگونه است که قرآن همیشه تازه است و کهنه نمی شود؟
بخوانید

نکته دیگر این که: خداوند تا زمانی که پیامبری موفّق به اجرای اهداف اصلی از بعثت خود نشده، غالباً در مقابل خطرات جانی، از آن ها محافظت می کند، مثل این که در جریان درگیری حضرت ابراهیم (ع) با بت پرستان مانع کشته شدن او در آتشی شد که آن ها بر افروخته بودند. و خاصیّت سوزانندگی آتش را برای او از بین برد.

خداوند در این زمینه می فرماید:

« قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَﭐنصُرُواْ ءَالِهَتَکُمْ إِن کُنتُمْ فَاعِلِينَ – قُلْنَا يَا نَارُ کُونِي بَرْداً وَسَلَاماً عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ» (الانبیاء / ۶۸-۶۹) یعنی]بت پرستان [گفتند او را بسوزانید و معبود های خود را یاری کنید اگر کاری می کنید.] و وقتی او را در آتش انداختند [ما گفتیم ای آتش برای ابراهیم سرد و بی آسیب باش!

در مورد وجود مبارک پیامبر اسلام (ص) هم خداوند بارها او را از خطرات جانی حفظ کرد. -مثل حادثه ی شب هجرت- تا این که دعوت دینی او در سطح وسیعی از جهان آشکار شد و این درخت مبارک به ثمر نشست و موقعیتی پیش آمد که با رحلت یا شهادت آن بزرگوار، اساس دین توحیدی از بین نمی رفت. بالخصوص رهبری امام امیرالمؤمنین علی (ع) اگر چه به طور غیر مستقیم، می توانست این کشتی عظیم را از خطر غرق شدن در گرداب های حوادث نجات دهد، در این صورت مشکل اصلی برطرف شده بود. و هیچ اشکالی ندارد که خداوند عالم راضی شود به کشته شدن رسولش -از ناحیه دسیسه های منافقان- و این که فضیلت شهادت در راه خدا به فضائل بی شمار پیامبر اکرم (ص) هم اضافه شود.

لازم به ذکر است که از تحقیق دقیق در زندگی وجود مبارک رسول اکرم اسلام (ص) بر می آید که آن بزرگوار را در روزهای آخر عمر مبارک خود مسموم کرده اند و او با شهادت در راه خدا از دنیا رفته است.

الیاس کلانتری

۹۴/۴/۹

برچسب ها
دکمه بازگشت به بالا
بستن