کلام ایام ـ ۴۱۳،شکوه بی پایان ماه عظیم رجب و ولادت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)

کلیات*

• تبریک ولادت مولود کعبه امام امیرالمؤمنین علی ( علیه السلام)

• بطور قطع ارزش روزها و شبها و ساعات سپری شده از ماه رجب بیشتر از محصولات بدست آمده از اعمال و عبادات خودمان است .

• ذوات مقدسه معصومین – علیهم السلام – تجسمی و تمثلی از « اسم اعظم » خدای سبحان هستند .

• شهادت (گواهی) امام امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- بر رسالت پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – در ردیف شهادت الله –عزّوجلّ- قرار گرفته است .

• مراد از شهادت الله – عزّوجلّ- برای رسالت پیامبر اکرم –صلی الله علیه و آله و سلم – چیست ؟

• مراد از شهادت شخصیتی که « علم الکتاب» نزد او است برای رسالت پیامبر اکرم –صلی الله علیه و آله و سلم- چیست؟

• توجه کاربردی به عظمت شخصیت و سیره شریف امیرالمؤمنین علی ( علیه السلام)

• توجه حکیمانه امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- به جهان و پدیده های آن در سخنان و رفتارهای او تجلی آشکاری داشت .

• امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- مجمع برکات آسمانی و زمینی است .

• حکمت های ملحوظ در کلام امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- که فرمود : « سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي »

• استفاده کاربردی از علم مخصوص مقام امامت.

• عوالم ناشناخته عظیمی در مسیر فعالیتهای علمی انسانها قرار دارد که لازم است مورد شناسائی انسانها قرار بگیرند .

  ---

هنوز در ابتداء توصیف عظمت و شکوه و جلال ماه رجب مانده ایم که رسیدیم به سالروز ولادت مولود کعبه وجود مبارک امام امیرالمؤمنین علی ـ علیه آلاف التحیة والثناء- دوازده روز از این ماه پر برکت سپری شد و بخش عظیمی از فرصت های طلائی آن گذشت. بطور دقیق و کامل نمی دانیم که چه مقدار از رحمت و برکات خدای سبحان در این ایام نصیبمان شده و چه مقدار از گناهان و تقصیراتمان مورد غفران پروردگارمان قرار گرفته و یا چه مقدار به گناهانمان اضافه شده – پناه می بریم به رحمت و غفران پروردگارمان- البته وضعیت ما در این ماه نورانی ارتباطی با میزان اعمال انجام گرفته در ایام این ماه دارد. اما به طور مسلم ارزش روزها و شب ها و ساعات سپری شده از این ماه با شکوه خیلی بیشتر از محصولات به دست آمده از آنها و از اعمال و عبادات خودمان است . مگر اهل اخلاص و مخلصینی که حتی چند دقیقه از فرصت های عمر خود را از دست نمی دهند و به دارائی های حقیقی خود  می افزایند و آن ها را قبل از رفتن خود، به عالم بعدی و محل زندگی دائمی خود می فرستند.

در هر صورت تا فرصت های بیشتری از این ماه نورانی و با شکوه از دست نرفته باید به فکر اندوختن دارائی های زندگی حقیقی و زندگی اخروی باشیم و از این فرصت های گرانبها و بقیه ایام ماه رجب بهره برداری کنیم .

دو روز و شب بسیار عظیم و دارای برکات بی پایان در پیش است ، یکی امشب و فردا که روز ولادت دومین شخصیت عالم آفرینش یعنی وجود قدسی امام امیرالمؤمنین علی – علیه السلام – مولود کعبه مقدسه است . و دیگر چهارده روز بعد یعنی شب و روز بعثت وجود مبارک خاتم الانبیاء حضرت رسول اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – می باشد . در شب و روز مبعث نبوت و رسالت اشرف مخلوقات و سرور انبیاء و مرسلین حضرت محمد بن عبدالله – صلی الله علیه و آله و سلم – شروع شده و متعالی ترین و برترین مرتبه از رحمت و برکات خدای سبحان به عالم دنیا نازل شده ، و اولین بخش از قرآن کریم ، آخرین کتاب آسمانی برای انسانها فرستاده شده است  ! و در چنین شبی درهای گنجینه بی پایان قدسی به روی انسانها باز می شود .

و در چنین شبی هم که چند ساعت بعد وارد فضای وسیع نورانی آن می شویم – ان شاء الله تعالی- نوری از کعبه مقدسه و خانه خدا به فضای عالم انسانی تابید که درخشش آن دائمی است و روز به روز  بیشتر خواهد شد . نوری که می تواند تمام فضای عالم انسانی را روشن کند و تمامی انسانها را به سوی مقصد آفرینش هدایت کند .

در حال ورود به چنین شب نورانی و با شکوه هستیم که درهای بیشتری از رحمت و برکات خدای سبحان به روی انسان ها باز خواهد بود ، علاوه بر آنچه که در طول ماه رجب و شب ها و روز های آن به آنها عطا می شود. توجه به عظمت شخصیت امام امیرالمؤمنین در تمام ایام سال بالخصوص در چنین شبی و روز آن فضای روح انسان را جهت دریافت رحمت و برکات بیشتری از خدای سبحان گسترش می دهد و ظرفیت آن را وسعت می بخشد همچنان که وقتی انسان با « اسم اعظم » خدای قدوس ارتباط یابد دعاهای او مستجاب می شود و قدرت روحی بسیار عظیمی پیدا می کند .

در حقیقت امام امیر المؤمنین علی – علیه السلام- و همه ذوات مقدسه معصومین- علیهم السلام- تجسمی و تمثلی از « اسم اعظم » خدای سبحان می باشند . توصیف شخصیت علمی و اخلاقی و فکری و عقیدتی امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- کاری است بس سنگین و با عظمتی فوق حد ادراک عادی انسانی. بطوریکه وجود مبارک رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – در مدح و توصیف شخصیت او فرمود :

 «لَوْ أَنَّ الْبَحْرَ مِدَادٌ وَ الْغِيَاضَ أَقْلَامٌ وَ الْإِنْسَ‏ كُتَّابٌ‏ وَ الْجِنَّ حُسَّابٌ مَا أَحْصَوْا فَضَائِلَكَ يَا علی ابن ابیطالب» یعنی: اگر دریا مرکب شود و همه درختان قلم شوند و جنّیان نویسنده و انسان ها حسابگر، نخواهند توانست فضائل تو را ای علی بن ابیطالب به شمار آورند.^(۱)

و مناسب تر است در توصیف آن وجود قدسی به آیاتی از قرآن کریم متوصل شویم و در این بخش قطعه ای از یک مقاله منتشر شده قبلی را ذکر می کنیم :

عظمت موضوع توصیف امیرالمؤمنین علی (ع)

ارائه تجلّیاتی از آیات قرآن مجید در سیره عملی امام امیرالمؤمنین علی (ع) اگر چه مورد اشتیاق شدید قلبی است، اما در عین حال کاری است دارای عظمت و وسعت و رفعتی فوق تصوّر. اقدام به این کار به منزله قدم گذاشتن در مسیری است شکوهمند و سلوک در طریقی است خطیر و در مراحلی غیر ممکن!

در این مسیر دو قلّه ی عظیم سر به فلک کشیده قرار دارد که رفعت هر دو تا عرش پروردگار امتداد یافته، و هیچ پرنده دور پروازی قدرت صعود از عالم دنیا به آن آفاق رفیع را ندارد. یکی از آن دو قلّه، عظمت های بی پایان و فوق ادراک قرآن مجید، و دیگری قلّه ی رفیع مقام و فضائل امیرالمؤمنین علی (ع) است.

درباره عظمت قرآن مجید، پروردگار عالم می فرماید:

«لَوْ أَنزَلْنَا هَـٰذَا ﭐلْقُرْءَانَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعاً مُّتَصَدِّعاً مِّنْ خَشْيَةِ ﭐللَّهِ وَتِلْکَ ﭐلْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَکَّرُونَ» (حشر آیه ۲۱) در این آیه عظمت قرآن مجید، که نشأت گرفته از عظمت صفات و افعال پروردگار عالم است، با زبان مثال و با همان روش تشبیه معقولات به محسوسات، به انسان ها گوشزد شده است. یعنی اگر عظمت قرآن مجید، به صورتی تجلّی می کرد و صورت و حالت ظاهری پیدا می کرد و به آن صورت بر کوهی نازل می شد، آن کوه متلاشی می شد و از هم می پاشید!!! و عظمت و صلابت و استقامت کوه در مقابل جریان عظمت قرآن دوام نمی آورد و از بین می رفت.

عظمت های شخصیّت علی (ع) هم در همین مراتب قرار دارد، چون وجود او تجسّم و تجلّی کاملی از کلام الله است. یعنی اگر بنا بود حقیقت قرآن تغییر یابد و به شکلی مجسّم و ممثّل شود، این تجسّم و تمثّل به صورت وجود آن حضرت در می آمد.

هم عظمت قرآن مجید و علوم متمرکز در آن و هم عظمت شخصیّت علی (ع) هر دو در مرتبه ای خارج از حیطه ادراکی انسان های عادی قرار دارند. منظور از انسان های عادی در این جا تمامی انسان ها غیر از پیامبران خدا و ائمّه معصومین (ع) می باشند.

توصیف های انسان های عادی از شخصیّت علی (ع) مانند توصیف شعاعی از نور خورشید به جای توصیف حقیقت خورشید است. و سلوک در این راه در حدّ بر داشتن چند قدم در پای این رشته کوه عظیم و نگاهی به قلّه های رفیع آن است، رفعتی بی انتها و فوق حدّ ادراک عادی انسانی.

سرچشمه آن همه عظمت و جلالت و شکوه و رفعت در شخصیّت علی (ع) که رایحه دل انگیز آن، فضای تاریخ را معطّر کرده و همگان را به تحسین و تکریم واداشته است، صفات پروردگار عالم است، و این همان نوری است که در قرآن کریم متمرکز شده است.

آن همه عظمت و جلالت که در وجود قهرمان بزرگ کائنات و سلطان عوالم هستی ظهور یافت و مسیر تاریخ زندگی انسان ها را تغییر داد، در گنجایش این عالم و پدیده های آن نبود.

علی (ع)، در سیره عملی خود با همتی عظیم، کوه های بزرگی را شکافت و جاده همواری برای انسان ها آماده کرد که از عالم ماده شروع شده و به ملکوت عالم و جوار پروردگار امتداد یافته است. او چشمه هایی از عطر علم و صفات پروردگار عالم را در فضای زندگی انسان ها جاری کرد و در این راه مشکلات عظیم و هول انگیزی را تحمّل کرد.

قدرت و صلابت و جلالت توحید پروردگار عالم که در وجود او متمرکز شده بود، طوفانی در عالم ایجاد کرد و امواج ناشی از آن طوفان، آلودگی های فضای زندگی انسان ها و باتلاق های معفّن شرک را از بین برد و آن ها را به بوستان هایی از گل های بهشتی تبدیل کرد.

در این قسمت به ذکر آیاتی از قرآن مجید و بیان نحوه تجلّی آن ها در سیره شریف آن حضرت، در حدّ برداشتن قطراتی از چشمه های عطر بهشتی و پاشیدن آن ها در فضای قلوب انسان ها می پردازیم.

شهادت عملی بر رسالت پیامبر اکرم (ص)

در ابتدا و قبل از توضیح ابعاد مختلف سیره عملی امام علی (ع)، به ذکر یک مطلب کلی در این زمینه می پردازیم و آن تجلّی مجموع قرآن در مجموع شخصیت آن حضرت است. آن هم از کلام و بیان خداوند عالم، و این بحث مشتمل بر ذکر عظیم ترین مرتبه از تجلّیات قرآن کریم در وجود اوست، خداوند عالم می فرماید:

«وَيَقُولُ ﭐلَّذِينَ کَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلاًَ قُلْ کَفَىٰ بِـﭑللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَبَيْنَکُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ ﭐلْکِتَابِ» (سوره رعد آیه ۴۳) می گویند آن هایی که کافر شدند تو رسول (از طرف الله) نیستی، بگو کفایت می کند (جهت اثبات رسالت من) شهادت الله بین من و شما و کسی که علم الکتاب نزد اوست

در این آیه استدلال بسیار دقیق و لطیفی جهت اثبات رسالت رسول الله (ص)، در مقابل کفّار منکر رسالت آن حضرت به کار رفته است و آن این که دو شاهد بر موضوع رسالت معرفی شده است! یکی شهادت الله، دوم شهادت کسی که «علم الکتاب» نزد اوست.

شهادت الله بر رسالت رسول الله طبعاً باید صورت ظهور پیدا کند، و الّا این استدلال بی مورد خواهد بود، یعنی قطعاً مراد از این آیه این نیست که موضوع رسالت رسول الله در علم خداوند قرار دارد، چون این آیه در مقام احتجاج علیه کفّار و جواب دادن به انکار آن ها و ابطال نظریات آن هاست.

طبعاً شهادت الله، در کلام او یعنی قرآن کریم تجلّی می یابد، پیامبر اکرم (ص) جهت اثبات ادعای خود در امر رسالت، لازم است به قرآن کریم «تحدّی» کند! و باید این موضوع اثبات شود که علم به کار رفته در قرآن کریم، علم فوق بشری است و امکان صدور چنین کتابی از غیر علم خداوند محال است. یعنی اشتمال قرآن بر علوم به کار رفته در آن، دلیل آشکاری است بر این که این کتاب از علم خداوند نازل شده است. سرانجام این که خداوند با ارسال کتابی بر آن حضرت با اوصاف موجود در آن، به رسالت او شهادت می دهد.

دلیل دیگری بر رسالت رسول الله در آیه معرفی شده است و آن شهادت کسی است که علم الکتاب نزد اوست! مراد از کسی که علم الکتاب نزد اوست، به طور قطع وجود مقدّس امیر مؤمنان (ع) است، و این موضوع از قطعیات است و نیازی به بحث و استدلال ندارد و مفسّران قرآن بحثی لازم و مستدل را در تفسیر این آیه در این جهت آورده اند.

در این قسمت هم موضوع مثل شهادت الله است، یعنی طبعاً مراد از آیه، شهادت قلبی آن حضرت بر رسالت رسول الله (ص) و یا اظهار آن صرفاً با زبان نیست! بلکه لازم است این شهادت در وجود و شخصیّت و اعمال آن حضرت تجلّی و تحقّق یابد، و الّا این استدلال بی مورد و بی معنا خواهد بود، و برهانی در آن وجود نخواهد داشت.

مراد اصلی و حقیقی این است که در وجود و شخصیّت علی (ع)- همان کسی که علم الکتاب نزد اوست- عناصری قرار دارد که وجود آن عناصر به تنهایی بر رسالت رسول الله شهادت می دهد. یعنی پرورش شخصیّتی مثل امیر المؤمنین با آن عظمت ها و فضایل بی پایان و اوصاف اختصاصی و انحصاری، محصول قدرت و کارآیی علوم و امکانات بشری نمی تواند باشد. و مربّی او یعنی وجود مقدّس رسول الله (ص)، با علم و قدرت دریافت شده از منابع وحی پروردگار توانسته است، این چنین محصول شگفت انگیزی پرورش دهد!^(۲)

آنچه ذکر شد – بصورت نقل از مقاله « تجلی قرآن در سیره عملی امیرالمؤمنین علیه السلام» یکی از فضائل عظیم آن وجود قدسی بود ، که در کلام خدا ذکر شده است . در آیه کریمه شهادت ( گواهی ) آن حضرت بر رسالت پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – در ردیف شهادت ذات قدوس «الله» ذکر شده است . و در توضیح آن گفته شد مطلب مورد نظر که محور اصلی این بحث را تشخیص می دهد در مقام استدلال برای اثبات رسالت پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – و ردّ و تخطئه انکار کافران گفته شده ، پس لازم است برای اثبات ادعای مورد نظر مطلب بصورت استدلالی ذکر می شد و همین طور هم هست و یک استدلال بسیار لطیفی در این زمینه در آیه کریمه انجام گرفته ، همچنانکه در ذکر موضوع شهادت الله بر رسالت رسول گرامی خود چنین استدلالی انجام گرفته است . قطعاً مراد از شهادت الله بر رسالت رسولش ، شهادت در ذات قدوس او نیست  بلکه این شهادت لازم است آشکار شود و منکران رسالت آن بزرگوار در مقابل آن عاجز شوند و عقب نشینی کنند . در این جهت و در این زمینه گفته شد که رسالت خدای سبحان در کتاب قرآن متجلی است که رسول اکرم  – صلی الله علیه و آله و سلم – آن را از پروردگارش – از طریق وحی- دریافت کرده و به انسانها عرضه کرده است و نشانه های خدائی بودن آن کلام کاملا آشکار است .

شهادت امام امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- یعنی همان شخصیتی که « علم الکتاب» نزد او است هم مشابه همان است یعنی مراد شهادت قلبی و در درون وجود شریفش نیست ، بلکه شهادتی است آشکار و قابل درک برای انسانها حتی کافران . توضیح آن اینکه : شخصیت و علم و رفتارهائی که در آن وجود مبارک استقرار دارد ، نمی تواند حاصل فرهنگ و علوم عادی انسانی باشد و بلکه برتر و متعالی از آن سطح و آن حد می باشد . یعنی آن شخصیت و عظمت هائی که در وجود قدسی او بود ، محصول رسالت رسول خدا و به وجود آمده از قدرت رسالت و علم مخصوص عطا شده به آن وجود مبارک – صلی الله علیه و آله و سلم – می باشد . این مطلب اگرچه در اصل مقاله هم ذکر شده بود اما جهت اهمیت خاص آن و لزوم توجه بیشتر و دقیق تر خلاصه از آن را مجدد ذکر کردیم .

توجه کاربردی به عظمت شخصیت و سیره شریف امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)

اگرچه ذکر فضائل امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- بصورت گفتن و شنیدن و نوشتن و خواندن و تفکر درباره آن ، مجموعاً عبادتی است عظیم و با شکوه و نوعی «ذکر الله» است و دارای فواید و آثار گرانبها ، اما نمی خواهیم صرفاً به این لذت روحی اکتفاء کنیم : بلکه اشتیاق شدیدی به بهره برداری عظیم تر و وسیع تر و همه جانبه از آن داریم ! یعنی بررسی کاربردی شخصیت و سیره امام امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- همچنانکه خود آن وجود مبارک فرمود:

«أَيُّهَا النَّاسُ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي فَلَأَنَا بِطُرُقِ السَّمَاءِ أَعْلَمُ مِنِّي بِطُرُقِ الْأَرْضِ» یعنی: ای انسانها از من بپرسید قبل از اینکه مرا از دست بدهید! و من به راه‌های آسمان از راه های زمین داناتر (آشناتر) هستم.

جدیت امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- و توجه حکیمانه او به جهان و پدیده های آن و مخلوقات خدای سبحان در تمامی سخنان و رفتارهای او تجلی آشکاری دارد و مثال زدنی است . آن وجود قدسی نه تنها برای امور کم اهمیت و مربوط به حیات دنیوی توجه قابل ملاحظه ای نداشت ، بلکه اهل ایمان و پیروان خود را هم از توجه به آنچه برای حیات حقیقی ، ضروری نیست نهی می فرمود ! پس وقتی با آن جدیت اهل ایمان را به سؤال درباره آسمانها و کسب علم فوق عادی درباره آنها توصیه و تشویق می کند ، طبعاً حکمتی برای این کلام خود و این توصیه در نظر دارد .

ما قبلاً این کلام شریف را در مقاله : کلام ایام-۴۰۹، شکوه و جلال ماههای نورانی ، با بعضی از نکات علمی آن ذکر کردیم و در سالهای قبل هم باز در بخش کلام ایام همین سخن را در مقاله ای درباره امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- تحت عنوان شماره ذیل آورده بودیم :

کلام ایام -۱۱۹، امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- مجمع برکات آسمانی و زمینی .

و در هر دو مقاله نکاتی از معانی صریح لفظی و معانی لطیف ضمنی از آن را مورد بحث فشرده ای قرار دادیم . در این نوشتار به جهت طرح مباحث علمی و عقیدتی خاصی که در نظر داریم و ارتباط شخصیت آسمانی امام امیرالمؤمنین علی -علیه السلام- و علم مخصوص مقام امامت با آن مباحث مجدداً آن را ذکر کردیم . و به توضیح نکات دیگری از آن خواهیم پرداخت .

امام – علیه السلام – در کلام شریف خود، انسان ها را به سؤال و پرسش بطور کلی توصیه کرده و اشاره ای لطیف و بطور ضمنی به «علم مخصوص مقام امامت» نموده است. همچنین آنها را به شناسائی آسمانها و راه های آن تشویق فرموده است. در این بخش از این نوشتار هر دو موضوع را به صورت فشرده ای مورد تحلیل و بررسی قرار می دهیم.

استفاده کاربردی از علم مخصوص مقام امامت

 خدای سبحان برای انسان‌ها و در وجود آنها یک سلسله حواس و قوای ادراکی آفریده است! و او توسط آنها فضای زندگی و موجودات آن و وجود خود را مورد شناسائی قرار می‌دهد و لوازم حیات خود را کسب می‌کند. یعنی از طریق همین حواس و قوای وجودی خودش خواصّ اشیاء را می شناسد و برای خود آب و غذا و لباس و مسکن و لوازم دیگر مورد نیازش را تهیه می‌کند.

 بعضی از قوای وجودی انسان بین او و سایر جانداران مشترک است مثل بینائی و شنوائی و بعضی خواصّ حاکم بر بدن او! بعضی دیگر اختصاص به انسان‌ها دارد و سایر جانداران فاقد آن هستند مثل «قوّه عقل» این قوّه شریف در وجود انسان در مراتب مختلفی برقرار است و انسان ها در سطوح مختلفی می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

علم حاصل از فعالیت قوه عقل در ادراک حقایق موجودات در وجود انسان ها هم دارای مراتب مختلفی است. یعنی هم یک انسان ساده و فاقد تحصیلات و با ادراکات سطحی از قوه عقل بهره‌مند می‌شود و هم متفکّران و صاحبان علوم مختلف و اهل تعمّق و تحصیلات علمی گسترده جهت شناسائی موجودات و حقایق وجود آنها.

 اما قلمرو علم محدود به فضای شناخته شده کوچک مشهود نیست بلکه عوالم ناشناخته عظیمی در مسیر فعالیت‌های علمی انسانها قرار دارد که لازم است آنها به آن عوالم وارد شوند و فضای بسیار وسیع فوق عالم مشهود فعلی را هم مورد شناسائی قرار دهند یعنی عوالمی که فعلاً و برای صاحبان ادراکات عادی انسانی ناشناخته مانده است.

 شناسائی بعضی از عوالم برای انسان‌ها در عالم دنیا ضروری است مثل منازلی که انسان در مسیر خود به مقصد آفرینش در آنها وارد خواهد شد و مدتی اقامت خواهد داشت و از آنها عبور خواهد کرد!

 انسانها هر قدر در مسیر شناسائی موجودات و فضای زندگی و بطور کلی همین عالم دنیا جلوتر بروند، بهره مندی آنها از برکات آسمان ها و زمین بیشتر خواهد شد. مثل اینکه وقتی تحقیقات علمی دانشمندان عامل و یا عوامل ابتلاء انسان‌ها به یک بیماری و راه‌های معالجه آن را شناختند از ناحیه آن بیماری به آسایشی خواهند رسید.

همچنین وقتی علل روحی بعضی از رفتارهای انسانها و خصوصاً کودکان و جوانان را شناختند، هم در ارتباط با آنها به تفاهم مطلوبی خواهند رسید و هم در تربیت فرزندان خود و مجموعاً کودکان و جوانان ،موفق تر خواهند بود! و بطور کلی در روابط اجتماعی با دیگران به فواید زیادی خواهند رسید.

 اما عالم دنیا که ما انسانها در آن زندگی می کنیم عالم مستقل و بی ارتباط با عوالم دیگر نیست! بلکه ارتباط های متعدّدی بین این عالم و موجودات آن با عوالم دیگر وجود دارد که لازم است آن ارتباط ها شناخته شود.

 به بیان دیگر انسان برای رسیدن به یک مقصد مطلوب لازم است هم آن مقصد و هم جاده منتهی به آن را بشناسد. انسانها در طول تاریخ حیات خود از ناحیه جهل به بعضی از حقایق و قوانین طبیعی بالخصوص عدم شناسائی خود همین موجود ، یعنی انسان مبتلا به زیانها و درد و رنج ها و مشقت ها و حتی حوادث مرگبار شده اند . بطور کلی عدم شناسائی لازم و مناسب درباره این موجود متعالی و برتر در تمام طول تاریخ فضای زندگی را دچار بحران ها و ناامنی ها و فقر و گرسنگی و جنگ و خشونت ها نموده است.

انسانها در جوامع خود از طرف انسانهای دیگر و حتی از ناحیه وجود خود و رفتارهای خود و تمایلات خود و قوای وجود خود ، دچار زیانها و درد و رنج ها و ظلم ها و ناامنی ها بوده اند ! و همه ما انسانها بطور دائم شاهد ظلم انسانها به یکدیگر و غارت دارائی های انسانها توسط دیگران و تضییع حقوق همدیگر بین انسانها بوده ایم و امروز این نابسامانیها در جوامع مختلف گسترش بیشتری پیدا کرده است . این ظلم ها و تضییع حقوق بین همسران و والدین با فرزندان و حکومت ها با مردم و برعکس و همسایه ها با یکدیگر و ممالک دارای قدرت سیاسی و نظامی بیشتر با ممالک ضعیفتر و افراد و گروههای دیگر در سطح جهانی و جوامع مختلف برقرار است . این نابسامانیها و مشقت ها و ناامنی ها ریشه ای در جهل انسانها نسبت به فضای عالم و قوانین حاکم بر آن و صفات و خواص موجودات دارد.

و شناسائی ارتباط عالم دنیا با عوالم دیگر و ارتباط این موجود متعالی و برتر زمینی و آسمانی یعنی انسان می تواند نظام زندگی او را از اساس آن متحول کند و تمام مشکلات جوامع انسانی و محرومیت های موجود در آنها را برطرف کند. لازم است برای رسیدن به آن وضعیت مطلوب مورد انتظار ارتباط عالم دنیا و انسانها با آسمان و راههای آسمان هم شناخته شود تا درهای برکات خدای سبحان به روی انسانها باز شود وجود مبارک امیرالمؤمنین علی – علیه السلام- یکی از معلمان آسمانی است و علم عطا شده به آن وجود مقدس تمامی عوالم وجود را در حیطه خود دارد ! و او از انسانها می خواهد که سؤال کنند و از آن علم متصل به علم بی پایان پروردگار عالمیان بیشتر بهره مند شوند .

این بحث در مقاله بعدی ادامه خواهد یافت (ان شاء الله تعالی )

الیاس کلانتری

۱۳۹۹/۱۲/۰۶

 

پاورقی ها :

۱ – مقاله ولادت امیرالمؤمنین (علیه السلام) «قله رفیعی در جلال ماه رجب» سایت حکمت طریف بخش کلام ایام شماره – ۳۸

۲ – وبسایت حکمت طریف ، بخش تجلی قرآن درسیره عترت طاهره (ع) ،مقاله تجلی آیات قرآن در سیره عملی امیرالمؤمنین علی علیه السلام